Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού

Ο γέροντας Δανιήλ Γούβαλης

Περιεχόμενα

1  Σχόλια στα στιχηρά του Πάσχα.
2  Ομιλία πατρός Δανιήλ: Αντιαιρετικοί περίπατοι στους Ψαλμούς 67 και 15.

3  Ποιος συνέθεσε το Χριστός Ανέστη ;

Ο 67ος Ψαλμός, 68ος κατά το Εβραϊκό, χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας, ποίημα πολεμικότατο, μεγαλοπρεπέστατο, επιβλητικότατο και σε κάποια σημεία κάπως δυσνόητο. Με τους πρώτους στίχους αυτού του Ψαλμού έχει λαμπρύνει η Εκκλησία μας την Πασχαλινή Θεία Λειτουργία. 
Ο Ισραηλιτικός λαός καθώς αποχωρίζονταν την σκλαβιά της Αιγύπτου, ένιωθε να πορεύεται μαζί του δια της ερήμου ο Θεός και να εκδηλώνει τρομερή μεγαλοπρέπεια αλλά και προστασία. Με τέτοιο ισχυρό προστάτη δεν φοβάται τους εχθρούς. Στο θυσιαστήριο της Σιών θα εορτάσει ο λαός την συντριβή των εχθρών του, που σαν άγρια θηρία απειλούσαν να τον εξοντώσουν.

Σχόλια στα στιχηρά του Πάσχα 

Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν  (Ψαλμός 67:2)
Ο Μέγας Αθανάσιος για τον στίχο παρατηρεί: την εις το κρίνειν τους ακαθάρτους δαίμονας παρορμήν του Θεού ο λόγος σημαίνει. Τη γαρ αυτού παρουσία της των ανθρώπων τυραννίδος εξηλάθησαν.

Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται 
(Α' Κορ. 5:7 ἐκκαθάρατε οὖν τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε νέον φύραμα, καθώς ἐστε ἄζυμοι. καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός)
Αναδείχτηκε σήμερα σε εμάς ιερό Πάσχα. Είναι ιερό διότι ο πασχάλιος αμνός των Χριστιανών είναι ο άμωμος Χριστός. Λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι το δικό μας Πάσχα είναι ο Χριστός και όπως άμωμος ήταν αυτός έτσι και εμείς πρέπει να παλέψουμε για να ελευθερωθούμε από την αμαρτία ώστε να γίνουμε άγιοι.

Πάσχα καινὸν, ἅγιον 
(Ιωαν. 1:29 Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.
Ιωαν. 1:36 καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 
Ματθ. 26:26-28 Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.)
Είναι το καινόν δηλαδή το καινούργιο Πάσχα το οποίο καταργεί το νομικό Πάσχα. Τώρα την θέση του αμνού παίρνει ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ο Χριστός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Είναι Άγιον το Πάσχα διότι είναι Άγιος ο Κύριος που θυσιάστηκε και έτσι φέρνει και τον αγιασμό σε όσους αποδεχθούν την διδασκαλία του. Όλες οι εορτές προς δόξαν Θεού είναι Άγιες, ομιλεί ο Κύριος και λέγει, αὗται ἑορταὶ Κυρίῳ, ἃς καλέσετε κλητὰς ἁγίας, δηλαδή: αυτές είναι οι εορτές προς τιμή του Κυρίου οι οποίες θα είναι άγιες. Τώρα όμως έχουμε την θυσία του Χριστού, ο Χριστός είναι ο Άγιος με την απόλυτη έννοια και εφόσον όλες οι εορτές συγκλίνουν προς το Πάσχα και την Ανάσταση, διότι αυτή μας χάρισε την ζωή, έχουμε όχι μόνο Αγία εορτή αλλά την κατεξοχήν Αγία εορτή για αυτό και είναι, εορτών εορτή, και πανήγυρις εστί πανηγύρεων, αυτήν την φράση ο υμνωδός την έχει λάβει από μια ομιλία (45η) του Γρηγορίου Θεολόγου ο οποίος λέει, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, και πάλιν ερώ Πάσχα, τιμή της Τριάδος. Αύτη εορτών ημίν εορτή, και πανήγυρις πανηγύρεων.
Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή, καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.

Πάσχα μυστικόν
(Ματθ. 13,12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε·  
Πραξ. 28:26-28 καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐλάλησε διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν λέγον· πορεύθητι πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἶπον· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς γνωστὸν οὖν ἔστω ὑμῖν ὅτι τοῖς ἔθνεσιν ἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται. 
Ματθ. 26:26-28)
Ο υμνωδός έχοντας  κατά νου τα λόγια του προφήτου και του Κυρίου μας λέγει ότι το Πάσχα είναι μυστικόν. Η ανάσταση του Κυρίου έγινε χωρίς να την δει κανείς, ήταν μυστική, για αυτό και πουθενά στα Ευαγγέλια δεν θα βρούμε περιγραφή της. 
Η ταπείνωση αυτού που είναι πρᾶός καὶ ταπεινὸς τῆ καρδία υπάρχει σε όλη την πορεία του. Πράος και ταπεινός στην γέννηση του, πράος και ταπεινός στην ζωή του, πράος και ταπεινός τον Σταυρό όπου με ένα νεύμα μπορούσε να εξαφανίσει τους σταυρωτές, πράος και ταπεινός στην ανάσταση η οποία δεν ήταν δημόσια αλλά μυστική.  
Γυναίκες μετά μύρων θεόφρονες, ὀπίσω σου ἔδραμον, ὃν δὲ ὡς θνητὸν μετὰ δακρύων ἐζήτουν, προσεκύνησαν, χαίρουσαι ζῶντα Θεόν, καὶ Πάσχα τὸ μυστικόν, σοῖς Χριστὲ Μαθηταῖς εὐηγγελίσαντο. Οι μυροφόρες με μύρα σαν θνητό με δάκρυα σε ζητούσαν αλλά με χαρά ζωντανό Θεό προσκύνησαν και το μυστικόν Πάσχα στους μαθητές σου Χριστέ ευαγγελίσθηκαν. 
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ερμηνεύοντας τον ύμνο "φωτίζου φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ" λέγει: "Εις εκείνους μεν γαρ τους Ιουδαίους εκρύβη μάλλον ο της δικαιοσύνης Ήλιος Χριστός δια της απιστία αυτών, επειδή από εκείνους θανατωθείς εκρύβη και εβασίλευσεν υποκάτω εις την δύσιν του τάφου και Άδου εις ημάς δε τους εξ Εθνών πιστεύοντας ανέτειλε διότι εγνωρίσαμεν την ανατολή της Θεότητος και ελλάμφθημεν με το φως της ευσεβείας και της αρετής". Ο Ήλιος εκρύβη με την σταύρωση και έλαμψε κάτω στον Άδη, κηρύττοντας στους νεκρούς και ανέτειλε ξανά με την Ανάσταση του.
Όσοι τον δέχονται ως αναστάντα Κύριο και ακολουθούν τις εντολές του αναγνωρίζουν τον Χριστό ως σωτήρα, ενώ όσοι απιστούν κλείνουν τα μάτια τους και δεν μπορούν να δουν, έτσι το Πάσχα για αυτούς παραμένει κεκρυμμένο και μυστικό, εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον. Β' Κορινθ. 4,13. 
Το Πάσχα επίσης είναι μυστικό για τον λόγο του ότι ο Χριστός τέλεσε θυσία στον Μυστικό Δείπνο αλλά και θυσία τελούμε σε κάθε Θεία Ευχαριστία. Τα λόγια του Χριστού στον Μυστικό Δείπνο ομιλούν περί θυσίας την στιγμή εκείνη, δηλαδή έχουμε θυσία προ της θυσίας στον Γολγοθά, μυστικόν και ακατάληπτον αυτό. Για τον Θεό δεν υπάρχει παρελθόν παρών και μέλλον, είναι έξω από τον χρόνο.

Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής 
(Ματθ. 18:11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός)
Ο Θεός από την άπειρη αγάπη για το πλάσμα του έγινε άνθρωπος. Έλαβε ο παντοδύναμος Θεός χοϊκό σώμα, είναι ο Εμμανουήλ, δηλαδή ο Θεός μαζί μας, και περπάτησε ανάμεσά μας. Ο Θεάνθρωπος περπάτησε όχι μόνο ως ένας απλός άνθρωπος αλλά και ως ταπεινός άνθρωπος χωρίς να κατέχει τίποτα το υλικό ενώ αργότερα σταυρώθηκε και πέθανε για εμάς, η άκρα ταπείνωσις.
Είναι λοιπόν πανσεβάσμιον το Πάσχα διότι μας φανερώνει την άπειρη αγάπη του Κυρίου προς τον άνθρωπο και μας θυμίζει την θυσία Του, είναι δε ο Θεάνθρωπος Χριστός αυτός που μας λύτρωσε και μας συμφιλίωσε με τον Θεό, αυτός είναι ο Λυτρωτής που ήλθε να σώσει ως καλός ποιμήν το απολωλός, είναι ο ΙΧΘΥΣ ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ του γένους των ανθρώπων.

Πάσχα ἄμωμον 
(Α' Πετρ. 1:19 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ)
Ως άμωμος αμνός θυσιάστηκε ο Χριστός για το ανθρώπινο γένος προκειμένου να νικηθεί ο νοητός Φαραώ. Είναι άμωμος και χωρίς καμία αμαρτία ο Χριστός, ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. Ησ. 53:9

Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν 
(Ρωμ. 6:8-9 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. 
Πραξ. 28:26-28) 
Μέγα το Πάσχα αλλά και Πάσχα το μέγα. 
Μέγα το Πάσχα, διότι ο Χριστός με την ανάσταση του κατάργησε τον μέγα εχθρό του ανθρώπου τον αιώνιο θάνατο, δηλαδή την απομάκρυνση από τον Θεό. Ο θάνατος δεν έχει πια δύναμη και ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει όχι μόνο στην αιωνιότητα αλλά κοντά στον Χριστό και να γίνει Θεός κατά χάριν, αιώνια θα είναι μαζί με τον Δημιουργό και αιώνια θα ευφραίνεται. Είναι συνάμα το μέγα Πάσχα διότι τώρα φεύγει ο τύπος και έρχεται το πρωτότυπο, δεν έχουμε τον τύπο, το Νομικό Πάσχα και τον αμνό θυσιαζόμενο, αλλά έχουμε τον Χριστό θυσιαζόμενο.
Όμως μόνο όσοι εξέλεξαν να είναι κοντά στον Χριστό θα είναι μαζί του, όσοι τον απέρριψαν θα ζουν μεν αιώνια εφόσον οι ψυχές είναι κατά χάριν αθάνατες αλλά θα είναι αιωνίως μακράν του Κυρίου το οποίον είναι το πιο αφόρητο βάσανο. Έτσι το Πάσχα και αυτό που φέρνει ο Σταυρός και η Ανάσταση είναι μόνο των πιστών, όχι γιατί ο Κύριος κάνει διακρίσεις, αλλά διότι αυτοί που θα ζήσουν αιώνια μαζί με τον Κύριο είναι αυτοί που εξέλεξαν να είναι μαζί του. Αυτοί οι οποίοι πεισματικά απέρριψαν τον Κύριο και την αλήθεια κάνουν το Πάσχα ξένο και κεκρυμμένο προς αυτούς.

Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν 
(Κολ. 2:14-15 ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ.)
Ο Χριστός με την Σταυρική θυσία του συμφιλίωσε τον αποστάντα άνθρωπο με τον Θεό. Έθραυσε τις πόρτες του Άδη και άνοιξε την πόρτα του Παραδείσου, απογύμνωσε τους δαίμονες από την εξουσία που είχαν επάνω στο πεσμένο ανθρώπινο γένος και τους έσυρε νικημένους και αδύναμους.

Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς. 
(Ρωμ. 6:8-9
Α' Πετρ. 1:16-18)
Το Πάσχα χαρίζει την λύτρωση από τον θάνατο, μας άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου. Είναι αγιάζον διότι Άγιος είναι ο Κύριος ο οποίος αγιάζει αυτούς που έχουν ορθή πίστη και ελπίζουν προς αυτόν. Κύριε ο ἁγιάζων τοὺς ἐπὶ σοὶ πεποιθότας λέμε στην Θεία Λειτουργία, δηλαδή Κύριε εσύ που αγιάζεις εκείνους που έχουν πίστη και εμπιστοσύνη σε εσένα. Βλέποντας το Πάσχα, δηλαδή την Ανάσταση του Κυρίου, αλλά και όλη την πορεία του Χριστού στην Γη οι πιστοί στέκονται έκθαμβοι εμπρός στα μέγα γεγονός και στην φιλανθρωπία του Δεσπότου, αναγνωρίζουν την φιλανθρωπία του και το ότι έχουν εξαγοραστεί με το τίμιο αίμα του, οικειώνονται δια μέσω των μυστηρίων την λυτρωτική θυσία και γίνονται άγιοι.

Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός. (Ψαλμ. 67:3)
Με την ανάσταση του Χριστού οι δαίμονες εξαφανίζονται όπως ο καπνός και λιώνουν όπως το κερί μπροστά στην φωτιά.

Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· Δέχου παρ' ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ 
(Ματθ. 28:6-7 δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν 
Ψαλ. 9,12 ψάλατε τῷ Κυρίῳ, τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιών, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ)
Οι γυναίκες δείχνουν αγάπη για τον Ιησού, πηγαίνουν εκεί πολύ πρωί με δάκρυα, έτσι με την πίστη τους και την αγάπη τους για τον Χριστό γίνονται όπως λέγει και ο Άγιος Νικόδημος οι πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεως, ενώ ο Κύριλλος Αλεξανδρείας παρατηρεί ότι ενώ η γυναίκα ήταν αυτή που προσκόμισε την παράβαση τώρα γυναίκα φέρνει τα καλά νέα της Αναστάσεως. Οι γυναίκες φέρνουν τα καλά νέα στην Σιών. Η Ιερουσαλήμ χτίστηκε σε λόφους ο πιο υψηλός ήταν η Σιών, τώρα Σιών είναι η εκκλησία εκεί κατοικεί ο Κύριος ως κεφαλή της εκκλησίας στην οποία αποστέλνονται οι γυναίκες ώστε να αναγγείλουν το χαρούμενο μήνυμα της αναστάσεως.

τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ,
(Ζαχ. 9:9 Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον 
Ματθ. 21:9 εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις) 
Τώρα υπάρχει η Νέα Ιερουσαλήμ και η νέα Σιών. Η Νέα Ιερουσαλήμ είναι ο Χριστιανικός λαός ο οποίος ακούγοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της αναστάσεως από τις γυναίκες και βλέποντας τον Χριστό να έρχεται αγάλλεται.

τὸν Βασιλέα Χριστὸν  θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίον προερχόμενον.
(Ματθ. 25:6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ
Εφεσ. 5:23 ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας) 
Ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, ως Παντοδύναμος Θεός γεννήθηκε Βασιλεύς, ως άνθρωπος έγινε Βασιλεύς και ασκεί την βασιλική του εξουσία αμέσως μετά την Ανάσταση του. Δεν περιμένει ώστε στο μέλλον να γίνει βασιλιάς και να βασιλεύσει σε μια φανταστική "Χιλιετή βασιλεία". Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, λέγει ο αναστημένος Ιησούς. Έτσι το Πάσχα είναι αιτία χαράς τέρψεως και αγαλλίασης διότι ο Διάβολος απογυμνώνεται από την εξουσία την οποία είχε επάνω στον αποστάντα άνθρωπο. 
Ο δίκαιος Θεός μεταχειρίζεται το ίδιο για να σώσει, επιστρέφει την Δημιουργία πίσω στο αγαθό δια μέσω του ίδιου δρόμου. Καταργεί με τον θάνατο τον θάνατο και εκ του μνήματος αναβλύζει ζωή.
Εκεί όπου κοίταζε με τρόμο ο άνθρωπος τώρα κοιτάζει με ελπίδα και χαρά βλέποντας τον αναστημένο Χριστό και εξ αυτού χαίρεται. Από το κατεξοχήν σύμβολο του τέλους της ζωής έρχεται η αιώνια ζωή, το μνήμα τώρα δεν γεννά θλίψη αλλά χαρά. Η νέα Ιερουσαλήμ, δηλαδή ο Χριστιανικός λαός, βλέπει τον Χριστό εκ του μνήματος αναστημένο να έρχεται ως νυμφίος, νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας.

Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν (Ψαλμ. 67:3)
Οὕτως σημαίνει με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή όπως οι δαίμονες που είδαμε πριν έτσι και οι αμαρτωλοί εξαφανίζονται, ενώ οι δίκαιοι, δηλαδή οι πιστοί, χαίρονται. Είναι και τα δύο σε συνάφεια με την θέαση Θεού, οι δαίμονες και οι άνομοι βλέπουν τον Κύριο και εξαφανίζονται, χάνονται, ενώ οι δίκαιοι ευφραίνονται, δηλαδή χαίρονται. Ο ήλιος Χριστός έχει την ανάλογη επίδραση επάνω στον άνθρωπο που αυτοπροορίστηκε, έτσι φωτίζει τους δίκαιους αλλά καίει τους αμαρτωλούς.

Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ ζωοδότου 
(Λουκ. 24:1-2 τη  δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς. εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου)
Οι μυροφόρες γυναίκες πολύ πρωί πηγαίνουν προς το μνήμα του Κυρίου από αγάπη προς τον Διδάσκαλο.

εὗρον Ἄγγελον ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον 
(Ματθ. 28:2 καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ)
Εκεί βρίσκουν έναν άγγελο να κάθεται επάνω στον μεγάλο λίθο που έκλεινε το μνημείο.

καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν;
(Λουκ. 24:5 τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν;)
Ο άγγελος μιλάει στις γυναίκες γνωρίζοντας ότι είναι φιλόθεες, όπως παρατηρεί ο Θεοφύλακτος αι δε γυναίκες, ει και πίστιν είχον προς τον Κύριον, αλλ' ούχ οίαν έδει, αλλ' ασθενή και μικράν, ο Χρυσόστομος λέγει, τίνος ουν ένεκεν ήλθε και τον λίθον ήρε; Δια τα γυναίκας· αύται γαρ αυτόν τότε είδον εν τω τάφω. Ιν' ούν πιστεύσωσιν ότι ηγέρθη, ορώσι τον τάφον κενόν του σώματος. Ο άγγελος θέλει να τους ενισχύσει, ρωτάει τις γυναίκες τι ζητούν όχι φυσικά από άγνοια αλλά το κάνει με σκοπό και έχει αποσταλεί από τον ίδιο τον Χριστό. Θέλει ταυτόχρονα να ενισχύσει την πίστη αλλά και να τους αφαιρέσει την λύπη. Έχουμε στις γυναίκες την πίστη και την αγαθή διάθεση, ας πούμε τον καλό λογισμό που έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος, και ο Χριστός δεν αφήνει κανέναν που έχει καλό λογισμό, και θα βοηθήσει να βρει τον σωστό δρόμο και θα βοηθήσει να μετριαστεί η λύπη και ο πόνος μας, δείτε γέροντας Παΐσιος οι γνήσιες προφητείες του.
Tί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ᾿ ἠγέρθη· μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, λέγων ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. Kαὶ ἐμνήσθησαν τῶν ρημάτων αὐτοῦ. Λέει ο άγγελος: Τι ζητάτε τον ζωντανό μαζί με τους νεκρούς; δεν είναι εδώ αλλά εγέρθηκε. Θυμηθείτε πώς σας μίλησε ενώ ήταν ακόμα στη Γαλιλαία λέγοντας για τον υιό του ανθρώπου ότι πρέπει να παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων αμαρτωλών να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί και θυμήθηκαν τα λόγια του, με αυτό εννοεί ότι ενισχύθηκε η πίστη τους.

τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς  
(Πράξ. 2:31 οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν 
Ματθ. 28:7 οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν)
Με αυτήν του την απόκριση ο άγγελος τους ενισχύει την πίστη και ταυτόχρονα αναγγέλλει το Χριστός ανέστη. Τους λέγει να θυμηθούν τα λόγια του Χριστού ο οποίος είπε ότι θα σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. Ότι πει ο Κύριος δεν χωράει αμφιβολία και είναι σαν να έχει γίνει, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, δεν εξαρτάται από κανένα εξωτερικό παράγοντα η υπόσχεση του ούτε αλλάζει γνώμη. Είναι η απόλυτη αλήθεια, είναι η ίδια η Αλήθεια η Οδός και η Ζωή.
Τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, αναφέρει η Γραφή, δηλαδή οι υποσχέσεις του Θεού είναι αξιόπιστες και αμετακίνητες. Αυτός λοιπόν λέγει και μας διδάσκει πρώτος το ότι θα αναστηθεί, το Χριστός ανέστη, έπειτα οι ουράνιες δυνάμεις το ομολογούν ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε ή ο Χριστός ανέστη όπως είπε, και μετά οι άνθρωποι λαμβάνουν την σκυτάλη στην ομολογία λέγοντες, Χριστός ανέστη εκ νεκρών. 
Έτσι και εμείς πρέπει να έχουμε χαρά και να γίνουμε κήρυκες της αναστάσεως Χριστού. 

Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. (Ψαλμ. 117:24) 
Αυτήν την ημέρα την δημιούργησε ο Κύριος, ο φιλάνθρωπος Θεός σώζει από την πτώση, ως στοργικός πατέρας αναλαμβάνει να ανασηκώσει το παιδί του. Εμείς ας αγαλλιάσουμε και ας ευφανθούμε. 
Αυτές οι δύο λέξεις σημαίνουν το ίδιο πράγμα, αγάλλομαι και ευφραίνομαι σημαίνει ευχαριστιέμαι, αλλά έχουν διαφορά εδώ. Το πρώτο, ἀγαλλιασώμεθα, έχει την έννοια ας χαρούμε αναλογιζόμενοι το τι αγάπη έχει ο Θεός προς εμάς, και ας χαρούμε διότι τώρα η απομάκρυνση από τον Θεό δεν υπάρχει. Το δεύτερο, ας ευφρανθούμε, έχει την έννοια από το άκουσμα της χαρμόσυνης είδησης που μας έφερε χαρά ας πληρωθούμε κιόλας από αυτήν την χαρά, ας κάνουμε δική μας αυτήν την χαρά, δηλαδή ας κάνουμε δικά μας τα οφέλη που φέρνει η ανάσταση και αυτό γίνεται διαμέσω της τήρησης των εντολών του αναστημένου Ιησού και της συμμετοχής μας στα μυστήρια.

Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε  
(Εφεσ. 2:13 νυνὶ δὲ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὑμεῖς οἱ ποτὲ ὄντες μακρὰν ἐγγὺς ἐγενήθητε ἐν τῷ αἵματι τοῦ Χριστοῦ)
Φέρνει τέρψη, δηλαδή ευχαρίστηση το Πάσχα διότι μας χάρισε την αιώνια ζωή. Ο υμνωδός βάζει δυο φορές την λέξη Πάσχα, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, από την χαρά του όπως λέγει ο Άγιος Νικόδημος. Όπως είδαμε ο Γρηγόριος Θεολόγος έχει κάνει πριν το ίδιο, Πάσχα, και πάλιν ερώ Πάσχα.
Είναι πανσεβάσμιον διότι νικητής του θανάτου αλλά και αυτός που ανατέλλει είναι ο ἥλιος δικαιοσύνης Μαλ. 4:2, όπως περιγράφει ο προφήτης, δηλαδή ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης
(Ιωαν. 16:22 καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν.  
Α' Κορ. 15:26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· 
Πραξ. 28:26-28)
Ο υμνωδός λέγει, εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα, δηλαδή να αγκαλιάσουμε αλλήλους με χαρά. Ο Χριστιανός είναι μέλος του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας, αλλά και μέλος της Κτίσεως, ως μέλος ενός σώματος δεν μπορεί ούτε να θλιβεί, ούτε να χαρεί μόνος.  Όπως όταν σε ένα σώμα η καρδιά είναι χαρούμενη τα χείλη δεν είναι ακίνητα αλλά χαμογελούν έτσι και ο Χριστιανός εξωτερικεύει και έχει την χαρά όχι εγωιστικά αλλά σε σχέση με τον αδελφό του. 
Χαίρεται όχι μόνο επειδή θα σωθεί ο ίδιος αλλά διότι και ο αδελφός θα σωθεί, χαίρεται και όπως του δόθηκε άφεση δωρεάν έτσι και αυτός δίδει απλόχερα την συγχώρηση και αγκαλιάζει τον συνάνθρωπο. Εκτός από μέλος της Εκκλησίας ο Χριστιανός είναι μέλος της Κτίσεως και όπως η αγάπη του Κυρίου δεν είναι σε στενά όρια αλλά απλώνεται και αγκαλιάζει όλη την κτίση, πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν Α Τιμ. 2:4, έτσι και η αγάπη του Χριστιανού είναι προς όλους τους ανθρώπους. Ο Χριστιανός όλους τους αγαπά και τους συγχωρεί, όλοι θέλει να έλθουν εις επίγνωση αληθείας και αυτό διότι είναι τύπος Χριστού.
Οι πιστοί του καιρού της επίγειας παρουσίας του Χριστού χάρηκαν σφόδρα όταν είδαν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε. Έτσι και οι πιστοί όλων των αιώνων χαίρονται διότι ο Κύριος νίκησε τον θάνατο. Οι πιστοί των χρόνων της επίγειας παρουσίας του Χριστού είχαν λύπη διότι οι άνομοι Φαρισαίοι μισούσαν τον διδάσκαλο και στο τέλος τον θανάτωσαν αλλά και κυνήγησαν και τους ίδιους, έτσι και οι Φαρισαίοι όλων των εποχών ζητούν να σταυρώσουν τον Κύριο και να κυνηγήσουν τους μαθητές του. Όμως με την Ανάσταση του ο Κύριος έφερε την ελπίδα, την χαρά και την ζωή, και στους πιστούς της επίγειας παρουσίας του, αλλά και σε όλους τους μετέπειτα πιστούς που τους κυνηγούν οι αντίθεοι. 
Το Πάσχα είναι λύτρο λύπης διπλά λοιπόν. Διότι μας χαρίζει την αιώνια ζωή και διότι είναι παρηγοριά στις διάφορες θλίψεις της ζωής μας. Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον. Ιωάν. 16:7 δηλαδή σε αυτόν τον κόσμο θα έχετε θλίψεις αλλά έχετε θάρρος. Πριν την Ανάσταση είναι ο Σταυρός. Ορισμένες φορές έχουμε την εντύπωση ότι ο Χριστιανός θα είναι χωρίς δυσκολίες, χωρίς ασθένειες, αλλά ο Χριστός δεν είπε ότι ο πιστός θα περάσει ζωή χαρισάμενη. Και δυσκολίες θα έχει και θλίψεις και ασθένειες αλλά τι είδαμε παραπάνω; Κατά όμοιο τρόπο δεν αφήνει ο Χριστός κανένα ο οποίος στην θλίψη του, αλλά και πάντα, έχει καλό λογισμό και πίστη σε αυτόν. Μας δίδει το παράδειγμα ο Χριστός με τον άγγελο διδάσκοντας ότι όλους τους βοηθά μυστικά, αποτρέπει άσχημες καταστάσεις, στενοχώριες, ασθένειες, ακόμη και θάνατο και όλα χωρίς καν να το ξέρουμε, για αυτό ας έχουμε θάρρος υπομονή και πίστη.

καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον, ὥσπερ ἐκ παστοῦ 
(Ματθ. 25:6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ.
Εφεσ. 5:23 ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας) 
Αφού ο υμνωδός πρώτα μας είπε για την χαρά που φέρνει το Πάσχα στους πιστούς τώρα μας λέγει ότι από τον τάφο ο Κύριος εξήλθε νικητής του θανάτου και είναι ως νυμφίος που βγαίνει από το δωμάτιο. Έρχεται από τον νυφικό θάλαμο διότι είναι η κεφαλή και ο Νυμφίος της Εκκλησίας. 
Γίνεται νυμφίος της Εκκλησίας αλλά και κάθε ψυχής Χριστιανού. 
Ο Χρυσόστομος παρατηρεί, εν τω γαρ αναστήναι αυτόν εσείσθη ο τόπος εκ θεμελίων, και αγγέλων αι στρατιαί εκύκλωσαν αυτού το θείον μνήμα και προσελθών είς άγγελος απεκύλισε τον λίθον από της θύρας του μνημείου και ιδού εξήλθεν, ο Ιησούς ως ο νυμφίος εκ παστού και ως αστραπή λάμπων.

ἐκλάμψας Χριστός
(Ψαλμ. 18 Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.......ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ. 
Ιωαν. 8:12 Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς 
Β' Πετρ. 1:19 φωσφόρος ἀνατείλῃ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν 
Αποκ. 21:23 καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον.) 
Οι ουρανοί διηγούνται δόξα Θεού, η λάμψη του ηλίου είναι ένας τύπος Χριστού. 
Έτσι όταν βλέπουμε το φως του πλανήτη Ηλίου θυμόμαστε τον Χριστό, ο οποίος είναι φωτιά, πυρ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων και τους δίκαιους φωτίζον. Έλαμπε ο Χριστός πριν λάμψει ο πλανήτης ήλιος, ως λαμπρά ακτινοβολία και απαύγασμα της δόξης του Πατρός, εξέρχεται τώρα εκ του νυμφώνος και λάμπει ως Φως, είναι τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων· Ιωαν.1:4, το οποίο μας φωτίζει τον δρόμο της σωτηρίας και μας οδηγεί. Θα λάμπει και μετά τον πλανήτη ήλιο στην ουράνια Ιερουσαλήμ φωτίζοντας και εκεί τον δρόμο, διότι ποτέ δεν θα σταματήσουμε να προχωρούμε προς τον Θεό. Ο πραγματικός ήλιος που φωτίζει το ηλιακό σύστημα αλλά και όλο το σύμπαν είναι ο Χριστός, είναι ο φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ Εβρ. 1:3. 
Ο ἥλιος δικαιοσύνης ανατέλλει, ἡμῖν ἀνέτειλε, και εδώ τώρα λάμπει, ἐκλάμψας Χριστός. 
Ο Χριστός ανέτειλε με την ανάσταση του εκ του τάφου και έλαμψε ως ήλιος φωτίζοντας όλη την πλάση και τον δρόμο προς τον Θεό ο οποίος είχε σκοτιστεί από την πτώση.

τὰ γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· Κηρύξατε Ἀποστόλοις. 
(Ματθ. 28:10 τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται.)
Καταλήγει εδώ ο υμνωδός έχοντας κατά νου τον στίχο από τον Ματθαίο που μας λέγει για την χαρά που έλαβαν οι γυναίκες όταν έμαθαν ότι αναστήθηκε ο Χριστός, την ίδια χαρά έχουν όλοι οι πιστοί οι οποίοι πρέπει να είναι και αυτοί κήρυκες του Ευαγγελίου και της χαρμόσυνης είδησης της αναστάσεως Χριστού σε όλους.

Αντιαιρετικός περίπατος στο βιβλίο των Ψαλμών

Ομιλία γέροντος Δανιήλ Γούβαλη

Συζητώντας με τους διαφόρους αιρετικούς, αρκετές φορές χρησιμοποιούμε και το βιβλίο των ψαλμών. Στο Ψαλτήριο δεν θίγονται μόνο θέματα δοξολογίας προς τον Θεό ή ικεσίας ή διδασκαλίας και νουθεσίας αλλά παρουσιάζονται και διάφορα δογματικά ζητήματα. Υπάρχουν λόγου χάριν ορισμένοι ψαλμοί οι λεγόμενοι Μεσιακοί οι οποίοι αναφέρονται με λεπτομέρειες στο πρόσωπο του Χριστού.
Ένας από τους Μεσιακούς ψαλμούς είναι και ο 15ος Κατά το Εβραϊκό 16ος. 
Σε αυτόν το ψαλμό εμφανίζεται το πρόσωπο του Δαυίδ, ο οποίος ομολογεί την ανεκτίμητη αξία του Θεού, την αγάπη του και την προστασία του προς τους ευσεβείς. Κακοί και άδικοι άνθρωποι καταδιώκουν τους δίκαιους και θέλουν να τους εξοντώσουν, ο Κύριος όμως τους διαφυλάττει και τους απαλλάσσει από θλίψεις και περιπέτειες. Όπως συνηθίζεται πολλές φορές στην Αγία Γραφή, από ένα πρόσωπο που αποτελεί προτύπωση του Μεσσία, ο λόγος κάνει ένα άλμα και πηγαίνει στον Μεσσία. Έτσι άλλοι στίχοι του προφητικού κειμένου ταιριάζουν στον Δαυίδ, άλλοι στον Μεσσία και άλλοι και στα δυο πρόσωπα.
Στον ψαλμό που εξετάζουμε οι τελευταίοι στίχοι αναφέρονται στο πρόσωπο του Χριστού και συγκεκριμένα στην ταφή και την ανάσταση του. Γι’ αυτό μαρτυρεί και ο απόστολος Πέτρος στην ομιλία του προς τους Ιουδαίους κατά την Πεντηκοστή.
Στους Ιουδαίους είχε διαδοθεί η φήμη ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος δεν νίκησε τον θάνατο αλλά ότι οι μαθητές του έκλεψαν το σώμα του και είπαν ότι αναστήθηκε. Επειδή οι Ιουδαίοι είχαν περί πολλού τον Δαυίδ και τους ψαλμούς του, έκρινε καλό ο απόστολος Πέτρος να φέρει επιχείρημα για την ανάσταση του Χριστού από ένα ψαλμό του Δαυίδ. Από τον ψαλμό δηλαδή που εξετάζουμε.
Ας δούμε λίγο τους τελευταίους τέσσερις στίχους 8-11, προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου, τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος.
Ο Μεσσίας σαν άνθρωπος, αισθάνεται ότι δίπλα του βρίσκεται ο Κύριος.
Όταν απειλείται από τους εχθρούς του να εξοντωθεί, να θανατωθεί και να κλείσει την ζωή του σε ένα μνήμα, κάτω από μια ταφόπετρα, δεν παύει να έχει χαρά και ελπίδα. Ο Κύριος που βρίσκεται εκ δεξιών του δεν θα τον αφήσει στον Άδη και στον τάφο, δεν θα επιτρέψει να νικηθεί και να αχρηστευθεί από τον θάνατο αλλά μέσα από τον τάφο θα του δείξει οδούς ζωής, δηλαδή θα τον αναστήσει.
Οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.
Ο Χριστός σαν άνθρωπος είχε ανθρώπινη ψυχή και ανθρώπινο σώμα.
Όταν θανατώθηκε επάνω στον Σταυρό η ψυχή του πήγε στον Άδη, εκεί που ήταν φυλακισμένες όλες οι ψυχές των ανθρώπων, πήγε στα εν φυλακή πνεύματα, παράβαλε Α' Πέτρου γ’19.
Πήγε στους νεκρούς, παράβαλε Α' Πέτρου δ’6.
Το οσιακό του όμως σώμα, το αναμάρτητο και Άγιο Σώμα Του, τοποθετήθηκε μέσα στον τάφο και ενώ κανονικά έπρεπε σύμφωνα με τα φυσικά δεδομένα να υποστεί αποσύνθεση, δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Ο όσιος Μεσσίας, το όσιο σώμα του, δεν δοκίμασε μέσα στον τάφο φθορά, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. Όχι μόνο δεν γνώρισε διαφθορά αλλά κατανίκησε τον θάνατο, γνώρισε οδούς ζωής, αναστήθηκε. Σε αυτόν τον Ψαλμό ο Μεσσίας ομολογεί ότι το σώμα του θα τοποθετηθεί στο μνήμα έχοντας κάποια ελπίδα, ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι.
Ποια ελπίδα μπορεί να έχει ένα νεκρό σώμα που αποτίθεται στον τάφο;
Φυσικά την ελπίδα της αναστάσεως.
Υπάρχουν και σήμερα αιρετικοί οι όποιοι ισχυρίζονται ότι το σώμα του Ιησού Χριστού υπέστη φθορά και αποσύνθεση και φυσικά δεν γνώρισε ανάσταση. Όταν ρωτήσουμε έναν μάρτυρα του Ιεχωβά τι έγινε το σώμα του Χριστού, θα μας πει ότι αποσυντέθηκε και διαλύθηκε, ότι ο Ιεχωβά το εξαφάνισε. (δείτε σχετικά στο κάτω μέρος της σελίδας)
Εδώ όμως στον 15ο Ψαλμό αναφέρονται τα αντίθετα από όσα ισχυρίζονται αυτοί οι αιρετικοί. 
Εδώ διακηρύσσεται καθαρά ότι το σώμα του Μεσσία τοποθετήθηκε στον τάφο επ’ ελπίδι, με ελπίδα, αναστάσεως. Το ότι η ψυχή του δεν θα παραμείνει στον Άδη έρχεται και ο απόστολος Πέτρος όπως είπαμε και το επιβεβαιώνει, προειδών ο Δαυίδ ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού. Παράβαλε Πράξεις β’31. Ολόκληρος ο 31ος στίχος έχει ως εξής: προϊδὼν (ο Δαυίδ) ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν.
Και ο προηγούμενος στίχος ο 30ος ομιλεί για ανάσταση του Χριστού με την σάρκα του: τὸ κατὰ σάρκα ἀναστήσειν τὸν Χριστὸν.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν για μια περίεργη πνευματική ανάσταση.
Πέθανε ο Ιησούς Χριστός, διαλύθηκε και εξαφανίστηκε το σώμα του και στην θέση του Ιησού Χριστού ήρθε ένα πνευματικό πλάσμα, ένα πλάσμα αγγελικής τάξεως που ταυτίζεται με έναν από τους αρχαγγέλους.
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Εβραϊκή παράδοση γνωρίζουμε τέσσερις Αρχαγγέλους, τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ, τον Ραφαήλ και τον Ουριήλ.
Ισχυρίζονται λοιπόν ότι ο αναστημένος Ιησούς είναι ένας αρχάγγελος.
Σε αυτόν τον Αρχάγγελο δεν υπάρχει τίποτα από το ανθρώπινο σώμα του Ιησού Χριστού.
Έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έρχονται σε αντίθεση με τον προφήτη Δαυίδ, επίσης με τον Απόστολο Πέτρο, επίσης έρχονται σε αντίθεση με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος στην Α' αποστολική περιοδεία στην Συναγωγή της Αντιοχείας της Πισιδίας ομιλώντας για την Ανάσταση του Ιησού κάνει αναφορά στον 15ο Ψαλμό, παράβαλε Πράξεις ιγ' 34-37.
Επειδή οι Ιουδαίοι, οι σύγχρονοι του απόστολου Παύλου, ισχυρίζονταν ότι η φράση ουδέ δώσει τον όσιον σου ειδείν διαφθοράν αφορούσε τον Δαυίδ, ο Παύλος προβαίνει σε διευκρινίσεις λέγοντας ότι το σώμα του Δαυίδ γνώρισε διαφθορά ενώ του Ιησού δεν υπέστη καμία φθορά.
Δαυΐδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδε διαφθοράν· ὃν δὲ ὁ Θεὸς ἤγειρεν, οὐκ εἶδε διαφθοράν. Πράξεις ιγ 36-37.
Γίνεται ολοφάνερο ότι οι εν λόγω αιρετικοί, οι δήθεν μελετητές και σπουδαστές των Γραφών διδάσκουν τα εντελώς αντίθετα από αυτά των Γραφών.

Ο 67ος Ψαλμός, 68ος κατά το Εβραϊκό, χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας, ποίημα πολεμικότατο, μεγαλοπρεπέστατο, επιβλητικότατο και σε κάποια σημεία κάπως δυσνόητο.
Ο Ισραηλιτικός λαός καθώς αποχωρίζονταν την σκλαβιά της Αιγύπτου, ένιωθε να πορεύεται μαζί του δια της ερήμου ο Θεός και να εκδηλώνει τρομερή μεγαλοπρέπεια αλλά και προστασία.
Με τέτοιο ισχυρό προστάτη δεν φοβάται τους εχθρούς. Στο θυσιαστήριο της Σιών θα εορτάσει ο λαός την συντριβή των εχθρών του, που σαν άγρια θηρία απειλούσαν να τον εξοντώσουν. Με τους πρώτους στίχους του Ψαλμού έχει λαμπρύνει η Εκκλησία μας την Πασχαλινή Θεία Λειτουργία.
Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.
Εμείς εδώ θα ασχοληθούμε τον 19ο στίχο.
Σύμφωνα με τον Εβραϊκό κείμενο ο στίχος έχει ως εξής, ανέβηκες σε ύψος αιχμαλώτισες αιχμαλωσία έλαβες χαρίσματα για τους ανθρώπους, ακόμη και για τους απειθείς για να κατοικείς μεταξύ τους Γιάχ-Ελοχίμ.
Εδώ αναφέρεται ότι ο Γιάχ-Ελοχίμ ανέβηκε στο ύψος του ουρανού, αφού θριάμβευσε, αφού αιχμαλώτισε πλήθος αιχμαλώτων, έλαβε πλούσια δώρα και χαρίσματα για τους ανθρώπους ακόμη και για τους απειθείς, οι οποίοι εννοείται κάποια ώρα μετανοούν και γίνονται ευπειθείς.
Ο απόστολος Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή του δ'7-11 ερμηνεύει αυτόν τον Ψαλμικό στίχο και μας λέγει ότι εδώ γίνετε λόγος για τον Ιησού Χριστό, ο οποίος πρώτα κατέβηκε στην Γη, κατέβηκε και μέχρι τον Άδη, αλλά έπειτα ανέβηκε πάνω από όλους τους ουρανούς και κατόπιν, προφανώς την ημέρα της Πεντηκοστής και εξής, σκόρπισε στους ανθρώπους τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Σε άλλους έδωσε το αποστολικό χάρισμα, σε άλλους το προφητικό, σε άλλους το διδακτικό, σε άλλους το ποιμαντικό και λοιπά.
Σύμφωνα με τον Ψαλμό ο Ιησούς είναι Ελοχίμ, δηλαδή Θεός. Αλλά είναι και Γιάχ.
Το Γιάχ αποτελεί σύντμηση του Γιαχβέ, πρόκειται για το ιερό όνομα του Θεού του Ισραήλ, το Τετραγράμματο με τα τέσσερα δηλαδή σύμφωνα, το ανεκφώνητο, που δεν επιτρεπόταν να το πάρουν στο στόμα τους οι Ισραηλίτες. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι Γιαχβέ είναι μόνο ο Πατήρ, αλλά εδώ φαίνεται ολοκάθαρα ότι Γιαχβέ είναι και ο Υιός. Οσάκις σε συζητήσεις με μάρτυρες του Ιεχωβά προβάλαμε αυτό το χωρίο ήταν σαν να τους βάλαμε σε ηλεκτρική καρέκλα. Το τρέμουν αυτό το Γαχβικό χωρίο που διακηρύσσει περίτρανα την Θεότητα του Υιού, την ισότητα του με τον Θεό Πατέρα.
Γιάχ είναι και ο Υιός, χαλελού-Γιάχ, αλληλούια, δηλαδή αινείτε τον Γιάχ, αινείτε τον Κύριο, τον Γιάχ Πατέρα αλλά και τον Γιάχ Υιό.

Ποιος έγραψε το Χριστός ανέστη ;

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος. 
Ο Δημιουργός είναι ο δημιουργός, αυτός μας δίδαξε το Χριστός ανέστη με την ανάσταση του την οποία προ-είπεν, έπειτα οι αγγελικές δυνάμεις την ομολογούν, οὐκ ἔστιν ὧδε ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε ή Χριστός ανέστη, και μετά ο άνθρωπος λαβαίνει την σκυτάλη στην ομολογία.
Αλλά θα πεις, κάποιος ευσεβής υμνογράφος της Εκκλησίας μας επέλεξε αυτές τις λέξεις. 
Μα μήπως το Άγιον Πνεύμα δεν είναι που δίνει και το χάρισμα της υμνογραφίας ; 
Είδες και εδώ πάλι ότι ο Κύριος μας παραδίδει τον ύμνο ως έχει ώστε να μην υπάρχει αταξία αλλά αρμονία και γλυκύτητα, όπως γλυκιά είναι και η ανάστασις του για το γένος μας, η οποία κατάργησε τον θάνατο ;
Ψάχνεις τον ποιητή του ύμνου, αλλά πες μου, θες κάτι ωφελιμότερο ;
Θέλεις και εσύ να γίνεις ποιητής αυτού του ύμνου ;
Ίσως παράδοξο σου φανεί, αν και ήδη υπάρχει μπορείς να τον συνθέσεις και εσύ.
Δέχεσαι εκ καρδίας τον Κύριο Ιησού, τον υπέρ ημών θανόντα και ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς;  Αν ναι τότε λέγεις Χριστός ανέστη εκ νεκρών και παρόλο που ο ύμνος υπάρχει εκατοντάδες χρόνια γίνεσαι και εσύ δημιουργός του.
Γιατί η ομολογία αυτή όταν στην δώσουν και εσύ απλώς την επαναλάβεις με τα χείλια σου αν και σου παραδόθηκε γνήσια, κίβδηλη γίνεται και δεν υπάρχει.
Δεν έχει γραφτεί, ο λαός αυτός με πλησιάζει μόνο με το στόμα και με τιμά μόνο με τα χείλη η δε καρδιά του απέχει πολύ από εμένα; εγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ;
Αλλά όταν βγει μέσα στην καρδιά σου αν και ήδη προϋπάρχει, πρώτη φορά λέγεται και γνήσια είναι. Απεριόριστη αξία δίνει ο Κύριος στον κάθε ένα μας ξεχωριστά, είναι ο ποιμήν ο καλός.
Ο κάθε ένας από μας είναι μοναδικός και μονάκριβος για Αυτόν, έτσι η ταπεινή και εκ καρδίας ομολογία της αναστάσεως του από τον κάθε ένα Χριστιανό είναι μοναδική και γνησία, τότε πρώτη φορά λέχθηκε το Χριστός ανέστη.
Ας ψάλλουμε λοιπόν εκ καρδίας, Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.
Δηλαδή, ο Χριστός αναστήθηκε αφού κατέβηκε στον Άδη και δίδαξε και στους νεκρούς, καταπατώντας με τον φυσικό του θάνατο τον πνευματικό θάνατο και σε όσους βρίσκονταν σε τάφους, δηλαδή ήταν νεκροί είτε πνευματικά είτε σωματικά, χάρισε την ζωή. 
Πρέπει λοιπόν να λέμε το Χριστός Ανέστη με ευλάβεια και ταπείνωση αναλογιζόμενοι το μέγεθος της Θείας αγάπης και φιλανθρωπίας αλλά και με χαρά διότι η ανάσταση του Χριστού μας ανασήκωσε από τον τάφο και μας χάρισε την ζωή. Να έχουμε συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας και να γινόμαστε κήρυκες του Ευαγγελίου με τα λόγια μας αλλά και με την ζωή μας.

********************************************************

Άλλο ένα παράλογο και κωμικό της εταιρίας Σκοπιά.
Ο Θεός απομάκρυνε ! το σώμα του Ιησού, προφανώς δρώντας σαν ταχυδακτυλουργός ή καλύτερα ως νονός της νύχτας και αυτό..... εκπλήρωνε! όσα είχαν γραφτεί στην Βίβλο.
Η εταιρεία ενώ συνήθως στις παραπομπές που βάζει αναφέρει άσχετα χωρία, εδώ παρουσιάζει το Πράξεις 2,31 και κοροϊδεύει τους αδελφούς μας που την πίστεψαν μπροστά στα μάτια τους, πλασάροντας τους ότι δεν είδε διαφθορά το σώμα του Χριστού όχι επειδή αυτός αναστήθηκε, αλλά επειδή ο Ιεχωβά το.... απομάκρυνε πριν αποσυντεθεί !!
Αλλά τι διαφορετικό θα περίμενε κανείς από τον "Σκοπιανό" Ιεχωβά, έναν νονό της νύχτας;
Στην Σταύρωση πήρε τα λύτρα "και η απελευθέρωση ήταν τώρα διαθέσιμη ", μετά που έγινε ο φόνος "απομάκρυνε το σώμα" δηλαδή εξαφάνισε το πτώμα, ενώ σε λίγο, για την ακρίβεια κάθε τρεις και λίγο, η εταιρεία λέει ότι έρχεται στον Αρμαγεδδώνα και "θα βγάλει από την μέση" όσους δεν πίστεψαν τις εξωφρενικές μπουρδολογίες της.

Πράξεις 2,31: προϊδὼν ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν.

Πράξεις 13, 35-37:  διὸ καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· οὐ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. Δαυΐδ μὲν γὰρ ἰδίᾳ γενεᾷ ὑπηρετήσας τῇ τοῦ Θεοῦ βουλῇ ἐκοιμήθη καὶ προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ καὶ εἶδε διαφθοράν· ὃν δὲ ὁ Θεὸς ἤγειρεν, οὐκ εἶδε διαφθοράν.
Μετάφραση: Για αυτό και σε άλλον ψαλμό με το στόμα του Δαυίδ προφητεύει· Δε θα επιτρέψεις να δει την φθορά και αποσύνθεση του θανάτου ο Μεσσίας, ο αφοσιωμένος εντελώς σε εσένα. Η προφητεία αυτή δεν πραγματοποιήθηκε στον Δαυίδ, γιατί ο Δαυίδ αφού υπηρέτησε τους ανθρώπους της εποχής του, σύμφωνα με την θέληση του Θεού, πέθανε και προστέθηκε στους προγόνους του και είδε την αποσύνθεση του θανάτου. Ο Ιησούς όμως, τον οποίον ο Θεός ανάστησε εκ νεκρών δεν είδε αυτήν την φθορά και την αποσύνθεση.