Η επίσημη Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου

Ουρανούπολη (από το καραβάκι)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ανακοίνωσε την Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτη.

Για την Κατάνυξη, η πολιτική του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε αυτήν την κρίσιμη εκκλησιαστική επικαιρότητα, σε σχέση με τις αγιοκατατάξεις, δεν είναι αθώα. Όσο και αν τα πρόσωπα που επιλέγονται είναι εν πολλοίς πραγματικοί Άγιοι, που τους αρμόζει η τιμητική προσκύνηση, εν τούτοις δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε πως η κίνηση αυτή ενδεχομένως εντάσσεται σε μια φαναριώτικη πολιτική εξαγοράς συνειδήσεων για το θέμα της Ουκρανικής Κακοκεφαλίας…
Εμείς, σε σχέση με την αγιοκατάταξη ενός Αγίου ορμώμενου από την ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα του Αγίου Όρους, απευθυνόμαστε προσευχητικά στη Χάρη του με παρακλητική ικεσία, να φωτίσει τον ηγούμενο της Μονής κ. Ελισσαίο, να εγκαταλείψει τις οικουμενιστικές δράσεις του και τις συμπροσευχές με αιρετικούς, επιστρέφοντας στην ιερά παράδοση των Αγίων της Μονής του.
——————————————————————————————–
Διαβάζουμε στο πρακτορείο ειδήσεων ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ:
Σήμερα το Ιερό μετόχι Αναλήψεως στο Βύρωνα θα είναι ανοιχτό από τις 5:00μ.μ. και θα τεθεί λείψανο και εικόνα του Οσίου για προσκύνηση. Αύριο πρωί επίσης θα τελεστεί Όρθρος και Θεία Λειτουργία  εις  μνήμην του Οσίου σύμφωνα με την ίδια ενημέρωση.
«Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῶν Πρακτικῶν προγενομένων συνεδριῶν, ἤρξατο ἡ θεώρησις τῶν ἀναγεγραμμένων ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει θεμάτων. Εἰδικώτερον, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τούς ἐγνωσμένης ὁσιακῆς βιοτῆς καί πολιτείας Ἱερομόναχον Ἱερώνυμον Σιμωνοπετρίτην, Καθηγούμενον χρηματίσαντα τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Βασιλικῆς, Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας» σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΔΟΧΕΙΑΡΙΤΗ =====

Η ώρα είχε περάσει καὶ ἀνέτειλε μπροστά μας ἡ Ἱερὰ Μονὴ του Δοχειαρίου μὲ τὸν ἐπιβλητικὸ πέτρινο Πυργίσκο της καὶ τὰ πολύχρωμα οἰκοδομήματά της, μοιάζοντας ὡς λειμὼν τοῦ Παραδείσου.

Ἀφοῦ κατέβηκε ἡ σιδερόπορτα τοῦ πλοιαρίου ἀμέσως ἀσυγκράτητοι καὶ κάνοντας τὸν Σταυρό μας πατήσαμε στὰ ἱερὰ χώματα τοῦ Ἁγιωνύμου Ὅρους.

Ἀπέναντί μας ἀκριβῶς καὶ καθισμένος σὲ ἕνα πρόχειρο τσιμεντένιο πεζούλι καθόταν ἀτάραχος καὶ μὲ ζωηρὸ βλέμμα ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς, ὁ π. Γρηγόριος, ἀκραιφνὲς δεῖγμα Ὀρθοδόξου ἤθους καὶ βιώματος. Δὲν τὸν ἀναγνωρίσαμε, νομίζοντάς τον ὡς ἕνα ἁπλὸ γερασμένο Μοναχὸ. Δίπλα του εἶχαν πρὸ ὤρας μαζευτεῖ πολλοὶ προσκυνητὲς διαφόρων ἡλικιῶν ἀλλὰ καὶ 6-7 μικρόσωμα σκυλάκια που ὡς δορυφόροι περιφερόντουσαν μὲ ἀγάπη γύρω ἀπὸ τὸν Γέροντα.

Τὸν χαιρετίσαμε λέγοντάς του τὸ ἁρμόδιο Εὐλογεῖτε (αὐτὸς εἶναι ὁ καθιερωμένος ἀσπασμὸς στὸ Ὅρος) ἀπαντώντας μας, «ὁ Κύριος».

-Ξέρετε Γέροντα ποῦ εἶναι ὁ Ἡγούμενος;

-Τί νὰ τὸ κάνετε αὐτὸ τὸ στραβόξυλο; Μακριὰ ἀπὸ αὐτόν, ἐννοώντας τὸν ἑαυτό του.

Μετὰ κι ἀπὸ ἄλλα ὡραῖα καὶ ἔξυπνα πού μᾶς ἀνέφερε μὲ τὴ γνωστή του νεανικὴ ζωηράδα, ἔστω καὶ ὑπερεβδημοκοντούτης, ἦρθε ἕνα νέο καλογεράκι καὶ πιάνοντάς τον ἀπὸ τὸ χέρι, ἔχοντας τὸ ἄλλο στὴν μαγκούρα, πῆρε ν’ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὸ λιθόστρωτο καλντερίμι πρὸς τὴν πύλη τῆς Μονῆς, ἀκολουθούμενος ἀπὸ τὰ ἤρεμα σκυλάκια ποὺ ’μοιάζαν πιότερο μὲ ἀλεποῦδες.

-Γέροντα, θὰ μᾶς πεῖτε κάτι πνευματικό; Πῶς θὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό;

-Καὶ ἐμένα βρήκατε νὰ ρωτήσετε; Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ ἁπλά, μέσα ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται ἡ Θεογνωσία, δὲν εἶναι προϊὸν γνώσης ἢ μαθητείας σὲ κάποιο Πανεπιστήμιο, ἀλλὰ πνευματικοῦ βιώματος.

-Γιὰ τὴν εὐχὴ τί ἔχετε νὰ μᾶς πεῖτε;

-Πρὶν τὴν εὐχὴ καλὸ θὰ εἶναι, ὅπως λένε καὶ οἱ Πατέρες, νὰ γίνει ἀναπνοή μας τὸ «Ἰησοῦ Χριστέ». Ἔτσι, ζεσταίνεται ἡ καρδιά μας καὶ παίρνει μπροστὰ ἡ εὐχὴ καὶ ὅλη ἡ προσευχή.

Ἀποσταμένος καὶ μὲ πέντε σοβαρὲς ἀσθένειες παράλληλα πάνω του στάθηκε στὴ μέση τοῦ λίθινου ἀνηφόρου καὶ μὲ βλέμμα σοβαρὸ ἀποξεχνώντας γιὰ λίγο τὸ ἀπαραίτητο χιοῦμορ, μᾶς εἶπε:

-Θεμέλιο ὅμως τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ ἀγάπη. Δίχως ἀγάπη, τσάμπα καὶ ἡ προσευχὴ καὶ τὰ πάντα.

Πρέπει νὰ ἀγαπάει ὁ Χριστιανὸς ὅλη τὴν κτίση ἀκόμη καὶ τὸ χῶμα ποὺ πατᾶ «καὶ τὸν χοῦν αὐτῆς οἰκτειρήσουσι» (Ψάλμ. 101,15) κατὰ πὼς λέει ὁ ψαλμωδός. Πρέπει νὰ πλατυνθεῖ ἡ καρδιά μας καὶ νὰ χωρέσει ἐντός της ὅλο τὸ σύμπαν. Ὅμως τὴν ἀγάπη αὐτὴ δὲν τὴν ἀγοράζεις ἀπὸ τὸ Σοῦπερ Μάρκετ. Τὴ χαρίζει μονάχα καὶ ἀποκλειστικὰ ὁ Χριστός.  Ἂς προσευχόμαστε, λοιπὸν, συνέχεια στὸν Κύριό μας νὰ μᾶς δωρίζει ἐτούτη τὴν ἀγάπη.

Ἕνα μικρὸ σκυλάκι τώρα εἶχε πηδήξει στὰ χέρια του, ὁ Ντάνυ, καὶ περνώντας ἀπὸ τὴν τσέπη του μία μικρὴ ξύλινη χτένα ἄρχιζε νὰ τὸ χτενίζει ἀπαλλάσσοντάς του ἀπὸ διάφορες χωματόπετρες καὶ ζωύφια, ποὺ εἶχαν κολλήσει στὸ τρίχωμά του.

-Ἀγάπη γιὰ ὅλη τὴν κτίση, ὁρατὴ καὶ ἀόρατη, λογικὴ καὶ ἄλογη… πέρα ὅμως ἀπὸ συμπάθειες ἢ ἀντιπάθειες. Καμία ἀρετὴ δὲν πρέπει νὰ ἔχει ὅρια. Ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη ἀγάπη μὲ τὶς συμπάθειες καὶ τὶς ἀντιπάθειές της κάποτε ἀποκάμνει καὶ ἐξαντλεῖται. Χωρὶς ἀληθινὴ ἀγάπη δὲν γνωρίζεις Τὸν Θεόν.

Ἔβαλε τὴν χτένα πάλι στὴ ρασότσεπη καὶ τότε μᾶς λέει:

-Μία ὄψη τῆς Ἀγάπης εἶναι κι ἡ ὑπομονή. Μέσα στὴν ὑπομονὴ κρύβεται καὶ ἡ ταπείνωση. Ὡστόσο, ἡ ὑπομονὴ πρέπει νὰ γίνεται εὐχαριστιακὰ καὶ ὄχι ἀναγκαστικὰ κι ἀπὸ ἀγγαρεία.

Γιὰ νὰ τὰ κάμεις ὅμως ὅλα αὐτὰ πράξη, πρέπει νὰ προχωρᾶς μὲ τὴν καρδιά σου καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική. Γι’ αυτὸ καὶ ἡ Βασιλεία Τοῦ Θεοῦ δουλεύεται μὲ τὴν καρδιὰ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἐξυπνάδα. Ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν τὴν ψυχή μας ἐλεύθερη καὶ μὴ τὴ δεσμεύουμε μὲ τὴν ξερὴ λογική. Ἡ καρδιά, ἂν ἀφεθεῖ στὶς αὖρες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μεγαλουργεῖ. Δὲν μπορεῖ ὁ Χριστιανὸς νὰ εἶναι λογικὸς ἂν δὲν εἶναι καὶ λίγο τρελός. Ἡ ἐλεύθερη καρδιὰ ἀνεβαίνει στὸν Οὐρανὸ καὶ χτυπᾶ κάθε ὥρα τὴν πόρτα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι μονάχα ὁ Χριστὸς νὰ μᾶς χτυπᾶ τὴ θύρα τῆς ψυχῆς μας, ὅπως λέγει ἡ Ἀποκάλυψη, ἀλλὰ ἐμεῖς περισσότερο νὰ χτυπᾶμε. Ἐμεῖς πάντα ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ὁ Χριστὸς ἔξω ἀπὸ τὴ δική μας, καταλάβατε;

Πιὸ πάνω τώρα δούλευαν στὴν πέτρα κάτι μικροκαλογέρια ἐργαζόμενα στὴ λιθόστρωση τοῦ δρομίσκου, ποὺ ἔβγαζε στὴν πύλη τῆς Μονῆς. Βλέποντας ὁ Γέροντας τους εὐδιάθετους, μὲ μία ἐνδόμυχη ἱκανοποίηση, στράφηκε πάλι σέ ’μας.

Ἡ πρώτη ἐντολὴ στὸν Παράδεισο ἦταν ἡ ἐργασία:

«ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν» (Γὲν β΄,15).

Μὲ τὴν ἐργασία ταπεινώνεται καὶ ὁ ἐγωισμὸς καὶ τὸ κορμί.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ δυὸ πόλοι ποὺ ταλαιπωροῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν πηγαίνουν στὴν κόλαση. Ὁ ἐγωισμὸς καὶ τὰ πάθη τῆς σάρκας.

Ὅμως καὶ αὐτὸ τὸ σῶμα ἂν τὸ δουλέψεις σωστὰ μπορεῖ νὰ σὲ ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο.

Μαζὶ μὲ τὸ κορμί μας μετανοοῦμε. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Δαίμονες δὲν μποροῦν νὰ μετανοήσουν, διότι δὲν ἔχουν σώμα. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πέφτουμε συνεχῶς σὲ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, βλέπουμε κατόπιν τὰ χάλια μας καί, θέλοντας ἢ μή, ταπεινωνόμαστε καὶ μετανοοῦμε.

Ἂς ἔχουμε, λοιπὸν, καλή φώτιση καὶ καλή μετάνοια!

Ἄντε πηγαίνετε τώρα στὸν Ἀρχοντάρη νὰ σᾶς τακτοποιήσει καὶ νὰ πάω καὶ ’γῶ στὸ κελλάκι μου ν’ ἀναπαυθῶ στὴ γωνιά μου…

ΠΗΓΗ:

Τρελογιάννης,

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΟΛΑΡΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Η ρήση του Γέροντα Παίσιου Ολάρου πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά.

Οι Νεορθόδοξες αμπελοθεολογίες ότι ο Θεός είναι μόνον αγάπη και όχι και Δικαιοσύνη δεν έχουν απολύτως καμία απολύτως σχέση με το Ευαγγέλιο και την Πατερική Διδασκαλία.

Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσουμε τον παράδεισο και πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι θα δώσουμε λόγο για τις πράξεις ακόμη για τις πονηρές ή αγαθές σκέψεις μας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Σεβασμός στις πεποιθήσεις των άλλων; 

Πώς είναι δυνατόν να γίνεται σεβαστό το ψέμα; 

Το να σέβεσαι όλες τις πεποιθήσεις σημαίνει να εξισώνεις όλες τις πεποιθήσεις. 

Ώ εσείς, εξισωτές του άσπρου και του μαύρου! 

Του στρογγυλού και του αιχμηρού, που μόνο την εξομοίωση των πάντων απολαμβάνετε, το ''ίσιωμα'', την ισοπέδωση όλων...! 

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ Του Πανοσ. Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτη

=====

Τα σαρκικά ἁμαρτήματα[1] καί οἱ σαρκικές διαστροφές[2] καταδικάζονται διαρρήδην ἀπό τήν Ἁγία Γραφή. Ἐπίσης, καταδικάζονται ἀπερίφραστα καί ἐπιτιμῶνται μέ βαρύτατα ἐπιτίμια ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρες.

Γιά τήν πορνεία, τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τόν πολιτικό γάμο[3], οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν κανόνα ἀποχῆς ἀπό τήν Θ. Κοινωνία δύο ἕως ἐννέα ἔτη[4], βέβαια μέ τήν προϋπόθεση καί ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἁμαρτάνων σταματᾶ τήν ἁμαρτία. Εἶναι ἀπαράδεκτη ἡ στάση κάποιων χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα Πνευματικῶν [5], οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ὁ ἐξομολογούμενος δέν σταματᾶ τήν πορνεία, τοῦ ἐπιτρέπουν νά κοινωνεῖ, κάνοντας κάποια προσωρινή διακοπή τῆς πορνείας. 

Σ’ αὐτήν τήν περίπτωση καί ὁ ἴδιος ὁ «Πνευματικός» καί ὁ ἐξομολογούμενος παίρνουν τεράστιο κρῖμα καί κόλαση[6]. Ἐδῶ δέν πρόκειται γιά οἰκονομία, ἀλλά γιά παρα-οἰκονομία. Οἰκονομία εἶναι ἡ συντόμευση τοῦ ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας, ὅταν ὑπάρχει θερμή μετάνοια ἀπό τόν ἐξομολογούμενο. Ὅταν δέν ὑπάρχει μετάνοια, δηλαδή παύση τῆς πορνείας καί τῆς ὅποιας ἄλλης ἁμαρτίας, τότε δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει καί μετοχή στόν Χριστό, στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι ἡ ἁμαρτία τῆς βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε ὅτι δέν συγχωρεῖται[7]. Πῶς ἄλλωστε νά συγχωρηθεῖ ὁ ἀμετανοήτως ἁμαρτάνων, ἀφοῦ, μέ τήν ὅλη του στάση-ζωή, δέν ζητεῖ συγχώρηση ἀπό τόν Θεό;

Γιά τό ἁμάρτημα τῆς μοιχείας οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν διπλάσιο ἐπιτίμιο ἀπό αὐτό τῆς πορνείας, δηλαδή 3-15 ἔτη ἀποχή ἀπό τήν Θ. Κοινωνία[8]. Γιά τά ἀκατανόμαστα πάθη, τήν ὁμοφυλοφιλία κ.λ.π., ὁρίζουν ἀκοινωνησία ἀπό 3-30[9] ἔτη ἤ κοινωνία τῶν ἀχράντων Μυστηρίων μόνο τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς[10] τοῦ ἐπιτιμούμενου, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία, τήν βαρύτητα τοῦ ἁμαρτήματος καί τήν ποιότητα-θερμότητα τῆς μετάνοιάς του. Γιά τίς παρά φύσιν σχέσεις ὁρίζουν κανόνα ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία 8 ἔτη ἤ καί περισσότερο[11]. Ὅλα αὐτά βέβαια ἰσχύουν ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἁμαρτάνων μετανοεῖ καί παύει τήν ἁμαρτία.

Γιά τά ὑπόλοιπα σαρκικά ἁμαρτήματα μπορεῖ ὁ ἐνδιαφερόμενος νά μελετήσει σχετικά καί νά γνωρίσει τά ἐπιτίμια γιά τό καθένα[12] μελετώντας τό πολύ βοηθητικό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, πού λέγεται Ἐξομολογητάριον[13], καθώς καί τό Πηδάλιον[14]. Βέβαια, ὅπως ἐξηγοῦμε παρακάτω, ὅλα τά ἐπιτίμια ἔχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα καί, ἐφ ὅσον ὑπάρχει μετάνοια, ὁ χρόνος ἀκοινωνησίας μπορεῖ νά συντομευθεῖ ἀπό τόν διακριτικό πνευματικό ὁδηγό.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἤ Μεταπατερική θεολογία (Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο

[1] Πορνεία, μοιχεία, κατά μόνας ἁμάρτημα ἤ αὐνανισμός, ἡδονοβλεψία- τώρα καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου κ.λ.π.

[2] Στοματικός, πρωκτικός ἔρωτας κ.λ.π.

[3] Ὁ πολιτικός γάμος, ὡς ἀνευλόγητη μίξη, ὁρίζεται ὡς ἐπίσημη πορνεία μέ τήν σφραγίδα τῆς Πολιτείας. Ἐπίσης, ἡ πρακτική πού ἔχουν καθιερώσει κάποιοι νά κάνουν πρῶτα Πολιτικό καί μετά Θρησκευτικό γάμο εἶναι ἐπίσης ἀπαράδεκτη, εἶναι καταφρόνηση τοῦ τιμίου γάμου καί πορνεία. Ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.

[4] Ἀνάλογα μέ τόν βαθμό μετανοίας, τίς νηστεῖες καί τίς γονυκλισίες πού προθυμοποιεῖται νά κάνει ὁ μετανοημένος καί παύσας τήν ἁμαρτία.

[5] Ἔτσι ἀποκαλεῖ ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὅλους ἐκείνους, πού διδάσκουν ἀντίθετα μέ τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας.

[6] Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ. 126.

[7] Ματθ. 12, 31. Βλ. Πρωτοπρ. Ἐλευθερίου Π. Χαβάτζα, Ἐξομολόγηση, ὑποχρέωση καί καθῆκον ἤ εὐλογία καί δωρεά; http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/pastoral/havatzaas_ exomologisi.html ὅπου γράφεται: «Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού δέν θά συγχωρηθεῖ, ὅπως ὁ Κύριος λέγει (Ματθ. ιβ΄, 31), δέν εἶναι παρά μόνον ἡ ἀμετανοησία, ἡ ἔλλειψη διάθεσης γιά μετάνοια, ἡ ἄρνηση τοῦ ἀνθρώπου νά δεχθεῖ τούς καρπούς τοῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας».

[8] Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.175-178.

[9] Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.180 καί 203-204.

[10] Ὅ.π.

[11] Βλ. Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.200 καί 204.

[12] Π.χ. Γιά τήν κτηνοβασία, τόν αὐνανισμό, τόν συγκυλισμό κ.λ.π.

[13] Ἁγ. Νικοδήμου, Ἐξομολογητάριον, ἐκδ. Παπαδημητρίου, 2003.

[14] Ἁγ. Νικοδήμου, Πηδάλιον, Μετάφραση Ἱερομονάχου Βενεδίκτου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος 2013, σελ.200.

Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ Του Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου =====

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ σιχαίνεσαι τὴν τρυφὴ καὶ τὴ σπατάλη καὶ τὴν περιποίηση τοῦ σώματος καὶ τὸν καλλωπισμὸ τῶν ἐνδυμάτων!

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ μισεῖς τὰ πολυτελῆ φαγητὰ καὶ ἀπομακρύνεις τὴ μέθη! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ εἶσαι χαλινάρι τῶν ὀφθαλμῶν καὶ μεταφέρεις ὅλο τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς!

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ σκληραγωγεῖς τὸ σῶμα καὶ τὸ μεταχειρίζεσαι σὰν δοῦλο, καὶ προσέχεις στὰ οὐράνια!

Ὢ ἁγνότητα, μητέρα τῆς ἀγάπης καὶ πολίτευμα τῶν ἀγγέλων!

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ἔχεις καθαρὴ τὴν καρδιὰ καὶ εἶσαι γλυκειὰ γλώσσα καὶ χαρούμενο πρόσωπο!

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ὕψωσες τὸν φιλόθεο Ἰωσὴφ (τὸν Πάγκαλο) στὴν ξένη χώρα, ὥστε νὰ ἀγοράζει ἀκόμη καὶ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγόρασαν! 

Ὢ ἁγνότητα, δῶρο τοῦ Θεοῦ, γεμάτη ὠφέλεια καὶ παιδαγωγία καὶ γνώση! 

Ὢ ἁγνότητα, ἥσυχο λιμάνι, γεμάτο εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ κάνεις χαρούμενη τὴν καρδιὰ ἐκείνου ποὺ σὲ ἔχει, καὶ δίνεις φτερὰ στὴν ψυχή, γιὰ νὰ πετάξει στὰ οὐράνια! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ γεννᾶς τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ φονεύεις τὴν λύπη! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ἀποστρέφεσαι τὸ κακὸ καὶ προσηλώνεσαι στὸ καλό! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ἐλαττώνεις τὰ πάθη καὶ καλλιεργεῖς τὴν ἀπάθεια! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ φωτίζεις τοὺς δικαίους καὶ βυθίζεις στὸ σκοτάδι τὸν Διάβολο, καὶ τρέχεις πρὸς τὸ βραβεῖο τῆς οὐρανίου κλήσεως, ποὺ μᾶς ἔκανε ὁ Χριστός! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ διώχνεις μακριὰ τὴν ἀκηδία καὶ προξενεῖς τὴν ὑπομονή! 

Ὢ ἁγνότητα, φορτίο ἐλαφρό, ποὺ δὲν καταποντίζεται ἀπὸ τὰ κύματα, καὶ αἰώνιος πλοῦτος κρυμμένος στὴν ψυχὴ τοῦ φιλοχριστοῦ ἀνθρώπου, ποὺ θὰ τὸν βρεῖ στὸν καιρὸ τῆς ἀνάγκης ὅποιος τὸν ἔχει ἀποκτήσει! 

Ὢ ἁγνότητα, ὡραῖο κτῆμα, ποὺ δὲν τὸ καταστρέφουν τὰ θηρία καὶ δὲν τὸ κατακαίει ἡ φωτιά! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ κρατᾶς στὰ χέρια σου πλοῦτο, γιὰ τὸν ὁποῖο κανεὶς δὲν μετανιώνει, καὶ ποὺ διώχνεις μακριὰ τὴν ἀμέλεια! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ εἶσαι πνευματικὸ ἅρμα καὶ ἀνεβάζεις στὰ ὕψη ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔχει! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ κατοικεῖς στὶς ψυχὲς τῶν πράων καὶ ταπεινῶν καὶ τοὺς κάνεις ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ἀνθίζεις σὰν ρόδο ἀνάμεσα στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, καὶ γεμίζεις ὅλο τὸν οἶκο μὲ εὐωδία! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ εἶσαι πρόδρομος καὶ σύνοικος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ ἐξιλεώνεις τὸ Θεὸ καὶ ἀπολαμβάνεις τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεών του, καὶ γιὰ αὐτὸ σὲ εὐγνωμονοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι! 

Αὐτὴν ἀγάπησαν οἱ Ἅγιοι. 

Αὐτὴν ἀγάπησε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής· καὶ ἐπειδὴ τὴν ἀγάπησε, ἀξιώθηκε νὰ γείρει στὸ στῆθος τοῦ ἐνδόξου Κυρίου. 

Ὢ ἁγνότητα, ποὺ δὲν ἀπέκτησες βραβεῖα μόνο μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔμειναν γιὰ πάντα παρθένοι, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἔγγαμους! 

Αὐτὴν λοιπὸν ἂς ἀγαπήσουμε καὶ ἐμεῖς μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, εὐλογημένοι δοῦλοι τοῦ Σωτήρα, γιὰ νὰ κάνουμε νὰ χαρεῖ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ποὺ κατοικεῖ μέσα μας. Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα, στοὺς αἰῶνες. Ἀμὴν 

ΠΗΓΗ:

(Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου Ἔργα, τόμος Γ', σελ.170-172, ἔκδοση: «Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας»),

Ρωμαίκο Οδοιπορικό,

sostis.gr

ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΙΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ π. ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΒΛΙΑΚΟΦΤΗ

ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΙΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ π. ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΒΛΙΑΓΚΟΦΤΗ

Του Ιστολογίου “Ρωμέηκο Οδοιπορικό”

=====

Μετὰ τὴν πρὸ λίγων μηνῶν φίμωση ἑνὸς ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ὀρθόδοξα διαδικτυακὰ κανάλια στὸ Youtube σήμερα διαπιστώνουμε τὴν κατάργηση τοῦ καναλιοῦ ὅπου ἦταν ἀνηρτημένες πολλὲς ἐκπομπὲς τοῦ π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη. 

Γιὰ ὅσους τυχὸν δὲν γνωρίζουν στὶς ἐκπομπὲς ἀναλύονταν θέματα θεολογικά, ἱστορικά, ἐθνικὰ καὶ συχνὰ ἄκρως ἐπίκαιρα καὶ ἐπίμαχα ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ λαθρομετανάστευση, ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ πολλὰ συναφῆ!

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι οἱ δύο τελευταῖες ἐκπομπὲς τοῦ π. Ἀρσενίου ἦταν ἀφιερωμένες στὸ ἀκανθῶδες ζήτημα τῆς λαθρομετανάστευσης καὶ ἴσως αὐτὲς ἀποτέλεσαν τὴν ἀφορμὴ γιὰ τὴν κατάργηση τοῦ διαδικτυακοῦ καναλιοῦ.

Νὰ ἐπισημάνουμε ἐπίσης ὅτι ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης δὲν εἶναι τυχαῖο πρόσωπο. Εἶναι πτυχιοῦχος τῆς φιλοσοφικῆς καὶ τῆς θεολογικῆς σχολῆς Α.Π.Θ. καὶ διδάκτωρ Θεολογίας Α.Π.Θ. Ἀπὸ τὸ 1987 ἐγκαταβιώνει στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου Βατοπαιδίου Χαλκιδικῆς.

Τὸ 1991 ὁρίσθηκε ἐντεταλμένος τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Κασσανδρείας γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ ἔχει λάβει μέρος σὲ ὅλες τὶς ἐτήσιες Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων. Εἶναι Σύμβουλος ἐκδόσεως τοῦ περιοδικοῦ «Παρακαταθήκη», ποὺ στοχεύει στὴ διατήρηση καὶ προβολὴ τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας.

Οἱ ἡμέρες «ἐλευθερίας τοῦ λόγου» ἔχουν πρὸ πολλοῦ παρέλθει! Ὁ διωγμὸς ἐντείνεται μὲ ραγδαίους ρυθμοὺς καὶ ὀφείλουμε ὅλοι νὰ λάβουμε θέση γιὰ νὰ προασπίσουμε τὰ θεμελιώδη καὶ ὑπαρξιακὰ γιὰ τὸ Γένος μας μεγέθη: τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καὶ τὴν Πατρίδα μας.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===== 

Ο Σεβ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ είναι -κατά γενική ομολογία- πολύ καλός νομικός, αλλά και ουχί ευκαταφρόνητος θεολόγος. 

Ταυτόχρονα -και προπαντός- είναι και ανύστακτος φρουρός των αληθειών της πίστεως και παρακολουθεί τις εκκλησιαστικές, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις εκ του σύνεγγυς.

Γνήσια αντιοικουμενιστής Ιεράρχης βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή των αγώνων της Εκκλησίας.

Πέραν αυτού οι παρεμβάσεις του στα δημόσια πράγματα -και δη από την τηλεόραση- είναι συχνές και ευστοχώτατες.

Μου κάνει πολύ καλή εντύπωση ότι ποτέ δεν πηγαίνει απροετοίμαστος για να παρουσιάσει τις θέσεις του στα ΜΜΕ. Είναι πάντοτε διαβασμένος και έχει μια ολοκληρωμένη άποψη για τα πράγματα την οποία δεν μπορεί να αγνοήσει κάποιος ακόμη και στην περίπτωση που διαφωνεί μαζί του.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολλαπλοί εχθροί της Εκκλησίας εύχονται στα τηλεοπτικά πάνελ να μη έχουν τον Σεβ. Πειραιώς αντίπαλό τους, όταν παρουσιάζουν τις θέσεις τους, επειδή -κατ’ επανάληψη- τους κατατρόπωσε και τους αποστόμωσε με ισχυρότατα νομικά και θεολογικά επιχειρήματα.

Συγχαίρουμε θερμά και υικά τον Σεβασμιώτατο για τις συνεχείς παρεμβάσεις του και ευχόμαστε να συνεχίσει αδιάπτωτα να καταθέτει την εν Χριστώ μαρτυρία του για την Εκκλησία, την κοινωνία και την πατρίδα.

Ο συρφετός της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και Μέρα 25) είναι ύπουλος και επικίνδυνος αντίπαλος.

Είναι πραγματικό ευτύχημα ότι υπάρχουν Μητροπολίτες -όπως τους Σεβ. Πειραιώς Σεραφείμ, Μάνης Χρυσόστομο κτλ., που αποδεικνύουν με ουσιαστικά επιχειρήματα τους δόλιους στόχους της εθνομηδενιστικής και χριστιανομάχου αριστεράς σε βάρος της Εκκλησίας, της κοινωνίας και της πατρίδας.

ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΣΚΕ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ Ο ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

Δίκαιη βράβευση για τον ισχυρό θεολογικό νου, τον ακάματο εργάτη του Ευαγγελίου, τον ανύστακτο φρουρό της πίστεως και κορυφαίο αντιοικουμενιστή Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεο, από τον ΙΣΚΕ, για τις πολλαπλές υπηρεσίες του στην Εκκλησία και την πατρίδα!

ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΣΚΕ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ Ο ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

=====

Τήν Τρίτη 26 Νοεμβρίου ὁ Πρόεδρος καί μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΙΣΚΕ) ἐπισκέφθηκαν τόν Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεο στό Γραφεῖο του, γιά νά τοῦ ἀνακοινώσουν τήν ἀπόφαση τοῦ Συνδέσμου νά τόν ἀνακηρύξη ἐπίτιμο μέλος τοῦ Συνδέσμου.

Ὁ Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος ἔλαβε τήν ἀπόφαση αὐτή γιά τήν προσφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἱεροθέου στόν Ἐφημεριακό Κλῆρο.

Ἐκ μέρους τοῦ Συνδέσμου Κληρικῶν ταξίδευσαν στήν Ναύπακτο γιά νά παραδώσουν τήν τιμητική πλακέτα στόν Σεβασμιώτατο ὁ Πρόεδρος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Σελλῆς, ὁ π. Γεώργιος Βαμβακίδης καί ὁ π. Μιχαήλ Μεντζάκης.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος εὐχαρίστησε τούς Κληρικούς καί συζήτησε μαζί τους διάφορα ἐκκλησιαστικά θέματα.

ΠΗΓΗ:

Ιστοσελίδα “Ρομφαία”

Μητροπολίτης Κάλλιστος (Ware) για Ουκρανικό (ENG)

Και συ τέκνον Βρούτε;

Ανακαλύπτει με οδυνηρό τρόπο ο Πατριάρχης πως στο παιχνίδι αυτό, άλλος κάνει κουμάντο.
Στην εφάμαρτη τούτη παρτίδα «σκάκι» του Οικουμενισμού δεν είναι «παίκτης» όπως νόμισε αλλά πιόνι.
Τώρα τα πρώην εργαλεία του δικού του στρατοπέδου, φαίνεται να «θυσιάζουν» τον αξιωματικό τους. Τους λόγους ας τους σκεφτεί ο ίδιος και οι χειροκροτητές που συνιστούν το περιβάλλον του.
Καλή μετάνοια θα ευχηθούμε και το εννοούμε.
— Σχολιασμός katanixi.gr —

Συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι «Inter» παραχώρησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κάλλιστος Γουέαρ, Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών στο Cambridge, και επίτιμος πρόεδρος του Ορθοδόξου Συλλόγου των Θεολογικών Σχολών (Oxford, UK).
Ο Μητροπολίτης Κάλλιστος στην συνέντευξή του, αναφέρθηκε για ακόμη μια φορά στο Ουκρανικό, όπου εξέφρασε την αντίθεσή του.
«Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία, κατά τη γνώμη μου, είναι πραγματικά πολύ σοβαρή και επηρεάζει όχι μόνο τους ορθοδοξους πιστούς στην Ουκρανία. Η κατάσταση αυτή αφορα το σύνολο της Ορθοδόξου Εκκλησίας» – ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.
Επίσης ο λόγιος Μητροπολίτης δήλωσε ότι «καμία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υποστήριξε την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην διακοπή κοινωνίας του Πατριαρχείου Μόσχας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τονίζοντας ότι «εμείς, απο την δική μας πλευρά, δεν διακόψαμε την ευχαριστιακή κοινωνία με κανέναν, αλλά η κατάσταση παραμένει πολύ σοβαρή. Ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη μου – όχι του Πατριαρχείου – με βαθύ σεβασμό για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο διαφωνώ με την απόφασή του».
«Για μένα είναι σαφές ότι περισσότερο από τριακόσια χρόνια, η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσικής Εκκλησίας – είναι ένα ιστορικό γεγονός και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Aνησυχώ για τη χρήση βίας και ειμαι βαθιά πεπεισμενος ότι δεν μπορουμε να βρούμε μια λύση μέσω της βίας και της καταπίεσης» – ανέφερε σε άλλο σημείο ο Μητροπολίτης Κάλλιστος.
Ο Σεβασμιώτατος προτείνε η κατάσταση να διορθωθεί μέσω του αμοιβαίου διαλόγου, τόνιζοντας ότι πρέπει να υπάρξει μια Πανορθόδοξη Συνάξη για το θέμα.

Παρέμβαση της Ι.Μ. Πειραιώς για Διαθρησκειακό Συνέδριο στην Αθήνα

μητροπολίτης

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Το Διαθρησκειακό Συνέδριο χαιρέτισαν με μηνύματά τους ο παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος

Μία ακόμα ενδιαφέρουσα αντιαιρετική αρθρογραφία της Ι.Μ. Πειραιώς με «αφορμή… ένα ακόμη Διαθρησκειακό Συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε, στις 11 και 12 Νοεμβρίου στην Αθήνα, προφανώς ως ένας ακόμα κρίκος των απανωτών τοιούτων συνεδρίων, τα οποία γίνονται σε όλο τον κόσμο. Θέμα του συνεδρίου ήταν «Η Θρησκεία στον Σύγχρονο Κόσμο: Προκλήσεις και Προοπτικές για τον Διάλογο και την Ειρήνη». Στη σημερινή εποχή που η Πανθρησκεία ως εωσφορική κατάσταση, εξαπέλυσε τα λυσσασμένα σκυλιά της Κόλασης να κατασπαράξουν τις ψυχές των ανθρώπων, οι σοβαρές αντιαιρετικές παρεμβάσεις, είναι όαση στην έρημο της ενημέρωσης του πληρώματος της Εκκλησίας.

————————————————————————————
Ι.Μ. Πειραιώς, Με αφορμή το νέο διαθρησκειακό συνέδριο της Αθήνας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27^η Νοεμβρίου 2019

Και άλλες φορές στο παρελθόν ασχοληθήκαμε με το θέμα των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και Διαλόγων σε άρθρα και μελέτες μας, όπου τονίσαμε ότι οι διοργανώσεις των, εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Τις απαρχές του ανοίγματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τις άλλες θρησκείες θα πρέπει να αναζητήσουμε γύρω στα μέσα του 20ου αιώνα, στην Α΄ Πανορθόδοξη Διάσκεψη της Ρόδου το 1961. Ένα χρόνο αργότερα επακολουθεί το πρώτο επίσημο άνοιγμα του Παπισμού προς τις άλλες θρησκείες κατά την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο, (1962-1965), με την γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο Nostra Aetate. Το παράδειγμα του Βατικανού ακολούθησε στη συνέχεια και ο Προτεσταντισμός, ο οποίος δια του Π.Σ.Ε., ίδρυσε το 1971 το «Τμήμα Διαλόγου με τις άλλες Θρησκείες» και πραγματοποίησε σειρά Διαθρησκειακών Συναντήσεων και Συνεδρίων κυρίως μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ανταποκρινόμενο στα αιτήματα πολλών προτεσταντικών ομολογιών.        
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν τα εν λόγω Συνέδρια κατέστησαν πλέον θεσμός. Προωθήθηκαν από θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και από πολιτικούς, διότι θεωρήθηκαν ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση όχι μόνον του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, αλλά και άλλων ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα: Για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν και προωθούν τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου.    
Το απομειωτικό σ’ αυτή την ιστορία είναι το γεγονός, ότι η Θεία Αποκάλυψη,  η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας θεωρήθηκε ως θρησκευτικό και πολιτιστικό μέγεθος, ως μια από τις πολλές θρησκείες του κόσμου. Θεωρήθηκε συνυπεύθυνη για το φαινόμενο της θρησκευτικής βίας και επιστρατεύθηκε μαζί με τις άλλες θρησκείες, για να υπηρετήσει εγκόσμιους ρόλους, ώστε να συμβάλλει και αυτή στην καταστολή  του θρησκευτικού φανατισμού και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Όπως ήδη έχουμε τονίσει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία κατ’ αρχήν δεν είναι θρησκεία, «αλλά καινή κτίσις» (Β΄ Κορ.5,17), είναι αποκάλυψη Θεού και όχι ανθρώπινη ανακάλυψη. Όσοι δε εσφαλμένα την θεωρούν ως θρησκεία, ουσιαστικά την υποβιβάζουν σε ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα και την εξισώνουν με τις άλλες θρησκείες, οι οποίες ευθύνονται τα μέγιστα για τη διαχρονική κακοδαιμονία του κόσμου, καθώς και για τη σύγχρονη φρίκη της θρησκευτικής βίας.
Για την θρησκειοποίηση της Εκκλησίας βαρυτάτη ευθύνη φέρουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, οι οποίοι δέχονται να συμμετέχουν ως ισότιμα μέλη  στα εν λόγω Διαθρησκειακά Συνέδρια. Με την συμμετοχή τους αυτή χαράσσουν μια δική τους γραμμή και πορεία πλεύσεως, ξένη προς την πατερική μας Παράδοση. Ωστόσο στην αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αυτοσχεδιάζουμε, ούτε ακολουθούμε τον λογισμό μας, αλλά «επόμεθα τοις θείοις Πατράσιν» (Δ´ Οικουμενική Σύνοδος), όπως και εκείνοι ήποντο τοις αγίοις Αποστόλοις και Προφήταις, αφού, όπως ομολογούμε, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Εκκλησία των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων. Θα πρέπει λοιπόν και στο θέμα των Διαθρησκειακών Σχέσεων και Συνεδρίων να ακολουθούμε τους αγίους Προφήτας, τους Αποστόλους και τους Πατέρες. Όπως διδάσκει και ο ιερός Ιωσήφ ο Βρυέννιος: «Αμήχανον άλλως την αλήθειαν γνώναι η θεολογίας άπτεσθαι μη τοις αγίοις επόμενον». Είναι γνωστόν ότι το κήρυγμα των Προφητών και των Αποστόλων ήταν κήρυγμα ανενδότου και ανυποχωρήτου αγώνος εναντίον κάθε μορφής αναμίξεως, ή θρησκευτικού συγχρωτισμού, ή οποιασδήποτε μορφής συνεργασίας με άλλες θρησκείες, (ακόμη και με τον Ιουδαϊσμό), για την επίτευξη εγκοσμίων στόχων, όπως οι προσπάθειες για την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης και οι προσπάθειες για την επίλυση παγκοσμίων κοινωνικών προβλημάτων, όπως συμβαίνει σήμερα στα Διαθρησκειακά Συνέδρια. Για μια ακόμη φορά τονίζουμε και μάλιστα με έμφαση: Συνεργασία σε διαθρησκειακό επίπεδο με βάση τον λόγο του Θεού και τους αγίους Πατέρες, ούτε δυνατή είναι, ούτε επιτρεπτή. Διότι πως είναι δυνατόν να συνεργαστούμε  με τις άλλες θρησκείες, που βρίσκονται στο σκότος της πλάνης, χωρίς να προσκρούσωμε στον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου: «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; Τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος;» (Β΄  Κορ. 6,14). Ποιά επικοινωνία, και κατά συνέπεια, ποιάς μορφής συνεργασία, μπορεί να υπάρχει μεταξύ του φωτός της Ορθοδοξίας και του σκότους των διαφόρων αιρέσεων και θρησκειών; Ασφαλώς καμία. Οι σημερινοί Οικουμενιστές δυστυχώς, αγνοούντες και διαγράφοντες θεληματικά τις παρά πάνω διδασκαλίες της Εκκλησίας μας και τις ερμηνείες των αγίων Πατέρων, και την ιδίαν διδασκαλίαν «ζητούντες στήσαι», τω θελήματι του Θεού «ουχ υπετάγησαν» (πρβλ. Ρωμ. 10,3). Οραματίζονται μία κοσμικού τύπου ειρήνη με τους αιρετικούς και αλλοθρήσκους, στην οποία «το νενοσηκώς» σώμα των αιρέσεων και θρησκειών δεν θα «αποτέμνηται», ούτε «το στασιάζον» θα χωρίζεται, αλλά θα εναρμονίζεται με το υγιές εκκλησιαστικό σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Διολισθήσαντες και στερηθέντες την Χάρη του Θεού, έφθασαν στο σημείο να διακηρύσσουν και προβάλλουν την βλάσφημη και αντίχριστη θεωρία, ότι οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Εστερημένοι του φωτός της θείας Χάριτος, δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ποτέ δεν καλλιέργησε μέσα στους κόλπους της τον θρησκευτικό φανατισμό και ποτέ δεν ενεθάρρυνε τα μέλη της σε άσκηση σωματικής βίας σε αιρετικούς, αλλοθρήσκους και αθέους εξ’ αιτίας της αλλότριας πίστης των. Ούτε ποτέ βεβαίως αρνήθηκε την συνύπαρξη και συμβίωση με ανθρώπους διαφορετικών πίστεων, έχοντας υπ’ όψιν της τον λόγον του αποστόλου Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή, «ει δυνατόν το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες» (12,18). Κατ’ αντίθεση βέβαια με άλλες θρησκείες, συμπεριλαμβανομένων των τραγικών εκπτώσεων του Χριστιανισμού, του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, όπου έχουμε πάμπολλα συγκεκριμένα παραδείγματα θρησκευτικής βίας. Η ιστορική τους πορεία μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας αδιάκοπος αγώνας επιβολής της θρησκευτικής των ιδεολογίας ακόμη και δια της βίας. 
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα ακόμη Διαθρησκειακό Συνέδριο, το οποίο πραγματοποιήθηκε, στις 11 και 12 Νοεμβρίου στην Αθήνα, προφανώς ως ένας ακόμα κρίκος των απανωτών τοιούτων συνεδρίων, τα οποία γίνονται σε όλο τον κόσμο. Θέμα του συνεδρίου ήταν «Η Θρησκεία στον Σύγχρονο Κόσμο: Προκλήσεις και Προοπτικές για τον Διάλογο και την Ειρήνη». Διοργανωτής το περιοδικό «Foreign Affairs The Hellenic Edition», σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπό την αιγίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών καθώς και του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος. Ανέβηκαν στο βήμα πολλοί εισηγητές και συμμετείχαν υψηλά κυβερνητικά και πολιτικά στελέχη, ιεράρχες, διπλωμάτες και μαζί τους ραβίνοι, μουλάδες και εκπρόσωποι άλλων θρησκειών. Οι εισηγήσεις στράφηκαν γύρω από την παγκόσμια ειρήνη, η οποία, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη των εκπροσώπων της,  θα επιτευχθεί (και) μέσω της διαθρησκειακής συνεργασίας και καταλλαγής. Το Συνέδριο χαιρέτισαν με μηνύματά τους ο παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Καμμία ανάλυσις της παρούσης καταστάσεως δεν είναι πλήρης, εάν δεν υπάρξη αναφορά και εις την επιρροήν της θρησκείας. Εις την σχετικήν συζήτησιν τονίζονται αι εξής τέσσαρες σημαντικαί λειτουργίαι της θρησκείας: Η πρώτη έχει σχέσιν με την νοηματοδότησιν της ζωής του ανθρώπου. Η θρησκεία δίδει ζωτικάς απαντήσεις εις τα βαθέα υπαρξιακά μας προβλήματα και σταθερόν προσανατολισμόν εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν. Δεύτερον, η θρησκεία εξασφαλίζει ταυτότητα εις τους λαούς και τους πολιτισμούς. Γνωρίζοντες, ούτω, την θρησκείαν του άλλου, έχομεν πρόσβασιν εις τα χαρακτηριστικά του πολιτισμού του. Τρίτον, τα σημαντικώτερα πολιτισμικά επιτεύγματα του ανθρώπου, αι υψηλότεραι αξίαι του και τα σπουδαιότερα έργα της διανοίας και της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας του, συνδέονται με την θρησκείαν. Η τετάρτη λειτουργία της θρησκείας αναφέρεται εις την συμβολήν της εις την ειρήνην. Η ειρήνη μεταξύ των θρησκειών είναι βασική προϋπόθεσις της ειρήνης μεταξύ των λαών και των πολιτισμών». Ο ουμανιστικός τρόπος σκέψεως και θεωρήσεως του φαινομένου της θρησκείας και των «λειτουργιών» της είναι εμφανέστατος, θα λέγαμε κραυγαλέος. Ο ισχυρισμός ότι δήθεν «Η θρησκεία δίδει ζωτικάς απαντήσεις εις τα βαθέα υπαρξιακά μας προβλήματα και σταθερόν προσανατολισμόν εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν», είναι εσφαλμένος και μετέωρος, χωρίς καμία βιβλική, ή πατερική θεμελίωση. Πως είναι δυνατόν οι θρησκείες του κόσμου, που βρίσκονται στο σκότος της πλάνης και του ψεύδους και αποτελούν ουσιαστικά μια απάτη των δαιμόνων, να δίδουν «ζωτικάς απαντήσεις εις τα βαθέα υπαρξιακά μας προβλήματα και σταθερόν προσανατολισμόν εις την ανθρωπίνην ύπαρξιν»; Παρά κάτω προσπαθεί να καταξιώσει τον ρόλο των θρησκειών με τον ισχυρισμό ότι «τα σημαντικώτερα πολιτισμικά επιτεύγματα του ανθρώπου, αι υψηλότεραι αξίαι του και τα σπουδαιότερα έργα της διανοίας και της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας του, συνδέονται με την θρησκείαν». Αποτελεί πολιτισμικό επίτευγμα το Κοράνιο, το οποίο ρητά και κατηγορηματικά κηρύσσει τον «Ιερό Πόλεμο» και τη σφαγή των απίστων; Ή μήπως το φρικώδες Ταλμούδ, το οποίο είναι γεμάτο από αναφορές μίσους, εκδίκησης, δόλου, απάτης και καταστροφής κάθε μη Ιουδαίου στο θρήσκευμα; Ή ακόμη οι φρικτές σταυροφορίες, οι γενοκτονίες και οι ιερές εξετάσεις των παπικών, που οδήγησαν σε πικρό και βίαιο θάνατο εκατομμύρια αθώα θύματα; Αλλά και αν ακόμη υποθέσουμε ότι οι θρησκείες συνέβαλαν στη δημιουργία κάποιων «πολιτισμικών επιτευγμάτων», ποια αξία, ή ποια σημασία έχει αυτό το γεγονός για την σωτηρία του ανθρώπου; Το μεγάλο και καίριο ερώτημα είναι: Μπορούν να με σώσουν οι θρησκείες του κόσμου; Μπορούν να με λυτρώσουν από την φθορά και τον θάνατο; Δεν μπορούν. Αφού λοιπόν δεν μπορούν, τι να την κάνω την όποια συμβολή των θρησκειών στα «πολιτισμικά επιτεύγματα του ανθρώπου»; Μου είναι άχρηστη, δεν έχει κανένα νόημα για μένα, όπως δεν έχει κανένα νόημα και για την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Διότι αυτό που βαθιά-βαθιά επιθυμεί και ποθεί η κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι  η λύτρωσή της από την φθορά και τον θάνατο.
Δυστυχώς αυτή η μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή καμία θρησκεία δεν μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο, παρασιωπείται στα εν λόγω Συνέδρια από τους συμμετέχοντες, αλλά και από τα μηνύματα και τους χαιρετισμούς των εκκλησιαστικών ηγετών. Όπως επίσης παρασιωπείται και η άλλη μεγάλη αλήθεια, ότι μόνον η Ορθοδοξία μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο. Και τούτο διότι απλούστατα, αν διακηρυχθεί, αυτόματα καταρρέουν ως χάρτινος πύργος όλα τα εν λόγω Συνέδρια και Συναντήσεις και κάθε μορφής συνεργασία μεταξύ των θρησκειών, αφού κανένας θρησκευτικός ηγέτης δεν μπορεί να δεχθεί, ότι η δική του θρησκεία δεν μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο. Αν δεχθεί κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει να απορρίψει τη θρησκεία στην οποία ανήκει, αν βέβαια θέλει να είναι συνεπής με τον εαυτό του και να ασπασθεί την ορθοδοξία.
Όμως η ομολογία της πίστεως, παντού και πάντοτε, είναι βασική και θεμελιώδης εντολή του Κυρίου μας για κάθε πιστό και Ορθόδοξο εκκλησιαστικό ηγέτη: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς», (Ματθ.10,32). Μελετώντας τους βίους των αγίων, που ήρθαν σε επαφή και συζητήσεις με τους Μουσουλμάνους, όπως ο άγιος Φώτιος, ο άγιος Κύριλλος, απόστολος των Σλάβων, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο ιερός Γεννάδιος ο Σχολάριος, κ.α. διαπιστώνουμε ότι ενώ η μουσουλμανική πλημμυρίδα απειλούσε το Βυζάντιο, οι θεοφόροι αυτοί άνδρες στις συζητήσεις τους με τους μουσουλμάνους ετόνιζαν, ότι αληθής Θεός είναι ο Τριαδικός Θεός, ότι μόνος Σωτήρας των ανθρώπων είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός και ότι ο Μωάμεθ είναι ψευδοπροφήτης. Τις αλήθειες αυτές υπεστήριξαν, για να μην αθετήσουν την ομολογία του Χριστού και φανούν ένοχοι αρνήσεώς Του, αλλά και εξ αγάπης προς τους μουσουλμάνους, μήπως τυχόν πιστεύσουν στον Χριστό και σωθούν. Δυστυχώς η ομολογιακή αυτή στάση των αγίων Πατέρων απουσιάζει κατά την διεξαγωγή των εν λόγω Συνεδρίων από την πλειονότητα των εκκλησιαστικών ηγετών σήμερα.
Μετέωρος και χωρίς καμία βιβλική ή πατερική θεμελίωση είναι επίσης και ο επόμενος ισχυρισμός του, ότι «η ειρήνη των θρησκειών είναι βασική προϋπόθεση της ειρήνης μεταξύ των λαών και των πολιτισμών», υπονοώντας προφανώς, ότι όλες οι θρησκείες έχουν καθήκον και χρέος να συνεργαστούν μεταξύ των για την προώθηση μιας κοσμικού τύπου παγκόσμιας ειρήνης. Ήδη πιο πάνω τονίσαμε, ότι συνεργασία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε σκοπό και στόχο σὲ διαθρησκειακὸ επίπεδο με βάση τον λόγο του Θεού και τους αγίους πατέρες, ούτε δυνατή είναι, ούτε επιτρεπτή. Εδώ επιπρόσθετα αναφέρουμε, ότι η ρίζα του μίσους, του φανατισμού και κάθε μισάνθρωπης πρακτικής βρίσκεται στα «δόγματα» των θρησκειών του κόσμου! Είναι δυνατόν να αναμένει κανείς ειρήνη από τον Ιουδαϊσμό, ο οποίος έχει ως «ευαγγέλιο» το φρικώδες Ταλμούδ, ή από το Κοράνιο, το οποίο κηρύσσει τον «Ιερό Πόλεμο», ή από τους Ινδουιστές και τους Σιχιστές, οι οποίοι σφάζονται σαν αρνιά, ακόμα και μέσα στους ναούς των θρησκειών τους, ή  από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι αδημονούν να γίνει ο Αρμαγεδώνας, όπου θα πλύνουν τα πόδια τους στο αίμα των «απίστων»; Πως είναι δυνατόν να αναμένει ότι οι θρησκείες μπορούν να «παύσουν να δίδουν ευπρόσδεκτα επιχειρήματα» στο μίσος, το φανατισμό και την εκδίκηση, αφού αυτό επιτάσσουν τα «ιερά» βιβλία τους; Επειδή δε τα δόγματα των θρησκειών δεν μπορούν να αλλάξουν, η παγκόσμια ειρήνη δεν πρόκειται να επιτευχθεί με άλλο τρόπο παρά μόνο με την κατάργησή των θρησκειών!!!
Προσθέτουμε ακόμη ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δικαιούται και δεν δύναται να κηρύξει άλλου είδους ειρήνη, παρά μόνο την εν Χριστώ ειρήνη, η οποία διαφοροποιείται ουσιαστικά από την κοσμικού τύπου παγκόσμια ειρήνη: «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ἰω.14,27). Οι άγιοι απόστολοι και οι άγιοι Πατέρες ουδέποτε κατενόησαν την αποστολή τους, όπως την κατανοούν σήμερα οι οπαδοί των Συνεδρίων. Ουδέποτε διανοήθηκαν να συμμαχήσουν και να συνεργαστούν με άλλες θρησκείες και αιρέσεις για να υπηρετήσουν μία κοσμικού τύπου παγκόσμια ειρήνη, έχοντες υπ’ όψιν τους παραπάνω  λόγους του Κυρίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο χαιρετισμός του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, ο οποίος τόνισε: «Η θρησκεία, ανέκαθεν, αποτελεί τον βασικό παράγοντα στη διαμόρφωση διακρατικών και διανθρωπίνων σχέσεων. Είναι η έκφραση πίστεως και παραδόσεων που διαχρονικά προβάλλουν τρόπους ζωής και διάδρασης με τον συνάνθρωπο, περιβεβλημένων με ένα ιδιαίτερο ηθικό, ή πνευματικό κώδικα» ανέφερε στο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος. Ο Μακαριώτατος σημείωσε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε από την αρχαιότητα τις αξίες εκείνες, τις πανανθρώπινες, για την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Θα πρέπει λοιπόν η χώρα μας να δημιουργήσει μια πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη πολιτική, να εφεύρει και να καλλιεργήσει τρόπους για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών- θρησκευτικών και πολιτιστικών- στις διάφορες κοινότητες της Μέσης Ανατολής. Υπογράμμισε ότι μέσα σε ένα κόσμο αφιλίας, εγωκεντρισμού και φιλαυτίας, τρομοκρατίας και μίσους, η Ορθόδοξη Θεολογία κάνει λόγο για ένα διάλογο αλήθειας και αγάπης που στόχο έχει την άρση προσωπικών αγκυλώσεων, ειρήνευσης και συνύπαρξης λαών και κρατών» (όπου ανωτ.)! Και ο δικός του χαιρετισμός είχε ουμανιστικό υπόβαθρο με πολιτική μάλιστα απόχρωση. Κατ’ αρχήν και εδώ απουσιάζει η θεμελιώδης διακήρυξη, που αποτελεί βασική εντολή του Κυρίου μας, ότι δηλαδή καμία θρησκεία δεν μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο παρά μόνο η Ορθοδοξία. Και εδώ παρασιωπείται το γεγονός, ότι η Ορθοδοξία καμία σχέση δεν έχει με την βία, τη μισαλλοδοξία, τον φανατισμό, τους θρησκευτικούς πολέμους, τα εγκλήματα εν ονόματι του Θεού, τις ιερές εξετάσεις, τις γενοκτονίες κ.λ.π., εν αντιθέσει με τις άλλες θρησκείες, όπως μνημονεύσαμε παρά πάνω.  Η Ελλάδας μας, η οποία πράγματι γέννησε τις πανανθρώπινες αξίες, για την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την ελευθερία και τη Δημοκρατία, δεινοπάθησε από τις δαιμονικές θρησκείες του κόσμου και κύρια από το Ισλάμ, κάτι που δεν είχε το θάρρος να ομολογήσει ο Μακαριώτατος.
Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, θέλουμε να τονίσουμε για πολλοστή φορά πως την πραγματική ειρήνη στον κόσμο έφερε ο Χριστός, η ένσαρκη Ειρήνη, «η ειρήνη ημών» (Εφ.2,14) και όχι οι θρησκείες του κόσμου. Μόνον ο Χριστός, μέσω της αγίας Του Εκκλησίας μπορεί να εδραιώσει την παγκόσμια ειρήνη, όχι βέβαια την κοσμική, αλλά την πραγματική, όπως ο Ίδιος διαβεβαίωσε «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν.14,27). Και επομένως κάθε προσπάθεια εδραιώσεως της παγκόσμιας ειρήνης σε ουμανιστικό επίπεδο, με ανθρώπινες μεθοδεύσεις, μέσω των Διαθρησκειακών Συνεδρίων, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μακάρι να μπορούσαν να καταλάβουν την μεγάλη αυτή αλήθεια οι εκ των ορθοδόξων συμμετέχοντες στα εν λόγω Συνέδρια και να παύσουν άμεσα τη συμμετοχή τους σ’ αυτά. Μακάρι επίσης να μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, ότι με την συμμετοχή τους δεν επιτυγχάνουν τίποτε άλλο, παρά να προωθούν εκόντες, άκοντες, τους στόχους της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, που είναι η δημιουργία της εφιαλτικής Πανθρησκείας, και η νέα παγκόσμια κυβέρνηση του Αντιχρίστου!  

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών