ΕΓΚΩΜΙΑ Εις τον Όσιον και Θεοφόρον Πατέρα ημών Πορφύριον τον Καυσοκαλυβίτην τον διορατικόν και θαυματουργόν.

Ποίημα Ευαγγέλου Χρ. Καραδήμου,

ου η ακροστιχίς εν ταις τρισίν στάσεσι:

«Πορφύριε, δέχου άσμα Ευαγγέλου, ευγνωμονούντος».

ΣΤΑΣΙΣ Α΄.

Ήχος πλ. α΄. «Η ζωή εν τάφω.»

Μακαρίζομέν σε,
Εκκλησίας χοροί,
μύστην Άθωνος τον μέγαν, Πορφύριε,
και οσίων εγκοσμίων καλλονήν.

Μακαρίζομέν σε,
ευγνωμόνως πιστοί,
των θαυμάτων σου το πλήθος κηρύττοντες,
και ζητούντες σου την θείαν αρωγήν.

Και τα επόμενα, έχοντα τήνδε την ακροστιχίδα:

«ΠΟΡΦΥΡΙΕ ΔΕΧΟΥ»

Παρθενία λάμπων
σώματι και ψυχή,
διοράσεως εδέχθης το χάρισμα,
εν τω Άθωνι πιστώς διακονών.

Ουρανών πολίτης
εν τη γη γεγονώς,
και αγγέλων τον χορόν συ εξέπληξας,
μεγαλύνων ταπεινώσει τον Θεόν.

Ριζωθείς εν φόβω
του Θεού εκ παιδός,
ώσπερ φοίνιξ εν ερήμω εξήνθησας,
μοναζόντων καταστάς υπογραμμός.

Φωτισμόν εδέχθης
και σοφίαν Θεού
και μυστήρια του κόσμου ηρμήνευες,
προκαλών τον θαυμασμόν και των σοφών.

Υπηρέτης ώφθης
της αγάπης Χριστού,
ταπεινώς διακονών προσιόντας σοι
αιτουμένους τε το έλεος Αυτού.

Ρόδον γης Ευβοίας
την Ελλάδα κοσμούν
και αστέρα Εκκλησίας σε έγνωμεν,
πάτερ όσιε, χαράς αγνής κρουνέ.

Ιατρός παντοίων
νοσημάτων, σοφέ,
σώματός τε και ψυχής αναδέδειξαι,
θεία χάριτι ιάσεις χορηγών.

Ευσπλαγχνίας, πάτερ,
απεδείχθης πηγή,
και ροαίς των σων δακρύων κατήρδευες
εν ευχαίς σου τας ερήμους των ψυχών.

Δέχου νυν τε, πάτερ,
υμνωδίας υμών,
των τιμώντων σου την μνήμην πανίερον
και ψαλλόντων ευγνωμόνως προς Θεόν.

Ευλογίας πέμψον
ουρανόθεν ημίν,
πάτερ όσιε, και φύλαξον άπαντας
εκ κινδύνων και παντοίων πειρασμών.

Χαρισμάτων πλήθος
Παρακλήτου λαβών,
Εκκλησίαν αρεταίς σου εκόσμησας
ιερέων καταστάς υπογραμμός.

Δόξα. Τριαδικόν.

Όλος φως εγένου,
Τρισηλίου φωτός
την ανταύγειαν δεχθείς εν τη κλίνη σου,
της Τριάδος μυστικέ ιερουργέ.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Υπερβάσαν πάντας
ουρανούς αληθώς
δόξαν θείαν σου τιμώμεν, Πανάμωμε,
ικετεύοντες σωθήναι εκ δεινών.

ΣΤΑΣΙΣ Β΄.

Ήχος πλ. α΄. «Άξιον εστιν.»

Άξιόν εστι
μεγαλύνειν τον Χριστόν εν ύμνοις,
ότι τον Πορφύριον έδειξεν
νέον άστρον Εκκλησίας φαεινόν.

Άξιόν εστι
μακαρίζειν σε των ιερέων
και των μοναζόντων αγλάϊσμα,
τον αθλήσαντα εν κόσμω ευκλεώς.

Και τα επόμενα, έχοντα τήνδε την ακροστιχίδα:

«ΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ»

Άθωνος λαμπρόν
το εκπύρσευμα και νέον ώφθης,
Καυσοκαλυβίοις ασκούμενος,
του Βελίαρ καταλύσας την ισχύν.

Σώμα συν ψυχή
αγιάσας ταπεινώσει, πάτερ,
όργανον κατέστης του Πνεύματος,
χαρισμάτων πληρωθείς παντοειδών.

Μέμνησο ημών
τοις αγγέλοις συγχορεύων, πάτερ,
και ευχαίς αγίαις σου δώρησαι
νοσημάτων εκ δεινών απαλλαγήν.

Άνθεσι, πιστοί,
καταστέψωμεν θείαν εικόνα
Πορφυρίου Γέροντος άπαντες,
του παρέχοντος ιάματα ημίν.

Εύρες τον Χριστόν,
εκ παιδός ποθήσας τούτον, πάτερ,
και εν κόσμω και εν τω Άθωνι
εκελάδησας Αυτώ ως αηδών.

Ύψος ουρανών
και υπέρτερον τη ταπεινώσει
και υπακοή σου προσήγγισας,
αδαμάντινος δειχθείς εν μοναχοίς.

Άθως και Σινά
εγκαυχώνται επί Πορφυρίω,
φίλω του Χριστού χρηματίσαντι
και ναώ του Παρακλήτου ιερώ.

Γέρα ως των σων
προς Βελίαρ, πάτερ, παλαισμάτων
πλούτος χαρισμάτων εδόθη σοι,
αναδείξας σε τοις πάσι θαυμαστόν.

Γάνυται εν σοι
Εκκλησία του Χριστού και ψάλλει
ύμνους τω Θεώ και γεραίρει σε,
τους αγώνας σου τιμώσα ευλαβώς.

Εύρες προς Θεόν
παρρησίαν τε και χάριν, πάτερ,
όθεν και, τοις πίστει προσφεύγουσι
μεσιτεία σου, παρέχεις δωρεάς.

Λύτρωσαι ημάς
εκ παντοίων νόσων και κινδύνων,
και παράσχου πάσι μετάνοιαν
δι’ αγίων σου ευχών προς τον Θεόν.

Δόξα. Τριαδικόν.

Όλη τη ψυχή
ικετεύομεν, Τριάς Αγία,
παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα
και παράσχου άφεσιν αμαρτιών.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Ύμνοις ιεροίς
ανυμνούμεν σε, Παρθενομήτορ,
ότι την αρά Εύας έλυσας
και Σωτήρα ημίν έτεκες Χριστόν.

ΣΤΑΣΙΣ Γ΄.

Ήχος γ΄. «Αι γενεαί πάσαι».

Αι γενεαί πάσαι
μακαρίζομέν σε,
Πορφύριε τρισμάκαρ.

Αι γενεαί πάσαι
τιμώμεν σου την μνήμην
εν ύμνοις μελωδούσαι.

Και τα επόμενα, έχοντα τήνδε την ακροστιχίδα.

«ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΝΤΟΣ»

Εν Καυσοκαλυβίοις
Βελίαρ ετροπώσω,
αγγελικώς βιώσας.

Υμνούμεν σους αγώνας
και άθλους ιερούς σου,
πρωταθλητά Κυρίου.

Γλυκύτητα σων λόγων,
πραότητά σου άκραν
πού νυν αναζητήσω;

Νοσούντων ο θεράπων,
Πορφύριε, εγένου,
λιμήν χειμαζομένων.

Ως άλλος Ιωάννης
εν Πάτμω εθεάσω
τα μέλλοντα τω κόσμω.

Μυστήρια ηρεύνας,
σοφέ, τη διοράσει,
ην είχες ταπεινώσει.

Όασις εν ερήμω
η έντευξίς σου, πάτερ,
τοις σοι προσομιλούσι.

Νυν εν τω Παραδείσω
συνόμιλος οσίων
δοξάζεις τον Δεσπότην.

Ολόφωτος εφάνη
η θεία κεφαλή σου,
ανακειμένου κλίνη.

Υψόθεν ευλογίας
χαρίζεις τοις αιτούσι,
υγείαν τε κατ’ άμφω.

Νεώτατος εδέχθης,
παρά του Παρακλήτου,
των χαρισμάτων πλούτον.

Ταπείνωσιν ασκήσας,
υπακοήν, αγάπην,
απάθειαν εδέξω.

Δόξα. Τριαδικόν.

Ουράνιαι δυνάμεις
Τριάδα την Αγίαν
αεί δοξολογούσι.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Σωτήρα η τεκούσα
Παρθένε, τοις ανθρώποις,
εδείχθης Θεοτόκος.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Ήχος πλ. α΄.

Ευλογητός ει, Κύριε,

δίδαξόν με Πορφύριον υμνήσαι.

Της Τριάδος τον μύστην
ανυμνήσωμεν πάντες
οι πιστοί κατά χρέος.
Παρακλήτου ο ναός,
μοναζόντων το κλέος,
ώφθη και σεμνόν
της αγνείας άγαλμα,
και της Εκκλησίας
λαμπρόν ωράϊσμα.

Ευλογητός ει, Κύριε,
δίδαξόν με Πορφύριον υμνήσαι.

Μέγα Θαύμα!
Εν τη Πάτμω ένθεος
Αποκάλυψιν θεάται.
Ιωάννης άλλος μόνος δέδεικται,
τιμηθείς λαμπρώς παρά Κυρίου.
Όντως θαυμαστός
ο βίος του γέγονεν.
Τω φωτί γαρ
κατελάμφθη του Πνεύματος.

Ευλογητός ει, Κύριε,
δίδαξόν με Πορφύριον υμνήσαι.

Άλλης ζωής
Παραδείσου γέγονας
κοινωνός, Πορφύριε παμμάκαρ.
Θεωρίας μυστικάς
αγγέλων εωράκεις·
γνόφον του Θεού
ήγγισας ως ένθεος
εν απλότητι και
τη ταπεινώσει σου.

Ευλογητός ει, Κύριε,
δίδαξόν με Πορφύριον υμνήσαι.

Μυροφόροι ελθούσαι
γης εκ πάσης Ελλάδος,
ευγνωμόνως σε
πόθω προσκυνούσι.
Εικόνα δε σην
ασπαζόμεναι, πάτερ,
νόσων χαλεπών
ιάσεις λαμβάνουσι.
Θαυμαστόν γαρ
ο Θεός σε ανέδειξε.

Δόξα. Τριαδικόν.

Προσκυνούμεν Τριάδα
τριλαμπή εν Μονάδι
και μια τη ουσία·
τον Πατέρα, Υιόν τε,
και το Άγιον Πνεύμα,
πόθω ιερώ
τρισάγιον ψάλλοντες.
Τρεις εισίν εν μια θεότητι.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Λυτρωτήν σε τεκούσαν
των ανθρώπων τω γένει,
ικετεύομεν, κόρη·
τον Υιόν και Θεόν σου
δυσωπούσα μη παύση
δούναι και ημίν
οφλημάτων άφεσιν.
Ελεήμων γαρ εστι
και φιλάνθρωπος.

Ευαγγέλου Χρ. Καραδήμου,
Θεολόγου – Φιλολόγου,
Εκδόσεις «Ιχνηλασία», 1998.