Έρχεται Πάσχα και σκεφτόμαστε να σπάσουμε την πόρτα της Εκκλησίας για να Κοινωνήσουμε 4 Απριλίου, 2020

Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό αλλά η ζωή και οι πράξεις μας δεν αναβλύζουν Χριστό αλλά υποκρισία. Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό με λάβαρα, σπαθιά, επίθεση σε Ιερείς, στην Ιερά Σύνοδο και αδιαφορία στον συνάνθρωπο. Θέλουμε όμως να κοινωνήσουμε. Βλέπουμε τη Θεία Κοινωνία ως εξάσκηση θρησκευτικού δικαιώματος. Έρχεται το Πάσχα και σκεφτόμαστε ακόμα και το πώς θα σπάσουμε κάποια πόρτα Εκκλησίας για να Κοινωνήσουμε. Αφού κοινωνούν χιλιάδες κάθε Πάσχα γιατί ο Ορθόδοξος κόσμος γίνεται χειρότερος; Μάλλον γιατί δεν κοινωνούσαμε όπως ο Κύριος θέλει αλλά όπως ο εγωϊσμός μας υπαγορεύει.

Δεν είμαστε τελικά άνθρωποι του Χριστού. Είμαστε άνθρωποι του ναρκισσισμού με τον Χριστό στο λάβαρο της επαναστάσεως. Καθολικός ιερέας έκανε αυτοθυσία δίνοντας τον αναπνευστήρα του σε κάποιον νεότερο με αποτέλεσμα εκείνος να φύγει από τη ζωή. Οι περισσότεροι Χριστιανοταλιμπάν θα σκεφτούν “Αφού είναι με τον Πάπα!!! δεν αξίζει αυτή η θυσία”. Η θυσία για τον συνάνθρωπο δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία, ούτε εθνικότητα. Ξεχνάμε όμως τι λέει το Ευαγγέλιο : (Ιω. 15,13-14) “μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν.”

Δεν δίνουμε χώρο στον Θεό να δράσει, να μας μιλήσει, να μας αποκαλυφθεί. Θέλουμε να μπούμε στη θέση του ώστε να γίνουμε σωτήρες και διασώστες της πίστεως και της πατρίδος. Αν εμφανιζόταν ο ίδιος ο Θεός και μας έλεγε ότι ο ίδιος θέλησε και παραχώρησε να κλείσουν οι Εκκλησίες λόγω της υποκρισίας μας και για λόγους παιδαγωγίας, θα τον πετροβολούσαμε ή μάλλον θα τον σταυρώναμε για άλλη μια φορά.

Έχουμε εσφαλμένη εικόνα για τον Θεό, τον θέλουμε δυνάστη σε βάρος των εχθρών και πατέρα μόνο για εμάς. Θέλουμε ατομικό παράδεισο για εμάς και ομαδική κόλαση για αυτούς που δεν πληρούν κάποια κριτήρια.

Ακούσαμε και το αισχρό αυτές τις μέρες ότι η Παναγία προστατεύει μόνο την Ελλάδα και όχι τα άλλα κράτη γι’ αυτό εκεί πεθαίνουν χιλιάδες. Δηλαδή η Παναγία δεν πονάει για το παιδί του Ιταλού που ξεψυχάει ή για τον ηλικιωμένο Ισπανό που βρίσκεται στην εντατική. Να ζήσουμε εμείς και ας πεθάνουν όλοι !!! Η Παναγία και ο Χριστός αγαπούν ΜΟΝΟ την Ελλάδα. Αλήθεια γιατί κάνουμε Ιεραποστολή; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμουκαι πάτερας όλων των ανθρώπων;

Πολλοί ιερείς έχουν βρεθεί στο στόχαστρο από τους επαναστάτες της οθόνης αλλά δεν άκουσα κανέναν να βγει και να πάρει την ευθύνη για τους καθημερινούς θανάτους . Κουνάνε όμως το δάχτυλο γιατί ο Ιερέας δεν λειτουργεί και δεν ανοίγει τις πόρτες! Άνθρωποι που είναι ικανοί αν πάνε τελικά στην απώλεια να πούνε στον Χριστό ότι κάνει λάθος!

Μιλάμε για Θεία Λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών. Πώς να Λειτουργήσουμε όταν τα παιδιά μας είναι αποκλεισμένα; Τι Θεία Λειτουργία θα είναι αυτή; Πώς να λειτουργούμε χωρίς ποίμνιο; Είναι σαν πατέρας να τρώς εσύ αλλά τα παιδιά σου όχι. Μια Θεία Λειτουργία με δάκρυα και πληγωμένη καρδιά, να είναι όμως ευλογημένο αν είναι να γίνει έτσι.

Όλοι στενοχωριούνται που δεν θα γιορτάσουν Πάσχα όπως τις προγούμενες χρονιές. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο ένας γιατί δεν θα ψήσει αρνί, ο άλλος γιατί δεν θα κοινωνήσει από συνήθεια, ο άλλος γιατί δεν θα ρίξει δυναμιτάκια, ο άλλος γιατί δεν θα στολίσει Επιτάφιο. Ο καθένας για την πάρτη του.

Θα κλείσω με μια προσωπική εξομολόγηση : Τις περισσότερες μαχαιριές στην ιερατική μου διακονία τις δέχτηκα από συναδέρφους και από “ανθρώπους της Εκκλησίας”. Αν ακούσετε ποτέ να σας πει κάποιος ότι είναι άνθρωπος της Εκκλησίας καλύτερα να κρατήσετε τις αποστάσεις σας. Σου λένε : “Πάτερ μου την ευχή σας” αλλά αντί να σου ασπάζονται το χέρι σου το δαγκώνουν! Ο άνθρωπος του Χριστού δεν το λέει, ούτε το διαφημίζει αλλά αυτό αποκαλύπτεται από το φως της πνευματικότητός του. Θέλουμε να κοινωνήσουμε αλλά αν βλέπαμε άνθρωπο πεσμένο στον δρόμο από κορονοϊο (covid-19) θα τρέχαμε να γλυτώσουμε!

Τελικά πάντα μου άρεσαν αυτές οι ψυχούλες οι διαλύμενες, οι λερωμένες μεν απο την αμαρτία αλλά που αναβλύζουν μετάνοια μέσα από την καρδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουν και τον άνθρωπο πίσω από το ράσο, την Εκκλησία ως μητέρα και τον Ιερέα ως πατέρα και όχι ως Θεό (φαινόμενα γεροντισμού).

Καλό αγώνα στον δρόμο της Αγίας Υπακοής ακόμα και ας μην μας αρέσει.

Την ευχή του Κυρίου μας. π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

Ο Άγιος Νικόδημος για την συχνή Θεία Μετάληψη

Πολλοί τελευταῖα, χρησιμοποιοῦν τήν ἐξαιρετική περίπτωση τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ὡς ἐπιχείρημα γιά τή μή τέλεση τῆς θ. Λειτουργίας, λόγῳ τῆς ἀπαγορεύσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ὁσία, ἀλλά καί ἄλλοι ἐρημίτες, κοινώνησαν μόνο μία φορά στή ζωή τους κι ὅμως αὐτό δέν τούς ἐμπόδισε ν’ ἁγιάσουν.

Μεταφέρουμε, λοιπόν, ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό ὡφελιμότατο βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: «Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων» (ἐκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Ἀθήνα 2001).

Ἀπαντώντας ὁ Ἅγιος στήν ἔνσταση κάποιων συγχρόνων του, γράφει:
«Προβάλλουσι πάλιν τινὲς καὶ λέγουσιν, ὅτι ἰδοὺ ἡ Ὁσία Μαρία καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἐρημῖται καὶ ἀσκηταί, οἵτινες μίαν φορὰν εἰς ὅλην των τὴν ζωὴν ἐκοινώνησαν καὶ δὲν τοὺς ἐμπόδισεν ἡ βραδύτης νὰ ἁγίασουν.

» Πρὸς τοὺς ὁποίους ἀποκρινόμεθα, ὅτι οὔτε οἱ ἐρημῖται κυβερνῶσι τὴν Ἐκκλησίαν, οὔτε ἡ Ἐκκλησία διὰ τοὺς ἐρημίτας ἔκαμε τοὺς κανόνας, καθὼς ὁ Ἀπόστολος λέγει: “δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται” (Α΄ Τιμ. ι΄ 9)…

» Πλὴν καὶ αὐτοὶ οἱ ἐρημῖται, ἐὰν εἶχον τὸ μέσον καὶ δὲν ἐκοινώνουν, κατακρίνονται ὡς παραβᾶται τῶν Ἱερῶν κανόνων καὶ ὡς καταφρονηταὶ τῶν θείων Μυστηρίων. Εἰ δὲ καὶ δὲν εἶχον, εἶναι ἀνεύθυνοι…» (ὅ. ἀ., σελ. 132–133).

Πηγή: facebook.com/thalassinosIoannis &enromiosini.gr

Μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ: "Πιστεύουμε ὄντως στὸν Θεό; Καὶ ἄν ναί, σὲ ποιὸν Θεό; Σὲ ἕναν βαρλααμιτικὸ Θεὸ ποὺ κατασκευάζει ἡ λογική μας;"

Πιστεύουμε ὄντως στὸν Θεό; Καὶ ἄν ναί, σὲ ποιὸν Θεό; Σὲ ἕναν βαρλααμιτικὸ Θεὸ ποὺ κατασκευάζει ἡ λογική μας;

Πρός
Τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ᾿ Ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Μὲ ἀφορμὴ ὅσα ἔγιναν τὶς τελευταῖες μέρες μὲ τὴν παύση τῶν ἱεροπραξιῶν, ἐξ αἰτίας τοῦ πρωτοφανοῦς ἰοῦ, ταπεινὰ θὰ θέλαμε νὰ διατυπώσουμε τὴν θέση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὸ ἐὰν μεταδίδονται οἱ ἀσθένειες μέσῳ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, ἢ μέσῳ τῶν ἁγιαστικῶν μέσων της, τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων εἰκόνων, τὸν ἀσπασμὸ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων ἢ ἀκόμη καὶ τὴν παραμονή μας μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς.

1. Ὡς πρὸς τὸ μυστήριο τῆς Θείας εὐχαριστίας: Ὑπάρχει κοινὴ παραδοχὴ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μεταδώσει ἀσθένειες. Αὐτὸ πιστεύει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ ἀποδεικνύει καὶ ἡ πράξη. Ἱερεῖς ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ὑπηρέτησαν σὲ νοσοκομεῖα μὲ λοιμώδη νοσήματα, πολὺ μεταδοτικὰ καὶ ἀνίατα γιὰ τὴν ἐποχή τους, οὐδέποτε νόσησαν. Γι' αὐτὸ ἦταν μέγα λάθος ἡ πράξη ἑνὸς ἱερέως τῆς Μητροπόλεώς μας νὰ κοινωνήσει τοὺς πιστοὺς μὲ κοχλιάρια (κουταλάκια) τῆς μιᾶς χρήσεως.

2. Ὁ ἀσπασμὸς τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων καὶ ἡ παραμονὴ στοὺς ἱεροὺς ναούς: Ἡ συζήτηση γι' αὐτὰ ἔχει ἕναν ἐξίσου ἰσχυρὸ συμβολισμὸ στὸν χρόνο ποὺ γίνεται. Τὴν Β΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ποὺ ἑορτάσαμε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος διετράνωσε καὶ διεκήρυξε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν δυνατότητα τῆς μετοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στὶς ἄκτιστες θεῖες ἐνέργειες, πολλοὶ ἀπὸ μᾶς μὲ τὴν ἀποχὴ μας ἀπὸ τὸν Κυριακάτικο ἐκκλησιασμὸ σπεύσαμε νὰ διακηρύξουμε τὴν αἵρεση τοῦ Βαρλαὰμ ποὺ ἀρνοῦνταν τὴν μετοχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὶς ἄκτιστες θεῖες ἐνέργειες. Ὁ ἱερέας εἶναι ἄνθρωπος, ἀσθενής, πεπτωκώς, ἀγωνιζόμενος γιὰ τὴν κάθαρση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Ὁ ἱερέας «ἐνδεδυμένος τὴν τῆς ἱερωσύνης χάριν» μετέχει καὶ μεταδίδει τὶς ἄκτιστες θεῖες ἐνέργειες διὰ τῆς ἱερωσύνης καὶ ὄχι διὰ τοῦ προσωπικοῦ του ἁγιασμοῦ. Ὅταν ὑπάρχει καὶ αὐτός, φυσικά, ἔχει διπλὴ τὴν χάρη. Ὅταν ὅμως ἀσπαζόμαστε τὰ χέρια τῶν ἱερέων, μετέχουμε τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καὶ λαμβάνουμε τὴν Θεία Χάρη ἐν τῷ μέτρω τῆς πίστεως καὶ τῆς εὐλαβείας μας. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ὅσιος Παΐσιος, ὁ ὁποῖος ἀσπαζόταν μὲ πολὺ πόθο τὰ χέρια τοῦ ἱερουργήσαντος ἱερέως μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία, «ὁ ἱερέας δὲν ἔχει δικά του χέρια». Ἂν πιστεύουμε ὅτι μπορεῖ ὁ ἱερέας νὰ μεταδώσει ἀσθένειες ἀρνούμαστε τὴν χάρη τῆς ἱερωσύνης, ἀρνούμαστε τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἀμφιβάλλουμε ἢ ἀρνούμαστε μὲ τὶς πράξεις μας τὶς ἄκτιστες Θεῖες ἐνέργειες, κατασκευάζουμε ἕναν ἄλλο Θεὸ καὶ ἀρνούμαστε τὸν ἀληθινὸ Θεό. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς ἱεροὺς ναούς. Ὁ ναὸς εἶναι Σῶμα τοῦ ζῶντος Θεοῦ γι' αὐτὸ καὶ φέρει τὸ σχῆμα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι μόνο συμβολικό. Μέσα στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία οἱ τύποι καὶ τὰ σύμβολα περιέχουν τὴν οὐσία, τὴν Ἀλήθεια καὶ γι' αὐτὸ τοὺς τηροῦμε. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ὁ ἱερὸς ναὸς ὡς Σῶμα Χριστοῦ δὲν δύναται νὰ εἶναι χῶρος μετάδοσης ἀσθενειῶν. Ἂν ἀμφιβάλλουμε γι' αὐτό, ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὸ ἐὰν ὑπάρχει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. Ἐξομοιώνουμε τὸν Ναὸ μὲ μία αἴθουσα συναθροίσεων.

Ὅλη αὐτὴ ἡ συζήτηση καταλήγει σ’ ἕναν ἔντονο προβληματισμὸ καὶ σὲ μία λυπηρὴ διαπίστωση. Ὁ προβληματισμὸς εἶναι: πιστεύουμε ὄντως στὸν Θεό; Καὶ ἄν ναί, σὲ ποιὸν Θεό; Σὲ ἕναν βαρλααμιτικὸ Θεὸ ποὺ κατασκευάζει ἡ λογική μας; Σὲ ἕναν Θεὸ στὸν ὁποῖο ἀναγνωρίζουμε τόση χάρη, ὅση χωρᾷ τὸ φτωχὸ μυαλό μας;

Ἡ πικρὴ διαπίστωση εἶναι ὅτι χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ τὸ θέλουμε, βλασφημοῦμε κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πάσχουμε ἀπὸ αἱρετικὸ φρόνημα, ἐνῶ διακηρύσσουμε τὴν Ὀρθοδοξία μας. Βλασφημοῦμε κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ κινδυνεύουμε νὰ μὴν συγχωρεθοῦμε οὔτε ἐδῶ οὔτε αἰώνια ἀμφισβητώντας τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν φοβόμαστε νὰ προσκυνήσουμε τὶς ἱερὲς εἰκόνες, νὰ ἀσπασθοῦμε τὸ χέρι τοῦ ἱερέως, νὰ βρεθοῦμε μέσα στὸν ἱερὸ ναό, ἀρνούμαστε στὴν πράξη τὴν σωστικὴ καὶ ἁγιαστικὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θεωροῦμε ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι δυνατὸν νὰ μεταδώσει κάτι «κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον» καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ μεγίστη βλασφημία.

Ἂς ὁμολογήσουμε καὶ μὲ τὶς πράξεις μας, ὅπως ὁμολογήσαμε μὲ τὰ χείλη μας, ὅτι πιστεύουμε στὴν ἐνοικοῦσα, στὶς ἱερὲς εἰκόνες, στοὺς ἱερεῖς, στοὺς ἱεροὺς ναούς, Θεία Χάρη. Ἡ μετοχή μας σὲ αὐτὴ τὴν Χάρη εἶναι ἐξάρτηση τῆς δικῆς μας πίστεως. Ὅσο πιστεύουμε, τόση Χάρη λαμβάνουμε. Ἡ ὕπαρξή της ὅμως δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν δική μας πίστη. Ὁ Θεός, «ὁ Ὤν καὶ ὁ Ἦν καὶ ὁ Ἐρχόμενος» δὲν καταργεῖται, ἐὰν ἐμεῖς δὲν Τὸν πιστεύουμε.

Κατὰ τὰ ἀνωτέρω, τὴν παύση τῶν ἱεροπραξιῶν μὲ νόμο τῆς Πολιτείας, τὴν δεχόμαστε ὡς Θεία παιδαγωγία, διότι «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλατο ἡμῖν» ὁ Κύριος. Δὲν ἀποδεχόμαστε ὅμως τὴν αἰτιολόγηση τῆς Πολιτείας, ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος μετάδοσης τῆς ἀσθένειας μέσῳ τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐν αὐτῇ ἱερουργουμένων μυστηρίων.

Ἤδη ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ιερώνυμος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔστειλαν ἐπιστολὴ στὴν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων καὶ τὸν Γενικὸ Γραμματέα Θρησκευμάτων ἀναφορικὰ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ βάζουν τὰ πράγματα στὴν θέση τους.

Ἐν ὀλίγοις, εἶναι ἀδύνατον νὰ μολυνθοῦμε ἢ νά κολλήσουμε ὁποιαδήποτε ἀσθένεια ἀπὸ τὴν Θεία Μετάληψη, τὶς Ἅγιες εἰκόνες, τὸν ἀσπασμὸ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων καὶ τοὺς ἱεροὺς ναούς. Ἂν πιστεύουμε ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ καὶ στὴν ἐν αὐτοῖς ἐνοικοῦσα θεία Χάρη, θὰ ἔχουμε καὶ πλούσια τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Ἐὰν τὴν ἀρνούμαστε ἢ ἀμφιβάλλουμε, πάσχουμε τὴν αἵρεση τοῦ Βαρλαὰμ καὶ τῶν εἰκονομάχων. Ἀρνούμαστε τὸν Θεὸ καὶ βλασφημοῦμε κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Διὰ τοῦτο, στῶμεν καλῶς!
Πιστεύσωμεν ἁπλῶς καὶ ὀρθῶς,
καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός,
καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
ἔσται πάντοτε μετὰ πάντων ἡμῶν.
ΑΜΗΝ.

Πρὸς Θεὸν Εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ

Αναδημοσίευση από:
http://thriskeftika.blogspot.com/

Επιτέλους ας σταματήσει ο ανελέητος πόλεμος για τη Θεία Κοινωνία- Ας βάλει έναν φραγμό η ΔΙΣ

Επιτέλους ας σταματήσει ο ανελέητος πόλεμος για τη Θεία Κοινωνία- Ας βάλει έναν φραγμό η ΔΙΣ

Είναι μέρες τώρα που παρακολουθώ κι εγώ όπως και όλοι οι Έλληνες πολίτες, όλα όσα συμβαίνουν με αυτή την αόρατη απειλή στην ανθρωπότητα από τον κορωνοϊό.

Αγαπώ και εγώ τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου και τη ζωή των γονιών μου, τους οποίους δε μπορώ να δω, να αγκαλιάσω, να ασπαστώ λόγω του ότι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Οργάνωσα κι εγώ τους συνεργάτες μου, ώστε να εργαστούν από τα σπίτια τους με ορισμένες εξαιρέσεις για τις ανάγκες της δημοσιογραφικής εργασίας…

Θαυμάζω κι εγώ και ευχαριστώ όλους όσους δίνουν μάχη να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές με αυταπάρνηση.

Λυπήθηκα κι εγώ όταν έκλεισαν οι Εκκλησίες μας, όταν σταμάτησαν οι Θείες Ακολουθίες και πόνεσα που δεν υπάρχει τρόπος να κοινωνώ το Σώμα και το Αίμα του Εσταυρωμένου Χριστού μας αλλά είπα μέσα μου, ότι θα κάνω υπομονή να ξεπεράσουμε αυτή τη δοκιμασία και την απειλή και να βγούμε νικητές από αυτή τη μάχη που δίνουμε.

Στη συνέχεια άρχισα να απορώ με ορισμένους που προσπάθησαν να εκμεταλευτούν αυτή την κρίση και να προσπαθούν στα τηλεοπτικά παράθυρα να εκφοβίζουν τον κόσμο, να τον πανικοβάλουν και να του δημιουργούν και άλλο βάρος μέσα του.

Με χαρά άκουσα πρόσφατα ότι έγινε μια πολύ μεγάλη συζήτηση να σταματήσουν αυτού του είδους τις κινδυνολογίες στις τηλεοράσεις, διότι αν δεν το έκαναν θα ήταν λόγος σοβαρός να παρέμβει ο εισαγγελέας…

Όλοι μένουμε σπίτι και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τις ζωές μας και δεχόμαστε τις απαγορεύσεις και τις κοσμοιστορικές αλλαγές που έρχονται..

Όμως αυτό που δε μπορώ να δεχθώ και να σιωπώ γι αυτό, είναι αυτός ο ανελέητος πόλεμος που γίνεται από αδαείς, από επιπόλαιους και ασεβείς οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να λοιδορούν την Θεία Κοινωνία, να τη χλευάζουν, να λένε και να γράφουν ανυπόστατα κείμενα και να κατηγορούν την πίστη στο Θεό.

Εδώ πρέπει να μπει ένα στοπ, ένα όριο και επειδή δεν το καταλαβαίνουν οι ίδιοι που με τόση ευκολία προσβάλουν την πίστη μας και εξευτελίζουν το δικαίωμα του ανθρώπου να προσεύχεται, να κοινωνεί και να ελπίζει στη σωτηρία της ψυχής του, πρέπει να το βάλει η Εκκλησία και να το κάνει σύντομα.

Όπως ακριβώς θα έκανε και η κάθε θρησκεία, αν την προσέβαλαν και την εξεύτελιζαν, κι έχουμε παραδείγματα από το παρελθόν, για το τι γινόταν αν κάποιος ύβριζε το κοράνι ή οποιοδήποτε ιερό σύμβολο Θρησκείας

Την τελευταία αφορμή πήρα από σημερινό δημοσίευμα του διαδικτυακού ενημερωτικού μέσου THE TOC, όπου οι συντάκτες του ανυπόγραφου άρθρου, χρησιμοποιούν φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ και καλού φίλου Χρήστου Μπόνη, από τη σημερινή Θεία Λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ναό και σχολιάζουν με έντονο ύφος την στιγμή της Θείας Μεταλήψεως.

Σχολιάζουν ακόμη και στιγμιότυπα από το Άγιο Θυσιαστήριο.

Καταφέρονται εναντίον των λειτουργών, λέγοντας ότι «δε βάζουν μυαλό και ότι θα είναι υπεύθυνοι για τη διασπορά του ιού επειδή τολμούν οι ίδιοι να κοινωνούν».

Τολμούν να κοινωνούν….

Τολμούν αυτό που όλοι μας λαχταρούμε αυτή την ώρα και στερούμαστε …

Εκείνοι που γράφουν το άρθρο δεν ξέρουν μάλλον τι σημαίνει Θεία Κοινωνία ούτε ξέρουν ότι οι Ιερείς κανονικά μόνο νεκροί ή βαριά άρρωστοι έχουν δικαίωμα να μην λειτουργήσουν ….

Πώς μπορεί ένας Ιερέας δηλαδή να έρχεται Κυριακή και να μη λειτουργεί;

Είναι δυνατόν να κατηγορούν του Ιερείς γράφοντας ,ότι σήκωσαν "την «παντιέρα» της Θείας Κοινωνίας εν καιρώ πανδημίας;" και να τους δαχτυλοδείχνουν με φωτογραφίες από την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη Αθηνών μέσα από το Ιερό, χλευάζοντάς τους;

Λες και είναι οι τελευταίοι εγκληματίες;

Είναι δυνατόν να υπονοούν ότι η Θεία Μετάληψη μεταδίδει ιούς και να απειλούν τους Ιερείς, που τελούν εκείνη την ώρα το Ιερό Μυστήριο θυμίζοντας τις απαγορεύσεις της πολιτείας;

Να αποκαλούν παιδάκι τον διάκο που είναι σκυμμένος στην Αγία Τράπεζα για να τον ευλογήσει ο Ιερέας και να διασύρουν μια και μοναδική γυναίκα που κοινώνησε στον άδειο Μητροπολιτικό Ναό;

Το δημοσίευμα γράφει μάλιστα για «πιστούς που κοινωνούν,» δημιουργώντας πανικό ,μόνο και μόνο για να γεμίζουν με το μίσος τους τις σελίδες του ρεπορτάζ για ότι πιο Ιερό έχει ο Ορθόδοξος Χριστιανός, τη Θεία Κοινωνία, το Μυστήριο που τον ενώνει με τον Κύριο και Θεό του;

Μάλλον δεν θα ξέρουν ότι στη Θεία Κοινωνία, μετέχει κλήρος και λαός και πρέπει να κοινωνεί έστω και ένας πιστός για να τελεσθεί το μυστήριο…

Νομίζω ότι στη ΔΙΣ της Τετάρτης αυτό θα πρέπει να είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει τους Ιεράρχες, έτσι ώστε να αποστείλουν στην Ένωση Συντακτών, στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο αλλά και στους διευθυντές των ΜΜΕ έγγραφη διαμαρτυρία για την ευκολία με την οποία λοιδορείται η βάση της Πίστεώς μας αλλά και αίτημα να αποφεύγονται οι σχολιασμοί και ο διασυρμός της Θείας Κοινωνίας όπως και η προσβολή της Πίστεώς μας αλλιώς υπάρχουν και οι εξώδικες διαμαρτυρίες..

Υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν την ελευθερία του ατόμου και το δικαίωμα να πιστεύει κανείς χωρίς να δέχεται ρατσιστικές επιθέσεις και αυτό πρέπει να το εκμεταλευτεί η ΔΙΣ άμμεσα

Να αντέξουμε με κλειστές Εκκλησίες, ναι να αντέξουμε!

Να μην ανεχθούμε όμως την στοχοποίηση του ίδιου του Χριστού μας για άλλη μια φορά …

Όταν παλεύουμε για τη σωτηρία της υγείας μας, πρέπει να παλέψουμε και για τη σωτηρία της ψυχής μας και αυτό δεν μπορούν να μας το στερήσουν και αν χρειαστεί να απέχουμε για λίγο καιρό από το Ιερότερο Μυστήριο, τότε να προστατεύσουν το Ιερό αυτό δώρο για τον άνθρωπο….από τη λάσπη και τα φτυσίματα.

Μαρία Γιαχνάκη

Αναδημοσίευση από:
https://www.orthodoxianewsagency.gr/