Σπήλαιο της Αποκάλυψης: Το σπήλαιο της Αποκάλυψης βρίσκεται στο μέσον περίπου της διαδρομής από το λιμάνι της Σκάλας μέχρι τη Χώρα.

Η χριστιανική παράδοση υποστηρίζει ότι μέσα στη σπηλιά σχίστηκε ο βράχος και από εκεί, από τρεις μικρότερες σχισμές που συμβολίζουν την Αγία Τριάδα, ακούγονταν η φωνή του Θεού, όταν υπαγόρευε στον Ιωάννη το κείμενο της Αποκάλυψης. Η σπηλιά διαμορφώθηκε σε λατρευτικό χώρο από τον ιδρυτή της μονής της Πάτμου Όσιο Χριστόδουλο. Σήμερα από την είσοδο των κτιρίων της αποκάλυψης κατεβαίνει κανείς αρκετά σκαλοπάτια και πρώτα μπαίνει στον μικρό ναό που βρίσκεται ακριβώς δίπλα ενσωματωμένος με το σπήλαιο. Στα δεξιά του βλέπει τον επιβλητικό χώρο του σπηλαίου.
Ερημητήριο του Προφήτη Ηλία:
Κτίσθηκε από ιερομόναχο στο ψηλότερο σημείο του νησιού με θαυμάσια θέα. Βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι του νησιού και πρόκειται για το υψηλότερο σημείο του νησιού, περίπου 270 μ. παρέχοντας στους ταξιδιώτες μοναδική θέα. Μάλιστα, αν ο καιρός το επιτρέψει και υπάρχει υψηλή ορατότητα μπορούμε να γιγαντέψουμε τους Λειψούς, τη Λέρο ακόμη και την Τουρκία.
Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής:
 Βρίσκεται στη Χώρα και ιδρύθηκε το 1607 από τον Πάτμιο ιερομόναχο Παρθένιο Παγκώστα, ο οποίος την αφιέρωσε στο σωτήρα Χριστό και στη μητέρα του “Χριστώ Σωτήρι και τη Μήτρι αυτού”.
Εκκλησιαστικό Μουσείο Πάτμου:
Ένα εντυπωσιακό εκκλησιαστικό μουσείο που βρίσκεται μέσα στην Μονή.  Εδώ θα βρούμεε αξιοθαύμαστους θησαυρούς της Πάτμου, όπως κοσμήματα Βυζαντινών αυτοκρατόρων, χρυσοκέντητα άμφια με πολύτιμους λίθους, παλαιότατες εικόνες, χειρόγραφα, σκεύη, κτλ.
Λαογραφικό Μουσείο Πάτμου:
Το Μουσείο βρίσκεται στην Χώρα και στεγάζεται στο αρχοντικό Σημαντήρη του 17ου αιώνα που χτίστηκε από Σμυρναίους μαστόρους. Μέσα θα δούμε αρκετά αριστοκρατικά έπιπλα, πίνακες, εικόνες και διάφορα είδη από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της Πάτμου των περασμένων αιώνων.
Πατμιάδα εκκλησιαστική σχολή:
Πρόσφερε μόρφωση σε σημαντικές μορφές του Ελληνισμού γι’ αυτό η φήμη της διαδόθηκε στο Πανελλήνιο.  Η άτυπη λειτουργία της όμως μπορεί να θεωρηθεί ότι αρχίζει από την εποχή του Οσίου Χριστοδούλου, ο οποίος….

Παραλίες:
Στην Πάτμο όλες οι αποστάσεις είμαι μικρές μεταξύ τους και με κέντρο την Σκάλα, το λιμάνι, μπορούμε να πηγαίνουμε σε διαφορετική παραλία ακόμη και πρωί – απόγευμα. Στις περισσότερες παραλίες της Πάτμου θα βρούμε Αλμυρίκια για ίσκιο και ένα καφέ ή ταβέρνα για τα απαραίτητα, ενώ υπάρχουν και οργανωμένες παραλίες με ομπρέλες και ξαπλώστρες για όσους δεν τους ενθουσιάζει η ιδέα να βάλουν την πετσέτα τους στην άμμο ή στα βότσαλα.
Άγιος Θεολόγος:
Η παραλία Άγιος Θεολόγος στην Πάτμο είναι μια συμπαθητική παραλία μέσα στον κόλπο του λιμανιού της Πάτμου. Στην παραλία δεν υπάρχουν ξαπλώστρες, αλλά υπάρχουν αλμυρίκια Υπάρχουν καφέ, ταβέρνες και εστιατόρια. Μερικά βήματα από την παραλία υπάρχει δημοτικό πάρκινγκ.
Μελόι:
Η παραλία Μελόι με ωραία χρυσή άμμο και ζεστά νερά είναι η πιο κοντινή παραλία στην Σκάλα, μόλις είναι 1,5 χιλιόμετρο από το λιμάνι. Διαθέτει ταβέρνες, αμμουδιά, πεντακάθαρα νερά και το μοναδικό κάμπινγκ στην Πάτμο. Είναι μια ήσυχη παραλία, ενώ μεγάλα Αλμυρίκια σε όλο το μήκος της παραλίας δημιουργούν εξαιρετική σκιά.
Αγία Θεοφανώ:
Λίγο μετά την Σκάλα στον δρόμο προς τον Γροίκο στην περιοχή Αγία Θεοφανώ, θα δούμε δίπλα-δίπλα τα πανέμορφα εκκλησάκια του Αγίου Ανδρέα και του Χριστού. Θα τα ξεχωρίσουμε από το χαρακτηριστικό καμπαναριό. Ακριβώς δίπλα στον μαντρότοιχο αριστερά από τα δύο εκκλησάκια, ξεκινάει ένα μονοπατάκι μερικών μέτρων που οδηγεί στην θάλασσα. Στο τέλος του μονοπατιού θα δούμε μερικά εντυπωσιακά γκρίζα βράχια, ενώ δεξιά μια μικρή παραλία με βότσαλο που την σκιάζουν συκιές και πεύκα.
Κάμπος:
Η παραλία του Κάμπου είναι η πιο οργανωμένη παραλία της Πάτμου και η πιο «κοσμοπολίτικη». Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Είναι γνωστή για τα πολύ καθαρά και κρύα νερά της αλλά και για τις πάρα πολύ καλές καιρικές συνθήκες, αφού σπάνια φυσούν δυνατοί άνεμοι.
Άγριο Λιβάδι:
Οργανωμένη παραλία με άμμο και βότσαλο. Η πρώτη παραλία που θα συναντήσουμε δεξιά μας πηγαίνοντας για τον Κάμπο. Ξαπλώστρες, θαλάσσια σπορ στο δεξί τμήμα της αλλά και μεγάλα αλμυρίκια στο αριστερό μέρος.
Λεύκες:
Μια όχι τόσο γνωστή παραλία της Πάτμου. Την παραλία Λεύκες θα την βρούμε στρίβοντας αριστερά λίγο πριν τον Κάμπο. Ο δρόμος που είναι άσφαλτος μέχρι ένα σημείο, φτάνει μέχρι την παραλία αλλά χωματόδρομος. Στην διαδρομή προς την παραλία Λεύκες θα βρεθούμε σε ένα χαρακτηριστικό αγροτικό τοπίο της Πάτμου. Στην παραλία υπάρχει καντίνα για τα απαραίτητα.
Λιβάδι Καλογήρων:
Μικρή απόμερη παραλία με βότσαλο. Το λιβάδι των Καλογήρων το βρίσκουμε ακολουθώντας την αριστερή διασταύρωση στο χωριό Κάμπος. Περιβόλια και καλλιέργειες μας περιμένουν στο τέλος της διαδρομής και μια μικρή καντίνα για τα απαραίτητα. Το Λιβάδι Καλογήρων εκτός από την παραλία, προσφέρει μια ειδυλλιακή αγροτική εικόνα της Πάτμου.
Άσπρη:
Ήσυχη παραλία σε απόσταση περπατήματος από την Σκάλα με καθαρά νερά. Η παραλία Άσπρη είναι ένας μικρός απομονωμένος κόλπος πολύ κοντά στην Σκάλα, πριν από την Μελόι. Μεγάλα Αλμυρίκια βρίσκονται σε όλο το μήκος της παραλίας για την απαραίτητη σκιά. Θα κολυμπήσουμε με φόντο την Χώρα της Πάτμου και το μοναστήρι, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι.
Παραλία Ψιλή Άμμος:
Ψιλή άμμος ή χρυσή άμμος!  Υπέροχη αμμουδιά, αλλά η πρόσβαση γίνεται εύκολα μόνο με καραβάκι από την Σκάλα. Η πρόσβαση από τη στεριά είναι μόνο για αποφασισμένους περιπατητές καθώς χρειάζεται αρκετό περπάτημα, περίπου μισή ώρα, από εκεί που μπορούμε να αφήσουμε το όχημα μας στο Διακόφτι. Βέβαια υπάρχει στο τέλος της διαδρομής, η παραλία που μας αποζημιώνει, καθώς και ένα μαγαζάκι με τα απαραίτητα για τον ανεφοδιασμό μας. Για ακόμη πιο αποφασισμένους υπάρχει πριν την Ψιλή Άμμο ή Μικρή Ψιλή Άμμος, χωρίς δέντρα, μόνο άμμος, βράχια, ήλιος και θάλασσα.


Βαγιά:
Η παραλία Βαγιά είναι παραλία με βότσαλα και παγωμένα νερά. Βρίσκετε στο βόρειο ανατολικό τμήμα της Πάτμου και απέχει 7 χιλιόμετρα από την Σκάλα το κέντρο του νησιού, αμέσως μετά από την παραλία του Κάμπου. Στην παραλία Βαγιά μπορούμε να πάμε με οποιονδήποτε μέσο. Λίγα μόλις μέτρα πριν από την παραλία, ψηλά με υπέροχη θέα, υπάρχει καφετέρια για να απολαύσουμε τον καφέ μας ή να γευτούμε νόστιμες σπιτικές πίτες και υπέροχα γλυκά διάσημα σε όλο το νησί.
Δίδυμες παραλίες:
Οι Δίδυμες παραλίες όπως λέει και το όνομα τους, είναι δύο παραλίες που τις ονόμασαν έτσι γιατί είναι δίπλα-δίπλα σε δύο πανομοιότυπους ορμίσκους. Εκεί  θα μας οδηγήσει ένας χωματόδρομος και λίγο περπάτημα αμέσως μετά την Βαγιά. Οι Δίδυμες παρόλο που δεν έχουν ακριβώς το ίδιο μέγεθος είναι ένα πραγματικό στολίδι, ένα πανέμορφο τοπίο που το σχηματίζουν δύο ακρωτήρια. Τις Δίδυμες παραλίες τις αναφέρουν και ως παραλίες του Λιγγίνου.
Λάμπη:
Μια παραλία γνωστή για τα όμορφα πολύχρωμα βότσαλά της που λάμπουν κάτω από τις ακτίνες του ηλίου, από όπου πήρε και το όνομά της. Διαθέτει άμμο και καθαρά νερά. Στη Λάμπη μπορούμε να πάμε με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, οδικώς ή με καραβάκι από την σκάλα. Υπάρχει καφετέρια – Beach bar και εστιατόριο, στα οποία μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ ή το φαγητό μας δίπλα στο κύμα.
Γροίκος:
Η παραλία του Γροίκου είναι η παραλία στον κόλπο του ομώνυμου οικισμού Γροίκος της Πάτμου. Είναι η τουριστική παραλία του οικισμού του Γροίκου προς τα νότια της Πάτμου. Φιλόξενη ατμόσφαιρα, πεντακάθαρα νερά και πολλά μαγαζιά για να απολαύσουμε δίπλα στην θάλασσα το ποτό, το φαγητό ή τον καφέ μας. Από την παραλία του Γροίκου στην πλευρά που βρίσκονται τα Αλμυρίκια, ανεβαίνοντας μια ανηφόρα θα βρεθούμε στο υπέροχο τοπίο της Πέτρας και φυσικά στις παραλίες της περιοχής.
Πέτρα:
Η περιοχή της Πέτρας, είναι ένα υπέροχο τοπίο. Μια φαρδιά γλώσσα άμμου και χαλικιού οδηγεί στο μικρό ακρωτήριο που δεσπόζει ο βράχος της Πέτρας που είναι γνωστός και με το όνομα Καλικατσού. Ακριβώς δίπλα στα δεξιά, ξεκινάει και η παραλία Πέτρα που είναι οργανωμένη με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Βρίσκεται δίπλα από τον Γροίκο αλλά είναι πιο ήσυχη παραλία. Η παραλία της Πέτρας έχει βότσαλα έξω στην ακτή και μέσα στην θάλασσα. Στην πίσω πλευρά της παραλίας βρίσκεται Αλυκή, ενώ σε όλη την ευρύτερη περιοχή της Πέτρας βρίσκονται 2 ακόμη παραλίες, που τις περνάς για να φτάσεις στην κυρίως Πέτρα που είναι η τρίτη στην σειρά.
Οι παραλίες στην περιοχή της Πέτρας
Παραλία στην Πέτρα με κόκκινα βράχια:
Μόλις κατεβούμε την κατηφόρα που οδηγεί στην περιοχή της Πέτρας, η παραλία με τα κόκκινα βράχια είναι η πρώτη παραλία που θα βρούμε δεξιά μας. Είναι ακριβώς δίπλα στο δρόμο, αλλά πιο χαμηλά και έτσι δεν την προσέχεις εύκολα. Η παραλία στην ακτή και μέσα στην θάλασσα, έχει άμμο και βότσαλο τον κλασικό συνδυασμό της Πάτμου, αλλά στην πίσω της πλευρά υπάρχουν κάτι ροζ-κόκκινα-μωβ βράχια που κάνουν το θέαμα υπέροχο.
Παραλία Πέτρας με Αλμυρίκια:
Συνεχίζοντας στην περιοχή της Πέτρας μετά την παραλία με τα κόκκινα βράχια, υπάρχει μια παραλία με μεγάλα αλμυρίκια και ταβέρνες στην πίσω της πλευρά. Στην συνέχεια τα Αλμυρίκια γίνονται μικρότερα μέχρι που η ακτή φτάνει στον βράχο της Πέτρας. Στην πραγματικότητα αυτές οι δύο παραλίες βρίσκονται στο ένα πέταλο του κόλπου του Γροίκου που οδηγεί στο ακρωτήριο της Πέτρας. Στην συνέχεια της μέχρι την Πέτρα, αυτή την παραλία με τα αλμυρίκια δεν την χρησιμοποιεί κανείς, παρά μόνο οι ψαράδες για να αγκυροβολήσουν τις βάρκες τους.

Διακόφτι:
Η περιοχή Διακόφτι της Πάτμου είναι από τα πιο ωραία σημεία του νησιού. Σε αυτή την περιοχή υπάρχει το πιο στενό σημείο της Πάτμου, γύρω στα 200 μέτρα. Μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν, υπάρχει η περιοχή της Πέτρας, ενώ από εδώ θα πάρουμε το μονοπάτι που οδηγεί στην Ψιλή Άμμο. Η περιοχή του Διακόφτι είναι ένα φυσικό μνημείο. Δυστυχώς στο μεγαλύτερο τμήμα της καταλαμβάνεται από ένα ναυπηγείο.
Λιβάδι Γερανού:
Μια αρκετά ήσυχη και πανέμορφη αμμουδιά. Τα πεύκα φτάνουν πολύ κοντά στην θάλασσα και παρέχουν σκιά στους λουόμενους. Απέναντί της βρίσκεται ένα νησάκι με ένα μικρό εξωκλήσι. Η παραλία Λιβάδι Γερανού είναι μετά την Βαγιά και τις Δίδυμες παραλίες και ο δρόμος μέχρι εκεί είναι ασφαλτοστρωμένος. Η παραλία βρίσκεται σε ένα υπέροχο τοπίο, ενώ στο μεγαλύτερο τμήμα της υπάρχουν πολύχρωμα βότσαλα. Το Λιβάδι του Γερανού το αναφέρουν και με την ονομασία Λιβάδι του Ντεληποθητού. Τον κόλπο στο Λιβάδι του Γερανού τον πλαισιώνουν νησάκια και το όλο σκηνικό θυμίζει φιόρδ, ένα από τα πιο όμορφα τοπία της Πάτμου. Η παραλία διαθέτει τεράστια αλμυρίκια σε όλο το μήκος της για την απαραίτητη σκιά. Πριν από την παραλία υπάρχει μια ταβέρνα με υπέροχη θέα.
Σάψιλα:
Η παραλία του οικισμού Σάψιλα βρίσκεται ανάμεσα στο λιμάνι της Σκάλας και στον Γροίκο. Θα τη βρούμε εύκολα καθώς ο κόλπος που βρίσκονται τα Σάψιλα, φαίνεται από τον δρόμο. Στην παραλία Σάψιλα θα βρείτε τα πιο ζεστά νερά στην Πάτμο, αλλά και ησυχία καθώς η παραλία δεν είναι πολυσύχναστη.
Λουκάκια:
Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τη Σκάλα βρίσκεται αυτή η όμορφη μικρή παραλία με βότσαλα. Ακριβώς πίσω από την παραλία Σάψιλα.

Πάτμος, το νησί της Αποκάλυψης!

Η Πάτμος, κοινώς Πάτινος, τη συναντούμε επιγραφικά και ως «Πάτνος», είναι ελληνικό νησί του Αιγαίου Πελάγους υπαγόμενο, κατά τους αρχαίους Έλληνες, στις Νότιες Σποράδες, κατά τη σύγχρονη πολιτική διαίρεση της χώρας υπάγεται στα Δωδεκάνησα.

Είναι το βορειότερο νησί στο συγκρότημα των Δωδεκανήσων. Βρίσκεται βορειοδυτικά της Λέρου και νοτιοδυτικά της Σάμου. Έχει έκταση 34 τετρ. χιλιόμετρα και μήκος ακτών 63 χιλιόμετρα. Οι ακτές της είναι δαντελωτές, με τέσσερις μεγάλους όρμους και πάρα πολλούς μικρότερους. Είναι νησί ηφαιστειογενές, έντονα βραχώδες με ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (269 μέτρα) στο νότιο τμήμα της. Είναι ένας ενδιαφέρον ταξιδιωτικός προορισμός για διακοπές διαφορετικές από αυτές που προσφέρουν συνήθως τα νησιά του Αιγαίου, καθώς συνδυάζει ένα πανέμορφο φυσικό περιβάλλον και ήπια τουριστική ανάπτυξη. Είναι, επίσης,ένα θρησκευτικό κέντρο με παγκόσμιο ενδιαφέρον χάρη στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης και την Μονή της Πάτμου. Στο νησί θα βρούμε υπέροχες παραλίες, πανέμορφα αξιοθέατα και διαδρομές για περιήγηση, ενώ η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με την μεσαιωνική χώρα που την περιβάλλει, είναι ένας οικισμός μοναδικός σε διεθνές επίπεδο.
Χώρα:
Η πρωτεύουσα της Πάτμου, η Χώρα, είναι χτισμένη σε απόσταση 3 χμ από τη Σκάλα, το λιμάνι.  Ασβεστωμένα σπίτια και αρχοντικά, σοκάκια και στοές, χτισμένα όλα από το 15ο αιώνα και ύστερα, συνθέτουν την εικόνα της Χώρας. 
Τα πρώτα σπίτια χτίστηκαν γύρω στο 1130 όταν οι μοναχοί κάλεσαν τους κατοίκους – ως επί το πλείστον κτίστες του μοναστηριού με τις οικογένειές τους – να ζήσουν κοντά στα τείχη του μοναστηριού, σχηματίζοντας έτσι ένα οχυρό. 
Σε περίπτωση εισβολής μπορούσαν όλοι να καταφύγουν μέσα στο καστρο-μοναστήρι που προστάτευε έτσι την κοινότητα και τη χριστιανοσύνη. Τα σπίτια σχηματίζουν σειρές ενώ οι χοντροί τοίχοι τους ήταν πολύ ψηλότεροι από τα ταβάνια ώστε να αποθαρρύνουν κάποιον απ’το να σκαρφαλώσει. Μέσα από τους τοίχους, πέντε πόρτες οδηγούσαν σε εσωτερικά κανάλια επικοινωνίας. Νησιώτες από μέρη κοντινά στη Μικρά Ασία έφταναν στη Χώρα για να ξεφύγουν από τους Τούρκους, για αρκετούς αιώνες. Καθώς περισσότεροι άνθρωποι έρχονταν αναζητώντας καταφύγιο, κάποια από τα παλιά σπίτια γκρεμίστηκαν και δημιουργήθηκαν στη θέση του νέα μικρότερα για να τους χωρέσουν. Οι εσωτερικές διαβάσεις επεκτάθηκαν και δύο νέες πύλες κτίστηκαν. Με το πέρασμα του καιρού έσβησε ο φόβος των πειρατών, τα σπίτια και τα αρχοντικά κατάντησαν ερείπια. Οι ντόπιοι έχτιζαν χρησιμοποιώντας απομεινάρια,πέτρα και ξύλο, από τα παλιά κτίσματα, δίνοντας στη Χώρα τη σημερινή της μορφή.
Σήμερα η Χώρα θεωρείται ως μία από της ακριβότερες περιοχές της Ευρώπης. Τα σπίτια της έχουν μεγάλη ζήτηση και τα περισσότερα έχουν αγοραστεί από ξένους. Από διαφορετικά σπίτια της Χώρας μπορούμε να δούμε το λιμάνι της Σκάλας, το Αιγαίο και το Ικάριο Πέλαγος. Ένας παλιός πέτρινος δρόμος φτιαγμένος το 1974 από το Μητροπολίτη των Σάρδεων, Νεκτάριο – συνδέει τη Σκάλα με τη Χώρα. Ξεκινάει ένα χιλιόμετρο μετά το λιμάνι και μας οδηγεί στη Χώρα σε 25 περίπου λεπτά. Ο ίδιος δρόμος περνάει από το Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Στο μεγαλύτερο μέρος του συνορεύει με δάσος από ευκαλύπτους και πεύκα. Υπάρχει και ασφαλτοστρωμένος δρόμος 4,5 χιλιομέτρων. Η Χώρα της Πάτμου έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα της, διαθέτοντας μία μοναδική ατμόσφαιρα ηρεμίας και κατάνυξης, και θεωρείται κατά πολλούς το ομορφότερο χωριό του Αιγαίου.


Σκάλα:
Η Σκάλα είναι ένας γεμάτος ζωντάνια παραθαλάσσιος οικισμός και λιμάνι της Πάτμου, βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και αποτελεί εμπορικό κέντρο του. Όμορφα ολόλευκα σπίτια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά κοιτάζοντας τη θάλασσα, ενώ παραθαλάσσιες ταβέρνες μας περιμένουν να γευθούμε νόστιμα τοπικά πιάτα. Κάνουμε μια βόλτα στα στενά δρομάκια για να θαυμάσουμε τα νησιώτικα σπίτια και τα ξωκλήσια και κάνουμε τα ψώνια μας στην πολυσύχναστη αγορά. Ανάμεσα στα πολλά αξιοθέατα της Σκάλας, βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης, το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, το Ιταλικό Κτίριο στην προκυμαία και το μικρό νησάκι Πετροκάραβο, το οποίο προσεγγίζεται μόνο με καΐκι.
Ναοί και μοναστήρια:
Μοναστήρι Αγίου Ιωάννη Θεολόγου:
Το σημαντικότερο μοναστηριακό συγκρότημα του Αιγαίου. Είναι χτισμένο στην κορυφή του βουνού, πάνω από τη Χώρα. Άρχισε να οικοδομείται το 1088 από τον Όσιο Χριστόδουλο κι εξωτερικά έχει μορφή φρουρίου. Κτίστηκε στο σημείο που πιστεύεται, τόσο από την Καθολική όσο και από την Ορθόδοξη Εκκλησία, ότι ο Απόστολος Ιωάννης συνέγραψε το Ευαγγέλιο και την Αποκάλυψη, κοντά στο σπήλαιο όπου είχε τα οράματα της Αποκάλυψης. Η μονή περιβάλλεται από μία οχύρωση ακανόνιστου ορθογώνιου σχήματος, που χτίστηκε μεταξύ 11ου και 17ου αιώνα. Στο πέρασμα των αιώνων, η μονή δέχτηκε πολλές προσθήκες και επεμβάσεις στην αρχιτεκτονική της, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε εποχής, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα ένα περίπλοκο κτιριακό συγκρότημα, που περιλαμβάνει κτίρια και έργα τέχνης διάφορων περιόδων, διαθέτοντας μία πλούσια καλλιτεχνική παρακαταθήκη. Το καθολικό της χρονολογείται στη βυζαντινή περίοδο και περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό τοιχογραφικό διάκοσμο του 17ου αιώνα και στο παρεκκλήσι της Παναγίας νότια του καθολικού, τοιχογραφίες του 12ου αιώνα. Στη μονή υπάρχουν επίσης παρεκκλήσια μεταβυζαντινής εποχής, όπως αυτό του Αγίου Νικολάου, του Προδρόμου, του Αγίου Βασιλείου και των Αγίων Αποστόλων. Ιδιαίτερα σημαντικές θεωρούνται η βιβλιοθήκη και η συλλογή κειμηλίων, τα σημαντικότερα δείγματα της οποίας μπορεί να θαυμάσει κάποιος στο επισκέψιμο σκευοφυλάκιο. Μαζί με τη Χώρα και το Σπήλαιο της Αποκαλύψεως, έχουν ανακηρυχτεί μνημεία πολιτιστικής κληρονομίας της UNESCO.

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του

εικ. Η κοίμηση και η Μετάσταση του Αγίου Ιωάννη

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής

η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του

Σύναξις της αγίας κόνεως(Σκόνης)

της εκπορευομένης εκ του τάφου 

του Ιωάννου του Θεολόγου.

Σοφία Ντρέκου

Η μνήμη (Μετάσταση) του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου.
Η Σύναξη της αγίας κόνεως(Σκόνης) της εκπορευομένης εκ του τάφου του Ιωάννου Θεολόγου 8 Μαΐου.

Περιεχόμενα:
1. Εισαγωγή
2. Η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του Αποστόλου (Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτου)

3. Ο Βίος Άγιου Ιωάννη του Θεολόγου

• Αποστολή στο κήρυγμα
• Στην Έφεσο. Εργασία στο Λουτρό.
• Θάνατος του Δόμνου και Διοσκουρίδου. Ανάστασις αυτών.
• Συντριβή Της Αρτέμιδος
• Εξορία στην Πάτμο.
• Κύνωψ ο Μάγος.
• Εξαφάνιση του Κύνωπως.
• Περί Προκλιανης και Σωσιπάτρου.
• Συγγραφή του Ευαγγελίου.
• Ο Νέος Ληστής.
• Επάνοδος στην Έφεσον και Μετάστασις.

4. Παραπομπές/πηγές

5. Επιλεκτικό οπτικοακουστικό υλικό

1. Εισαγωγή

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, «ὁ ἐπιπεσῶν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ», είναι εκείνος που έγραψε το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, αλλά και τις τρεις Καθολικές Επιστολές, που φέρουν το όνομά του.

Όταν ήρθε ο καιρός της μεταβάσεώς του στον Κύριο σε βαθειά γεράματα, ψέλλιζε αυτή μόνο τη φράση συνέχεια: «Τεκνία αγαπάτε αλλήλους». (Ιωαν. ιγ' 34) μτφ: «παιδιά μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον.» Και όταν οι μαθητές του ρώτησαν γιατί συνεχώς τους λέει την ίδια φράση, αυτός απάντησε «διότι είναι εντολή του Κυρίου, και όταν αυτό μόνο γίνεται, αρκεί».

Πατρός παρέστης ηγαπημένῳ Λόγῳ,

Πάντων μαθητῶν Ἠγαπημένε πλέον.

Πρός γε Θεὸν μετέβη βροντῆς παῖς εἰκάδι ἕκτῃ.

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.

Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η εξής: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.[3]

2. Η Εκπόρευση του «Μάννα» από τον τάφο του Αποστόλου 
Άγιου Νικόδημου του Αγιορείτου

«Αφού γύρισε πάλι στην Έφεσο ο επιστήθιος Μαθητής του Χριστού, το υπόλοιπο της ζωής του το πέρασε εκεί. Όταν βγήκε από τα Ιεροσόλυμα για το αποστολικό κήρυγμα ήταν 56 χρονών. Κήρυξε για 9 χρόνια και μετά εξορίσθηκε. Έκανε 15 χρόνια στην Πάτμο εξόριστος. Μετά την εξορία, έζησε άλλους 26 χρόνους. Όλοι οι χρόνοι της επίγειας ζωής του ήταν 105 και 7 μήνες, όταν βασίλευε ο Τραϊανός.

Με αυτόν τον τρόπο έζησε ο Απόστολος του Κυρίου· και αφού αγωνίστηκε μέχρις αίματος για την ευσέβεια, κάνοντας πάμπολλα θαύματα και επιστρέφοντας άμετρα πλήθη απίστων στην πίστη του Χριστού, τελευταία, έμενε στο σπίτι του Δόμνου τον οποίον ανέστησε εκ νεκρών, μαζί με τους επτά μαθητές του.

Άφησε στα τελευταία το μέρος όπου έμενε και βγήκε έξω σε ένα τόπο, όπου είπε στους μαθητές του να καθίσουν εκεί. Αυτός προχωρώντας ακόμη πιο πέρα προσευχήθηκε. Γύρισε μετά στους μαθητές του και τους παρήγγειλε να σκάψουν σταυροειδώς την γη, τόσο μόνο, όσο ήταν το ανάστημα του σώματός του. Και αφού μπήκε μέσα στον σκαμμένο χώρο, κλαίγοντας, με συγκίνηση, αποχαιρέτησε τους μαθητές του και τους είπε: «Τραβήξτε προς εμένα το χώμα της γης, της δικής μου μητέρας, και σκεπάστε με μ’ αυτό».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ 2014

8 ΜΑΪΟΥ 2014
Τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ μεγάλου.
Τῌ ΤΕΤΑΡΤῌ ΕΣΠΕΡΑΣ (7/5/14)

ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
ὁ α’ χορός: Ἀμήν.
Καὶ ψάλλεται τό· «Χριστός ἀνέστη…», τρίς, ἅπαξ ἀπό τοῦ ῾Ιεροῦ Βήματος καί ἀνά μίαν ὑπό τῶν Χορῶν.
Ψαλμὸς ργ’ (103)
• • Εὐλόγει ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον, Κύριε ὁ Θεός μου ἐμεγαλύνθης σφόδρα.
• • Ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω, ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον.
• • Ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέῤῥιν, ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ.
• • Ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.
• • Ὁ ποιῶν τοὺς Ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα.
• • Ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
• • Ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα.
• • Ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν.
• • Ἀναβαίνουσιν ὄρη, καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰς τόπον, ὃν ἐθεμελίωσας αὐτά.
• • Ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν.
• • Ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνάμεσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα.
• • Ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν.
• • Ἐπ’ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν.
• • Ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ.
• • Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι, καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων.
• • Τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου.
• • Τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει.
• • Χορτασθήσονται τὰ ξύλα τοῦ πεδίου, αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου, ἃς ἐφύτευσας.
• • Ἐκεῖ στρουθία ἐννοσσεύσουσι, τοῦ ἐρωδιοῦ ἡ κατοικία ἡγεῖται αὐτῶν.
• • Ὄρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις, πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγῳοῖς.
• • Ἐποίησε σελήνην εἰς καιρούς ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.
• • Ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ ἐν αὐτῇ διελεύσονται πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ.
• • Σκύμνοι ὠρυόμενοι τοῦ ἁρπάσαι, καὶ ζητῆσαι παρὰ τῷ Θεῷ βρῶσιν αὐτοῖς.
• • Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος, καὶ συνήχθησαν, καὶ εἰς τὰς μάνδρας αὐτῶν κοιτασθήσονται.
• • Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ ἕως ἑσπέρας.
• • Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου.
• • Αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων.
• • Ἐκεῖ πλοῖα διαπορεύονται, δράκων οὗτος, ὃν ἔπλασας ἐμπαίζειν αὐτῇ.
• • Πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι, δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰς εὔκαιρον δόντος σου αὐτοῖς συλλέξουσιν.
• • Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον, ταραχθήσονται.
• • Ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι, καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν.
• • Ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμα σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
• • Ἤτω ἡ δόξα Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ.
• • Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων, καὶ καπνίζονται.
• • ᾌσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου, ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω.
• • Ἠδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ.
• • Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς. Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.
Καὶ πάλιν
• • Ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ ἔθου σκότος, καὶ ἐγένετο νύξ.
• • Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας.

Δόξα Πατρί… Καὶ νῦν …
Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα. Δόξα σοι ὁ Θεός (ἐκ γ’).
Ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, Κύριε, δόξα σοι.
ὁ διάκονος:
• • Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• ὁ α’ χορός: Κύριε ἐλέησον….
• • Ὑπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης, καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου, καί τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας, καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, (τοῦ δεῖνος), τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, παντός τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τῆς πόλεως ταύτης, πάσης πόλεως καὶ χώρας καί τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ὑπέρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
• • Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεός, τῇ σῇ χάριτι.
• • Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.
• ὁ α’ χορός
• Σοὶ Κύριε.
Ὅτι πρέπει σοι, πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
ὁ α’ χορός: Ἀμήν.
Καὶ εὐθὺς στιχολογοῦμεν τὴν Α’ Στάσιν τοῦ Α’ Καθίσματος τοῦ Ψαλτηρίου.
(Μακάριος ἀνήρ…)
Συναπτή μικρά
ὁ α’ χορός
Ἦχος α’. Ψαλμὸς ρμ’ (140)
• Κύριε ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου, εἰσάκουσόν μου, Κύριε. Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου, ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σὲ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.
ὁ β’ χορός
• Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου, ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινὴ εἰσάκουσόν μου, Κύριε.
ὁ α’ χορός
Στίχ. Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστιν.
Τῶν οὐρανίων ταγμάτων
Ὁ θεατὴς τῶν ἀῤῥήτων ἀποκαλύψεων, καὶ ἑρμηνεὺς τῶν ἄνω, τοῦ Θεοῦ μυστηρίων, ὁ παῖς τοῦ Ζεβεδαίου, γράψας ἡμῖν, τὸ Χριστοῦ Εὐαγγέλιον, θεολογεῖν τὸν Πατέρα, καὶ τὸν Υἱόν, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐξεπαίδευσεν.
ὁ β’ χορός
Στίχ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε, ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σου, ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κύριον.
Ἡ θεοκίνητος λύρα τῶν οὐρανίων ᾠδῶν, ὁ μυστογράφος οὗτος, τὸ θεόφραστον στόμα, τὸ ᾆσμα τῶν ᾀσμάτων, ᾄδει τερπνῶς, τὰ μὲν χείλη κινῶν ὡς νευράς, ὥσπερ δὲ πλῆκτρον τὴν γλῶτταν ἀνακινῶν, καὶ πρεσβεύει τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

ὁ α’ χορός
Στίχ. Ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός, ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας, ἐλπισάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον.
Τῇ βροντοφώνῳ σου γλώττῃ ἀναφθεγγόμενος, τῆς τοῦ Θεοῦ σοφίας, τὸν ἀπόκρυφον λόγον΄ Θεῷ Ἠγαπημένε, κράζεις ἀεί, ἀναπτύσσων τὰ χείλη πυκνῶς, τὸ ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ δᾳδουχεῖς, πάντα ἄνθρωπον πρὸς γνῶσιν Θεοῦ.

Ἔτερα τοῦ Ὁσίου γ’
Ἦχος πλ. δ’
ὁ β’ χορός
Στίχ. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος καὶ πολλὴ παρ’ αὐτῷ λύτρωσις’ καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ.

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος
Πάτερ θεόφρον Ἀρσένιε, ταῖς τῶν δακρύων πηγαῖς, λαμπρυνθεὶς τὴν διάνοιαν, τῷ Θεῷ ὡμίλησας, ἀνενδότοις καθάρσεσι καὶ τῇ ἐλλάμψει, στῦλος ὁλόφωτος, θεοσεβείας πυρσῷ λαμπόμενος, ὤφθης μακάριε, μοναστῶν τὸ καύχημα, καὶ νῦν ἡμᾶς, πάντας περιφρούρησον, ταῖς ἱκεσίαις σου.

ὁ α’ χορός
Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη ἐπαινέσατε αὐτὸν πάντες οἱ λαοί.
Ὅσιε Πάτερ Ἀρσένιε, σὺ τὸν Θεὸν ἐκζητῶν, καὶ ταῖς τούτου ἐλλάμπεσθαι, φωτοβόλοις λάμψεσιν, εὐσεβῶς ἐφιέμενος, περιφανείας πᾶσαν λαμπρότητα, καὶ βασιλείους αὐλὰς κατέλιπες, καὶ τὴν ἀθάνατον, κληρουχίαν εἴληφας, μετὰ Χριστοῦ, νῦν συναυλιζόμενος θεομακάριστε.

ὁ β’ χορός
Στίχ. Ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς, καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
Λόγου καὶ γνώσεως ἔμπλεως, εἴπερ τις ἄλλος ὀφθείς, ἀρεταῖς τε κατάκοσμος, πάσης δόξης γέγονας, τῆς ἐντεῦθεν ἀνάπλεως, ἀλλὰ τῷ θείῳ ζήλῳ πυρούμενος, καὶ τῶν ἀρρήτων καταγλιχόμενος, φεύγεις εἰς Αἴγυπτον, ἔνθα βίον ἔζησας, ἀσκητικόν, βάρος δόξης ἄρρητον, ἀνταλλαττόμενος.

ὁ α’ χορός
Δόξα Πατρί… Ἦχος β’
Γερμανοῦ
Τὸν υἱὸν τῆς βροντῆς, τὸν θεμέλιον τῶν θείων λόγων, τὸν ἀρχηγὸν τῆς θεολογίας, καὶ κήρυκα πρώτιστον, τῆς ἀληθοῦς δογμάτων Θεοῦ σοφίας, τὸν ἠγαπημένον Ἰωάννην καὶ παρθένον, μερόπων γένος κατὰ χρέος εὐφημήσωμεν. Οὗτος γὰρ ἄληκτον ἔχων τὸ θεῖον ἐν ἑαυτῷ, τὸ ἐν ἀρχῇ μὲν ἔφησε τοῦ Λόγου, αὖθις δέ, τὸ πρὸς τὸν Πατέρα ἀχώριστον, καὶ τὸ ἴσον μετὰ ταῦτα τῆς τοῦ Πατρὸς οὐσίας, δεικνύων ἡμῖν δι’ αὐτοῦ, τὴν ὀρθοδοξίαν τῆς Ἁγίας Τριάδος, δημιουργόν τε ὄντα σὺν τῷ Πατρί, καὶ ζωὴν φέροντα, καὶ φῶς ἀληθινόν, τὸν αὐτὸν ἔδειξεν ἡμῖν. Ὢ θαύματος ἐκστατικοῦ, καὶ πράγματος, σοφιστικοῦ ὅτι πλήρης ὢν τῆς ἀγάπης πλήρης γέγονε καὶ τῆς θεολογίας, δόξῃ καὶ τιμῇ καὶ πίστει, θέμεθλος ὑπάρχων, τῆς ἀκραιφνοῦς ἡμῶν πίστεως, δι’ ἧς τύχοιμεν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.
ὁ β’ χορός
Καὶ νῦν… Ἦχος α’
Ἦλθον ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία ζητοῦσαι τὸν Κύριον, καὶ τὸν Ἄγγελον εἶδον ὡσεὶ ἀστραπήν, καθεζόμενον ἐπὶ τὸν λίθον, καὶ λέγοντα αὐταῖς· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν τεθνεώτων; ἀνέστη καθὼς εἶπεν, ἐν Γαλιλαίᾳ αὐτὸν εὑρήσετε, Πρὸς ὃν βοήσωμεν· ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.

Εἴσοδος.
Σοφία Ὀρθοί !
Ἦχος β’
Φῶς ἱλαρὸν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιόν σε ἐν πᾶσι καιροῖς, ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις, Υἱὲ Θεοῦ, ζωὴν ὁ διδούς, Διὸ ὁ κόσμος σὲ δοξάζει.
Ἑσπέρας Προκείμενον
Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας
Ἦχος πλ. α’
ὁ α’ χορός
Ὁ Θεός, ἐν τῷὀνόματι σου σῶσον με, καὶἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.
ὁ β’ χορός
Ὁ Θεός, ἐν τῷὀνόματι σου σῶσον με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.
ὁ α’ χορός
Στίχ.Ὁ Θεὸς εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου,. ἐνώτισαι τά ρήματα τοῦ στόματός μου.
Ὁ Θεός, ἐν τῷ ὀνόματι σου σῶσον με, καὶ ἐν τῇ δυνάμει σου κρινεῖς με.

ὁ Ἀναγνώστης (εἰς τὸ ὕφος τοῦ Ἀποστόλου)
Καθολικῆς Α’ Ἐπιστολῆς Ἰωάννου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 3,21-24 & 3,1-6)
ὁ Διάκονος: Πρόσχωμεν, Σοφία, Πρόσχωμεν.
Ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν, λαμβάνομεν παρ’ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν, καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύσωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, καθώς ἔδωκεν ἡμῖν ἐντολήν. Καὶ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἐν αὐτῷ μένει, καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ, καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν, ὅτι μένει ἐν ἡμῖν, ἐκ τοῦ Πνεύματος, οὗ ἔδωκεν ἡμῖν. Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα, εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. Ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, πᾶν πνεῦμα, ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν. Καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι, καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ Ἀνnχρίστου, ὃ ἀκηκόατε, ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη. Ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν, ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ. Αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι, καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. Ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἑσμεν, ὁ γινώσκων τὸν Θεόν, ἀκούει ἡμῶν, ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, οὐκ ἀκούει ἡμῶν.
Καθολικῆς Α’ Ἐπιστολῆς Ἰωάννου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 4,11-16)
ὁ Διάκονος: Πρόσχωμεν, Σοφία, Πρόσχωμεν.
Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν, Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται. Ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει, καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν, καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν. Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ Πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν Υἱὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὃς ἂν ὁμολογήσῃ, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει, καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. Καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην, ἣν ἔχει ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν, ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἐν τῷ Θεῷ μένει, καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ.
Καθολικῆς Α’ Ἐπιστολῆς Ἰωάννου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 4, 20-21 & 5, 1-5)
ὁ Διάκονος: Πρόσχωμεν, Σοφία, Πρόσχωμεν.
Ἀγαπητοί, ἐάν τις εἴπῃ, ὅτι ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύτης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακε, τὸν Θεόν, ὃν οὐχ ἑώρακε, πῶς δύναται ἀγαπᾶν; Καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ’ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν Ἀδελφὸν αὐτοῦ. Πᾶς ὁ πιστεύων, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός, ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγένηται, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα, ἀγαπᾷ καὶ τὸν γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν, ὅτι ἀγαπῶμεν τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τόν Θεὸν ἀγαπῶμεν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν, καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν. Ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ, νικᾷ τὸν κόσμον, καὶ αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν. Τίς ἐστιν ὁ νικῶν τὸν κόσμον, εἰ μὴ ὁ πιστεύων, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;

• Ὁ διάκονος:
• Εἴπωμεν πάντες ἐξ ὅλης της ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ἡμῶν εἴπωμεν.
• Κύριε ἐλέησον (ἅπαξ).
• • Κύριε παντοκράτορ ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον.
• Κύριε ἐλέησον (ἅπαξ).
• Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἒλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον.
• •Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου).
• Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος).
• Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου).
• Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων καὶ μοναχῶν , καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.
• Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου).
• Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων του Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ (κώμῃ, πόλει) ταύτῃ, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.
• Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου)
• • Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν μακαρίων καὶ ἀοιδίμων κτιτόρων τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ταύτης, καὶ ὑπὲρ πάντων τῶν προαναπαυσαμένων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ἐνθάδε εὐσεβῶς, κειμένων, καὶ ἁπανταχοῦ ὀρθοδόξων.
• Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου)
• • Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν καρποφορούντων καὶ καλλιεργούντων ἐν τῷ ἁγίῳ καὶ πανσέπτῳ ναῷ τούτῳ, κοπιώντων, ψαλλόντων καὶ ὑπὲρ τοῦ περιεστῶτος λαοῦ, τοῦ ἀπεκδεχομένου τὸ παρὰ Σοῦ μέγα καὶ πλούσιον ἔλεος.
Κύριε ἐλέησον (ἅπαξ)
Ὅτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν , τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Προεστὼς ἢ ὁ Ἀναγνώστης:
Ἀμήν. Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ταύτῃ, ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸν καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν. Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ’ ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε. δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ, Ἅγιε, φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου. Κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα, τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρίδῃς. Σοὶ πρέπει αἶνος, σοὶ πρέπει ὕμνος, σοὶ δόξα πρέπει, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

• • Ὁ διάκονος:
• Πληρώσωμεν τὴν ἑσπερινὴν δέησιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ.
• Κύριε ἐλέησον.
• • Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεός, τῇ Σῇ χάριτι.
• Κύριε ἐλέησον.
• • Τὴν ἑσπέραν πᾶσαν, τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον, παρά τοῦ Κυρίου, αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Ἄγγελον εἰρήνης, πιστὸν ὁδηγόν, φύλακα των ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Συγγνώμην καὶ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν καὶ εἰρήνην τῷ κόσμῳ, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοίᾳ ἐκτελέσαι, παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Χριστιανὰ τὰ τέλη της ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά, καὶ καλὴν ἀπολογίαν τὴν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ αἰτησώμεθα.
• Παράσχου Κύριε.
• • Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.
• Σοὶ Κύριε.
Ὅτι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός: Ἀμήν.
Εἰρήνη πᾶσι.
Καὶ τῷ πνεύματί σου.
Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν.
Σοί, Κύριε.
Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ κλίνας οὐρανοὺς καὶ καταβὰς ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, ἔπιδε ἐπί τοὺς δούλους σου καὶ ἐπὶ τὴν κληρονομίαν σου. Σοὶ γὰρ τῷ φοβερῷ καὶ φιλανθρώπῳ κριτῇ, οἱ σοὶ δοῦλοι ὑπέκλιναν τὰς κεφαλάς, τοὺς δὲ αὐτῶν ὑπέταξαν αὐχένας; οὐ τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀναμένοντες βοήθειαν, ἀλλὰ τὸ σὸν περιμένοντες ἔλεος, καὶ τὴν σὴν ἀπεκδεχόμενοι σωτηρίαν, οὓς διαφύλαξον ἐν παντὶ καιρῷ, καὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν καὶ τὴν προσιοῦσαν νύκτα, ἀπὸ παντὸς ἐχθροῦ, ἀπὸ πάσης ἀντικειμένης ἐνεργίας διαβολικῆς, καὶ διαλογισμῶν ματαίων καὶ ἐνθυμήσεων πονηρῶν.

Εἴη τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου εὐλογημένον καὶ δεδοξασμένον, τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀπόστιχα
Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος β’
ὁ α’ χορός
Ὅτε, ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρὸν
Δεῦτε, τῆς σοφίας τὸν βυθόν, κα τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, τὸν συγγραφέα πιστοί, ὕμνοις στεφανώσωμεν ἐνθέοις σήμερον, Ἰωάννην τὸν ἔνδοξον, καὶ ἠγαπημένον· οὗτος γὰρ ἑβρόντησεν, ὁ Λόγος ἦν ἐν ἀρχῇ. Ὅθεν, βροντόφωνος ἐδείχθη, ὡς τὸ Εὐαγγέλιον κόσμῳ γράψας πολυσόφως ὁ ἀοίδιμος.
ὁ β’ χορός
Στίχ. Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτοῦ.
Ὄντως, σὺ ἐφάνης ἀληθῶς, φίλος ἐπιστήθιος μέγας, τῷ διδασκάλῳ Χριστῷ· στήθει γὰρ ἀνέπεσας· ὅθεν ἑξήντλησας, τῆς σοφίας τὰ δογματα, ἐν οἷς καὶ πλουτίζεις, πᾶσαν τὴν περίγειον, ὡς θεηγόρος Θεοῦ· ὅθεν καὶ κατέχουσα ταῦτα, ἡ τερπνὴ Χριστοῦ Ἐκκλησία, νῦν εὐφραινομένη ἐπαγάλλεται.
ὁ α’ χορός
Στίχ. Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα.
Χαίροις, Θεολόγε ἀληθῶς, χαίροις τῆς μητρὸς τοῦ Κυρίου, υἱὸς παμπόθητος· σὺ γὰρ παριστάμενος, ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐνθέου ἀκήκοας, φωνῆς τοῦ Δεσπότου. Ἴδε νῦν ἡ Μήτηρ σου, πρὸς σὲ βοήσαντος· ὅθεν ἐπαξίως σε πάντες, ὡς Χριστοῦ, Ἀπόστολον θεῖον, καὶ ἠγαπημένον μακαρίζομεν.
ὁ β’ χορός
Δόξα Πατρί… Ἦχος πλ. β’
Λέοντος Μαΐστορος
Ἀπόστολε Χριστοῦ, Εὐαγγελιστὰ Ἰωάννη, τῶν ἀποῤῥήτων μύστης γενόμενος, τῆς σοφίας τὰ ἀπόῤῥητα ἡμῖν ἑβρόντησας δόγματα, τό Ἐν ἀρχῇ ἦν τρανώσας τοῖς πιστοῖς, καὶ τό, Οὐκ ἦν ἀποβαλών, τῶν αἱρετιζόντων ἀπεκρούσω τοὺς λόγους, ἐπιστήθιος φανείς, καὶ φίλος ἠγαπημένος, ὡς Ἡσαΐας ὁ μεγαλοφωνότατος, καὶ Μωσῆς ὁ θεόπτης. Παῤῥησίαν ἔχων πρὸς Θεόν, ἐκτενῶς ἱκέτευε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
ὁ α’ χορός
Καὶ νῦν… Ἦχος β’
Ἔρραναν μύρα μετὰ δακρύων ἐπὶ τὸ μνῆμά σου αἱ Γυναῖκες, καὶ ἐπλήσθη χαρᾶς τὸ στόμα αὐτῶν, ἐν τῷ λέγειν· Ἀνέστη ὁ Κύριος.

ὁ Προεστὼς: Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου, ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων των λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ γ’).
Δόξα Πατρί… Καὶ νῦν…
• • Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.
• • Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,
• • Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.
• • Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,
• • ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί… Καὶ νῦν…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
ὁ ἱερεύς:
Ὅτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
ὁ α’ χορὸς
Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’
Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς θεότητος, ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

ὁ β’ χορὸς
Ἀπολυτίκιον ἦχος ὁ αὐτὸς
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος, ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

ὁ α’ χορὸς
Δόξα Πατρί…
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν τερπνῶν ἀπανέστης ἐμφρόνως Ὅσιε, χρηματισθεῖς οὐρανόθεν ὡς Ἀβραὰμ ὁ κλεινός, καὶ Ἀγγέλων μιμητής, ὤφθης τῷ βίῳ σου, λόγω ἐμπρέπων πρακτικῶ, καὶ σοφία ἀληθεῖ, Ἀρσένιε θεοφόρε. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

ὁ β’ χορὸς
Καὶ νῦν… ἦχος β΄
Ταῖς μυροφόροις γυναιξί, παρὰ τὸ μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τὰ μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστὸς δὲ διαφθορᾶς ἐδείχθη ἀλλότριος ἀλλὰ κραυγάσατε, ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπόλυσις
«…῾Ο ἀναστάς ἐκ νεκρῶν….»

7 ΜΑΪ14 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΟΡΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

 

«δεν υπάρχει κάτι καλυμμένο που να μην αποκαλυφθεί, και κρυπτό που να μην γνωσθεί». (Ματθ. Ι-26) 

     01.1.1.   ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΕΝΙΚΗ:

     Ένας μύθος του Αισώπου αναφέρεται στην λογομαχία που είχε κάποτε ένα αρνί με ένα λύκο.

     Το αρνί που στεκόταν σε ψηλό πύργο επάνω, κορόϊδευε τον λύκο που περνούσε από κάτω στο δρόμο. Τον αποκαλούσε κακό θηρίο και αιμοβόρο. Ο λύκος τότε στράφηκε και του είπε: «Δεν με περιπαίζεις εσύ, αλλά ο πύργος πάνω στον οποίο στέκεσαι»!  Αν δεν υπήρχε ο πύργος, ο λύκος θα έτρωγε το πρόβατο.

άνω ο Ιωάννης ο Θεολόγος με τον μαθητή του Πρόχορο

Αυτό αναλογιζόμαστε και εμείς, τολμώντας τώρα να γράψουμε ερμηνεία στην Αποκάλυψη.    Δεν θεωρούμε δική μας τη δύναμη να το κάνομε, αποκαλύπτοντας μάλιστα την κακία των πονηρών πνευμάτων, αλλά τη δύναμη μας τη δίνει η Εκκλησία, και η μετά Θεόν προστάτης μας, η Παναγία, που είναι «της Εκκλησίας ο ασάλευτος Πύργος» (χαιρετισμοί).          η Πάτμος στην οποία εξόριστος έλαβε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης

    Το προφητικό βιβλίο της Καινής Διαθήκης, η «Αποκάλυψις του Ιωάννου», έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς Χριστιανούς να προσπαθήσουν μια ερμηνεία του,

και μια επαφή γενικότερα με το προφητικό πνεύμα της Βίβλου. Σε άλλους για ωφέλεια πνευματική, σε άλλους για ακαδημαϊκού τύπου έρευνα και άλλους για να προβάλλουν τον εαυτό τους...

     Αυτοί οι τελευταίοι ως μη αναζητητές της Αληθείας δημιούργησαν πολλές πλάνες. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ερμήνευσαν την Αποκάλυψη με τρόπο θεόπνευστο και την παρέδωσαν σε όλες τις επόμενες από αυτούς γενιές.

     Στις μέρες μας υπάρχουν όλα όσα βοηθούν στην κατανόηση του προφητικού αυτού βιβλίου: και τα κείμενα των Πατέρων, και οι γνώσεις για μια ιστορικού τύπου προσέγγιση των γεγονότων που αναφέρονται στην Αποκάλυψη, και οι εμπειρίες από την διάδοση που είχαν οι διάφορες κατά καιρούς πλάνες.

     Παρουσιάζεται εδώ μια σύντομη ερμηνεία του βιβλίου της Αποκαλύψεως που προσθέτει ερμηνευτικά σχόλια και στα γεγονότα που δεν είχαν λάβει ιστορική υπόσταση όταν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας έγραφαν τη δική τους Θεοφώτιστη ερμηνεία. Επειδή ένα είναι το Πνεύμα που φώτισε και φωτίζει Προφήτες, Αποστόλους και Διδασκάλους της Εκκλησίας, πρέπει και η ερμηνευτική απόδοση του κειμένου της Αποκάλυψης να γίνεται, και εδώ αυτό προσπαθείται συν Θεώ, σε συμφωνία με το πνεύμα των άλλων Ιερών Γραφών και παραδόσεων. Εξ άλλου ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος χρησιμοποιεί στην Αποκάλυψη νοήματα του αυτού πνεύματος με τα υπόλοιπα ιερά βιβλία της Γραφής, ακόμη και εκφράσεις παρεμφερείς προς αυτές των προφητών, κυρίως των Ιεζεκιήλ και Δανιήλ.

Στα σημεία που υπάρχουν αναφορές στην Αποκάλυψη σχετικά με εξωτερικά φαινόμενα, όπως πείνες, σεισμούς κλπ, καλό είναι να ακούμε τη γνώμη και τα στοιχεία των επιστημονικών ερευνητών, ακόμη και των μη Ορθοδόξων, αλλά να μην νομίσουμε σε καμμιά περίπτωση, ότι η Αποκάλυψη εστιάζεται σε αυτά.

άνω το Σπήλαιο της Αποκάλυψης

      Το κέντρο της Αποκάλυψης είναι πνευματικό, αφορά τις άϋλες ψυχές, αλλά κατά ένα τρόπο που διαφεύγει της γνώσης των εξωτερικών ερευνητών τα αόρατα και άϋλα «τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται», δηλ. τα πνευματικά γίνονται αντιληπτά μέσω των δημιουργημάτων, από την αρχή της Δημιουργίας, από κτίσεως κόσμου.  «Λοιπόν υπάρχουν έργα του Θεού αόρατα, τα οποία συμβαίνει να είναι κρυμμένα από εμάς, για τα οποία και ο θεσπέσιος Απόστολος συμμαρτυρεί και λέγει διότι τα αόρατα (έργα Του) από τότε που κτίσθηκε ο κόσμος δια των (ορατών) δημιουργημάτων εννοούμενα βλέπονται», εξηγεί και ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας. Στην Αποκάλυψη φανερώνονται πολλά Ουράνια Μυστήρια μέσω παραστάσεων αντιληπτών κατά το δυνατόν από τους ζώντες ανθρώπους.

Κάτω η θέση της Πάτμου στο χάρτη:

      Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ μελετούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, διδασκόμενος και από το παρελθόν: «Θυμήθηκα τις αρχαίες ημέρες και μελέτησα σ’ όλα τα έργα Σου, στα δημιουργήματα των χεριών Σου μελετούσα». Δηλ. ομολογεί ότι θυμόταν τι συνέβαινε τον παλιότερο καιρό μελετώντας τα βιβλία της Γραφής, γιατί η Δημιουργία και όλη η πορεία του αρχαίου θεοκρατικού Ισραήλ ήταν καταγραμμένη από την εποχή του Μωϋσή σ’ αυτήν, διδασκόμενος και από όλα τα δημιουργήματα του Θεού.

     Επειδή «αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφ. Ε-16) συνηθίζεται να μελετάμε με θαυμασμό τα ανθρώπινα “επιτεύγματα”. Όμως κατά τον Εκκλησιαστή «ιδού τα πάντα ματαιότης» και ανάπαυση στις αιώνιες ψυχές δεν υπάρχει από αυτά τα πρόσκαιρα. Τα αφιερωμένα στον (αληθινό) Θεό, όμως, κτίσματα μας βοηθάνε να ατενίζομε σ’ Αυτόν, διότι αποτελούν υλοποιημένες εκφράσεις όσων αφορούν τη σωτηρία μας και του συνδεόμενου με μας πνευματικού κόσμου. Ακόμα και ο παλιός ναός των Ιουδαίων συμβόλιζε το σώμα του Σωτήρος Χριστού όπως ο ίδιος ανέφερε στους Ιουδαίους: «Καταλύστε αυτόν τον ναό και Εγώ σε τρεις ημέρες θα τον ανεγείρω... εκείνος δε έλεγε περί του ναού του σώματος Αυτού» (Ιω. Ιβ 19-21). Η αντιστοίχηση αυτή, βέβαια, έπαψε να ισχύει από τότε που σχίστηκε το καταπέτασμα του ναού. Τότε η χάρη του Θεού έφυγε από τα ιερά των Ιουδαίων, επειδή σταύρωσαν τον Μεσσία.

      Δεν είναι όλα τα αφιερώματα προς τον Θεό δεκτά αν δεν είναι της αποδοχής Του. Είτε μέσω κάποιων γενικότερων κανόνων, για το πως πχ πρέπει να χτίζεται και να καθαγιάζεται κάθε εκκλησία, είτε μέσω πιο συγκεκριμένων υποδείξεων, όπως πχ στους Ιουδαίους είχε υποδειχθεί σαν τόπος λατρείας ο τότε ναός της Ιερουσαλήμ και μόνον αυτός, διότι ένας ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας που το σώμα του συμβόλιζε ο ναός. Ο χάλκινος όφις, προτύπωση του Σταυρού, υψώθηκε από τον Μωϋσή στην έρημο, όχι από απλή δική του πρωτοβουλία, αλλά κατ’ εντολή του Θεού, για να γιατρεύει όλους όσους ατένιζαν σ’ αυτόν.

     Οι Πατέρες δίνουν σημασία και στα ονόματα των δημιουργημάτων, ιδιαίτερα τα αναφερόμενα στη Βίβλο. Πώς, ρωτάει ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, κάποιος να παραδράμει την σπουδαία εκείνη και φροντισμένη φιλοσοφία, όπου λέγεται ότι, «όχι μόνο στα δημιουργήματα γίνεται φανερή η μεγαλοπρέπεια του Δημιουργού, αλλά και δια των ονομάτων τους δείχνεται η σοφία του Θεού, επειδή με τρόπο οικείο (συγγενικό) και προσφυώς, σε καθένα από τα γενόμενα ταίριαξε τις προσηγορίες (δηλ. τα ονόματά τους)»; (Κατά Ευνομίου).

     Στη Χριστιανική γραμματεία, από την εποχή των πρωτοπλάστων, υπάρχει συμμετοχή στα γεγονότα, τόσο των ανθρώπων, όσο και του Θεού. Το περιβάλλον υφίσταται τα αποτελέσματα από την επίδραση πάνω του των δύο αυτών θελήσεων, Θεού και ανθρώπων.

     Δεν υπάρχει πεπρωμένο (κισμέτ) στο οποίο πρέπει οι Χριστιανοί να υποταχτούν. Οι προφητείες είναι διαφόρων επιπέδων εξαρτώμενες από την θέληση του Θεού και την οξύτητα της πνευματικής αντίληψης του προφητεύοντος. Και δεν πρέπει το θεολογικά πνευματικό να συγχέεται με το κοσμικά πνευματικό που είναι η διανόηση χωρίς διάκριση καλού και κακού. 

     Στο βιβλίο της Αποκάλυψης προφήτης είναι ο πιο ικανός στην φανέρωση Μυστηρίων, ο απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, που άκουγε από Αυτόν τα απόρρητα προσπίπτοντας στο στήθος Του. Για τον λόγο αυτό δεν είναι παράδοξο που ο Ιωάννης ανεβαίνει μέχρι τον θρόνο του Θεού καταγράφοντας το πως παίρνονται εκεί οι αποφάσεις που αφορούν τα πράγματα της Γης. Ο Υιός του Θεού από την αρχή φανερώνει στον Ιωάννη ότι είναι θέλημά του να πληροφορηθούν οι Χριστιανοί τα μέλλοντα να συμβούν στην Οικουμένη, δοσμένα με πνευματικό τρόπο στην Αποκάλυψη, ώστε να γνωρίζουν ότι όλα ελέγχονται από Αυτόν και να μην φοβούνται, αλλά για όλα να ευχαριστούν τον Θεό. Οι άνθρωποι αποφασίζουν ελεύθερα αλλά βοηθούνται ανάλογα με το πνευματικό τους ενδιαφέρον.

      Τα μη Χριστιανικά φιλοσοφικά - θρησκευτικά συστήματα αναφέρονται εν μέρει σε παρόμοια θέματα με την Αποκάλυψη, μιλάνε για το τέλος του κόσμου ή την αλλαγή καταστάσεων στο πέρασμα του χρόνου, αλλά οι αναλύσεις τους δείχνουν την έλλειψη γνώσεων περί πνευματικού κόσμου, κινούνται σε ερμηνείες και αξιολογήσεις στο υλικό πεδίο. Από αυτή την άποψη ο σύγχρονος άνθρωπος με τους υπολογιστές και τα ηλεκτρονικά συστήματα παρατήρησης που σαρώνουν τα πάντα από το διάστημα μέχρι τους βυθούς των ωκεανών, είναι πιο εύκολο να κάνει σωστότερες προβλέψεις...