Οι Καλοχαιράκηδες Τού π. Παντελεήμονος Κρούσκου

Αναδημοσίευση από: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5.html

Ο άγιος των γραμμάτων μας κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, γράφει στο διήγημα του "ο Κοσμολαΐτης", για τον κοσμοκαλόγερο ευλαβητικό Καλοχαιράκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν στέριωσε σε μοναστήρι ή σε εκκλησιαστικό διακόνημα, περιδιαβαίνοντας στους εκκλησιαστικούς χώρους, εκτελώντας θελήματα και εξυπηρετήσεις και συλλέγοντας εμπειρίες και κάποτε θέλησε να δημοσιεύσει θρησκευτική εφημερίδα, απ' όπου "θα ήλεγχε τους ατάκτους". Χαρακτηριστική ήταν η απορία ενός φίλου του, κατά τον Παπαδιαμάντη, ο οποίος τον ερώτησε αν είχε την πρόθεση να καλογερέψει ή να "θεατρίσει τους καλογήρους". Δεν θα σταθούμε στον "κοσμολαϊτισμό" του, όσο στο γνώρισμα του ελέγχου που ασκεί προς πάντες.

Τον τύπο αυτό τον συναντάμε στην εκκλησιαστική διακονία μας και στους χώρους που κινούμαστε σήμερα και είναι λίαν χαρακτηριστικός και αναγνωρίσιμος από την συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά του.

Κατά βάθος δεν πρόκειται για άνθρωπο, αν επιτρέπεται να αποδίδουμε ποιότητες, κακό από την φύση του. Συγκεκριμμένα έχει την αθωότητα του δυστυχούς ανθρώπου που φέρεται από ανεκπλήρωτα απωθημένα, όπως το "απωθημένο ιερωσύνης" ή της καθέξεως αξιώματος και θέσης εκκλησιαστικής, που για διάφορους αστάθμητους παράγοντες ή ορθότερα θεία πρόνοια, δεν του προέκυψαν. Διότι και ανάμεσα στους πλανημένους συναντάμε την αθωότητα του ανθρώπου, που προορίζει εαυτόν για υψηλή αποστολή, πλάνη βεβαίως, αλλά επενδυμένη με τις καλύτερες προθέσεις, ιδίως όταν απευθύνεται εις εαυτόν.

Συνήθως θα τον βρείτε προσκολλημένο στην ομάδα ή την μαθητεία γέροντος ή πνευματικού, οπαδικό και ζηλωτή στην φύση. Εδώ θα εντοπίσουμε την πνευματική ασθένεια του "πήχεως". Ο πήχυς και το μέτρον του λοιπόν είναι ο βίος, η διδασκαλία και η πνευματικότητα του πνευματικού ή γέροντα του, που είναι ο διάδοχος των αρχαίων πατέρων και των αρτιφανών Γερόντων της Εκκλησίας μας. Με αυτά κρίνει τους ιερείς και τους κατέχοντες εκκλησιαστική διακονία και θέση. Εν αγνοία πολλές φορές του τελευταίου ή παρεξηγώντας την ελαστικότητα του (του γέροντα του) και την γλυκυθυμία που δείχνει σε αυτόν λόγω της ιδιαιτερότητας του, αναλαμβάνει χρέη αντικαταστάτη του ή ευαγγελιστή του ανάμεσα στους αδαείς εξωκυκλικούς ανθρώπους. Χρέος του να σώσει την Εκκλησία και τους άλλους. Είναι αυτοχρισμένος και προωρισμένος για αυτό, διότι είναι τέκνο πνευματικό και ανάστημα αυτού που τον ανακάλυψε και ανόρθωσε ενώπιον των ανθρώπων.

Απολυτίκιο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος - 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Απολυτίκιο της Μετ/σεως του Σωτήρος – 06 Αυγούστου

Αναρτήθηκε στις 13/04/2011 από τον Βυζαντινή Μουσική

06 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ – Απολυτίκιο – Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Ο Ιησούς ανέβηκε στο Θαβώρ μαζί με τούς Πέτρο, Ιάκωβο, Ιωάννη, Μωυσή και Ηλία μαρτυρώντας σε αυτούς την δόξα της κοινής αναστάσεως.
Transfiguration of Our Lord and Saviour Jesus Christ. He ascended Mount Tabor with Peter, Jacob, John, Moses and Elias, where He was transfigured before them.
Ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός – Kabarnos
ισοκρατούν π. Ιωάννης Μπούτσης, π. Λάμπρος Κεφαλληνός, Γεώργιος Σάββας, Γρηγόρης Χατζηλυμπέρης, Κωνσταντίνος Σκαρμούτσος, Θωμάς Καραγεώργος, Καβαρνός Εμμανουήλ.
μονταζ – επεξεργασία: Θωμάς Καραγεώργος.
Kείμενα: Lee…
Μεταφράσεις: Κωνσταντίνος Βασιλάκης
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος βαρύς.
Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει Χριστὲ ὁ Θεός, δείξας τοῖς Μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου, καθὼς ἠδυναντο. Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς, τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Περί της Αγίας και Φωτοειδούς Μεταμορφώσεως του Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού

Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου
Δέστε και πάλι έχουμε εορτή πνευματική και πανήγυρη. Έλαμψε πάλι σε μας σήμερα το αΐδιο φως που γεννάται αϊδίως από φως άκτιστο. Πάλι ευδόκησε να μας αυγάσει, να μας λούσει μέσα και έξω από μας με το απαύγασμα της δόξας του Θεού Πατρός και με τον χαρακτήρα της υποστάσεως του, τον ενανθρωπήσαντα Θεό Λόγο, που είναι η ακτινοβολία της δόξας και το αποτύπωμα και η σφραγίδα της ένδοξης φύσεως και ουσίας του Θεού Πατρός (Εβρ. α’ 3). Πάλι μας επισκέφθηκε φιλάνθρωπα η φωτολαμπίδα του άκτιστου φωτός, που δεν έχει τέλος και η εικόνα της αγαθότητας του Θεού, ο Θεός Λόγος.
Πάλι μας φώτισε το φώς του ηλίου της δικαιοσύνης που είναι φως πιο πάνω, επέκεινα και πανταχού παρόν, φως από τον ήλιο. Πάλι ήλθε ανάμεσα μας το αληθινό φως, το φως εκείνο που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ο οποίος έρχεται, γεννάται σε αυτό τον κόσμο (Ιωάν. α’ 9). Πάλι καταφώτισαν τις ψυχές των πιστών οι ακτίνες του αρρήτου φωτός και η λάμψη της αστραπής του και απεδίωξε μακριά το σκοτάδι της πλάνης και τη ζοφώδη αμαρτία, και απεδίωξε τα έργα του σκοταδιού του διαβόλου, και τύφλωσε τελείως τα ζοφώδη πονηρά πνεύματα μαζί με τον άρχοντα τους διάβολο και τους παρέδωσε στην αφεγγή, σκοτεινή παννυξία (πλήρες σκότος) και έσβησε τελείως τα νυκτώδη και σκοτεινά δόγματα των άθεων, και εξαφάνισε το θράσος των τυράννων, όπως η λαίλαπα τη σκόνη και τους παρέδωσε στο σκοτάδι.
Φώτισε τα ψυχικά μάτια της πίστεως των πιστότατων και θεοστεφών μας βασιλέων της Ρωμανίας (Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, 330 – 1453 μ.Χ.) και δυνάμωσε θεία χάριτι με πολλή δύναμη και την αλήθεια και την κρατική εξουσία της Ρωμανίας. Το άκτιστο φως αυτό φώτισε το νουν των σημερινών και των παλαιών αρχιερέων του να ορθοτομούν το Λόγο της αληθείας. Φώτισε βέβαια και το νουν των αρχόντων και μεγιστάνων για να δικάζουν με δικαιοσύνη (ούτε να αδικούν τους αδύνατους, ούτε να χαρίζονται στους ισχυρούς όταν φταίνε), όσους έχει τιμήσει με τη μεγίστη αύτη υπεροχή να είναι κριτές και δικαστές (δόθηκε, λέγει στην Παλαιά Διαθήκη, από τον Κύριο και Θεό στους δικαστές εσάς η εξουσία και η δύναμη από τον Ύψιστο).